Postanowienia umowy o pracę nie są prawem materialnym, którego naruszenie stanowi podstawę skargi kasacyjnej (art. 3983 § 1 pkt 1 k.p.c.).

Przez wzgląd na klasyfikacje statystyczne, które determinują sposób kwalifikacji czynności na użytek podatku od towarów i usług /art. 4 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym - Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ działalność lombardu uznać należy za mieszczącą się w dyspozycji art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Zasady funkcjonowania w latach 50-tych tzw. gospodarki planowej nie mogą być uznane w świetle powyższego za fakt powszechnie znany w rozumieniu art. 106 par. 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./. Przepis art. 233 Kpc, jako regulujący zasady oceny przeprowadzonych dowodów, jest wtórny w stosunku do regulacji ustanawiającej

Adresowane do Sądu administracyjnego zarzuty naruszenia przepisów procedury podatkowej uznać można w świetle regulacji art. 174 pkt 2 w zw. z art. 183 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ za skutecznie zgłoszone tylko pod tym warunkiem, iż postawione zostaną w kontekście przepisów stosowanych w postępowaniu sądowoadministracyjnym

Skarga kasacyjna stanowi środek prawny skierowany przeciwko orzeczeniu sądu administracyjnego pierwszej instancji, a nie kolejny środek odwoławczy, który umożliwiałby ponowne dokonywanie - tym razem przez Naczelny Sąd Administracyjny - bezpośredniej kontroli zgodności z prawem orzeczeń wydanych przez organy administracji.

Przyczyny wyłączenia sędziego wymienionej w art. 48 § 1 pkt 5 k.p.c. nie stanowi uczestniczenie sędziego w postępowaniu przed sądem niższej instancji, jeżeli nie brał udziału w wydaniu zaskarżonego orzeczenia.