Po upływie okresu przedawnienia /art. 68 par. 2 i 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa - t.j. Dz.U. 2005 nr 8 poz. 60 ze zm./ organ odwoławczy mógł objąć badaniem te wyniki i zasoby finansowe, które w oparciu o przepisy art. 20 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /t.j. Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ zostały przyjęte do wyliczenia

Jeżeli strona uważa, iż Sąd zaakceptował ustalony przez organy z naruszeniem zasady swobodnej oceny dowodów stan faktyczny, to uchybienia tego nie może zwalczać poprzez postawienie Sądowi zarzutu naruszenia art. 3 par. 1 i art. 133 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./. W postępowaniu egzekucyjnym strona może być

Z zestawienia norm zawartych w ust. 6 i 8 art. 21 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ wnosić można, iż zamiarem prawodawcy było stworzenie takiego mechanizmu, który powstrzymywałby organy podatkowe przed pochopnym, nieuzasadnionym, nadużywaniem instytucji postępowania podatkowego. Tak więc regulacja ta stanowi jednoznaczny

Nie można więc utożsamiać pojęcia „przedmioty stanowiące przedmiot przestępstwa skarbowego” z pojęciem „narzędzie lub inny przedmiot stanowiący mienie ruchome, które służyło lub było przeznaczone do popełnienia przestępstwa skarbowego” (art. 29 pkt 2 k.k.s.).

Dla przyjęcia współsprawstwa (art. 18 § 1 k.k.) nie jest konieczne, aby każda z osób działających w porozumieniu realizowała własnoręcznie znamiona czynu zabronionego, czy nawet część tych znamion. Wystarczy natomiast, że osoba taka działa w ramach uzgodnionego podziału ról, ułatwiając bezpośredniemu sprawcy realizację wspólnie zamierzonego celu. W rezultacie, o wspólnym działaniu możemy mówić nie

Za producenta wyrobu akcyzowego /art. 35 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym - Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ należy uznać także przedsiębiorcę dokonującego zmiany zasadniczego przeznaczenia zakupionego wyrobu tytoniowego /w drodze takich czynności, jak rozważenie, przepakowanie i odpowiednie oznaczenie/ z przeznaczonego do dalszej produkcji