Wspólnota gruntowa nie stanowi osoby trzeciej w rozumieniu art. 200 ust. 4 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami /Dz.U. 2000 nr 46 poz. 543 ze zm./.
Jeżeli w przypisanym oskarżonemu czynie zawierają się znamiona czynności wykonawczych opisanych w przepisach określających różne typy czynów zabronionych, to przepisy te, stanowiąc podstawę skazania, pozostają w zbiegu kumulatywnym (art. 11 § 2 k.k.) również wtedy, gdy te znamiona są częściowo identyczne Gdy działanie oskarżonego, realizujące znamiona ustawowe określone w art. 282 k.k., wyczerpuje
1. Uzasadnienie zarzutu (zarzutów) naruszenia prawa procesowego winno zawierać opis tego naruszenia (popełnionego przez Sąd) i - istotnego - wpływu jakie to uchybienie mogło wywrzeć na wydany wyrok. Autor skargi miał wykazać, a w każdym razie podjąć wysiłek wykazania, że gdyby naruszenie (konkretnego przepisu) prawa procesowego nie miało miejsca rozstrzygnięcie Sądu byłoby - co do istoty - odmienne
1. Oprocentowanie pozostawionej w Spółce dywidendy należnej udziałowcom jako nieodpłatne świadczenie o jakim mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowiące przychód Spółki uzyskany w 2002 r. 2. Skoro bowiem nie jest ważne źródło przychodów lecz sam fakt osiągnięcia dochodu, to tym bardziej nie jest ważne, czy osiągnięty dochód był następstwem działania (zaniechania
Instytucja umorzenia zaległości podatkowej uregulowana w powołanym przepisie zbudowana została przy zastosowaniu konstrukcji uznania administracyjnego. Oznacza to, iż nawet w przypadku stwierdzenia przez organ podatkowy zaistnienia przesłanek wymienionych w tym przepisie (interesu publicznego lub ważnego interesu podatnika) może on, ale nie musi uwzględnić wniosek o umorzenie zaległości podatkowej.
Powzięcie przez organ podatkowy wiadomości o wydaniu tego wyroku dawało podstawę do podjęcia zawieszonego postępowania i postanowienie w tym przedmiocie nie naruszyło przepisu art. 205a § 1 pkt 4 Ordynacji podatkowej w taki sposób, iżby stanowić to mogło podstawę do wzruszenia zaskarżonej w sprawie decyzji w oparciu o przepis art. 145 § 1 pkt 1 lit. c Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi
1. Formułując zarzuty naruszenia przez WSA prawa procesowego nie wywiódł w uzasadnieniu wpływu tych naruszeń na treść skarżonego orzeczenia Sądu. Art. 174 pkt 2 Prawa o postępowaniu... dopuszcza jako podstawę kasacyjną naruszenie (przez WSA) przepisów postępowania, jeżeli uchybienie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. 2. Niewłaściwe zastosowanie (lub niewłaściwa interpretacja), które zresztą
1. Uzasadnienie zarzutu (zarzutów) naruszenia prawa procesowego powinno zawierać opis tego naruszenia (popełnionego przez Sąd) i - istotnego - wpływu, jakie mogło ono wywrzeć na zaskarżony wyrok. Autor skargi powinien zatem wykazać, a w każdym razie podjąć próbę wykazania, że gdyby naruszenie (konkretnego przepisu) prawa procesowego nie miało miejsca, rozstrzygnięcie Sądu byłoby - co do istoty -odmienne
1. Określenie zysk rozumieć należy więc w znaczeniu potocznym-jako nadwyżkę pożytków nad wydatkami, korzyść (por Słownik współczesnego języka polskiego - Warszawa 1996, s.1382). Wysokość przychodu należy zatem ustalić w proporcji do udziału w korzyściach. 2. Wojewódzki Sąd Administracyjny dokonał więc prawidłowej interpretacji art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i prawidłowo
Zasada niezwiązania sądu zarzutami, wnioskami i podstawą prawną skargi, wyrażona w art. 134 par. 1 i art. 135 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ ma zapewnić stworzenie takiego stanu, iż w obrocie prawnym, w granicach danej sprawy nie będzie istniał żaden akt czy czynność sprzeczna z prawem, to jednak do tego stanu Sąd