1. Skoro nie jest wiadome, czy usługa została wykonana w całości, a tym samym czy ww. kwota jest rzeczywista i niesporna, to nie można skutecznie twierdzić, że jest ona należna w rozumieniu art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lutego 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /t.j. Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./. 2. Cecha "należności" dotyczy więc kwot, które są wymagalne w rozumieniu prawa cywilnego
Zaniechanie rozpoznania przez Sąd zarzutów podniesionych w skardze, które nie mają związku z oceną legalności przedmiotu zaskarżenia nie stanowi uchybienia
1. Z treści art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 2000 nr 14 poz. 176 ze zm./ wynika zatem, iż za przychody należy uważać nie tylko sumy /wartości/ rzeczywiście przez podatnika osiągnięte, tj. otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika lecz również kwoty faktycznie nie otrzymane, ale należne z tytułu wykonanych usług /sprzedaży towarów/.
Prowadzona przez skarżącego działalność - polegająca na obrocie nieruchomościami /skupie i następnie ich dalszej odsprzedaży/ - nie może w żaden sposób być uznana za działanie mające na celu zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych podatnika. Co więcej, działalność ta miała na celu osiągnięcie zysku, a ponadto prowadzona była w sposób ciągły i zorganizowany. Na ocenę charakteru prowadzonej przez
Granice rozpoznania skargi są z jednej strony wyznaczone przez kryterium legalności działań administracji publicznej, z drugiej zaś przez całokształt prawnych aspektów stosunku administracyjnoprawnego (podatkowoprawnego)
Granice sprawy wyznacza przedmiot rozstrzygnięcia. Wojewódzki Sąd Administracyjny ma obowiązek wziąć pod uwagę wszelkie naruszenia prawa, a także wszystkie przepisy, które powinny znaleźć zastosowanie w rozpoznawanej sprawie niezależnie od żądań i zarzutów podniesionych w skardze i dokonać oceny zgodności z prawem zaskarżonego aktu nawet gdy dany zarzut nie został podniesiony
Złożenie przez podatnika korekty pierwotnej deklaracji podatkowej, obniżającej kwotę należnego podatku w trybie art. 86 ust. 13 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), przerywa bieg terminów określonych w art. 87 ust. 2 i 3 tej ustawy. Terminy te biegną na nowo, to jest począwszy od dnia złożenia rozliczenia korygującego.
1. Z treści art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 2000 nr 14 poz. 176 ze zm./ wynika zatem, iż za przychody należy uważać nie tylko sumy /wartości/ rzeczywiście przez podatnika osiągnięte, tj. otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika lecz również kwoty faktycznie nie otrzymane, ale należne z tytułu wykonanych usług /sprzedaży towarów/.
Nie stanowi ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych (art. 52 § 1 pkt 1 k.p.) udzielenie przez pracownika wywiadu prasowego, w którym poddał krytycznej ocenie zachowanie członka organu pracodawcy, jeżeli pracownik zachował odpowiednią formę wypowiedzi a jego zachowaniu nie można przypisać znacznego nasilenia złej woli i świadomego działania zagrażającego interesom pracodawcy lub narażającego
Pracownik ma obowiązek wykonywania pracy na rzecz pracodawcy, a nie na rzecz organu zarządzającego, który wykonuje za pracodawcę czynności z zakresu prawa pracy; pracownik nie może więc odmówić świadczenia pracy na rzecz pracodawcy tylko dlatego, że istnieją spory dotyczące osoby lub organu zarządzającego uprawnionego do działania za pracodawcę.
W przypadku gdy organ podatkowy po dokonaniu wysyłki decyzji na adres pełnomocnika podatnika uzyska informacji, że pełnomocnik ten utracił umocowanie do odbioru tej przesyłki, brak podstaw do domniemania, że w przypadku odmowy przyjęcia pisma przez adresata, na podstawie art. 153 § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, doszło do doręczenia pisma w dniu tej odmowy.