Jeżeli strona uważa, iż Sąd zaakceptował ustalony przez organy z naruszeniem zasady swobodnej oceny dowodów stan faktyczny, to uchybienia tego nie może zwalczać poprzez postawienie Sądowi zarzutu naruszenia art. 3 par. 1 i art. 133 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./. W postępowaniu egzekucyjnym strona może być

Z zestawienia norm zawartych w ust. 6 i 8 art. 21 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ wnosić można, iż zamiarem prawodawcy było stworzenie takiego mechanizmu, który powstrzymywałby organy podatkowe przed pochopnym, nieuzasadnionym, nadużywaniem instytucji postępowania podatkowego. Tak więc regulacja ta stanowi jednoznaczny

Nie można więc utożsamiać pojęcia „przedmioty stanowiące przedmiot przestępstwa skarbowego” z pojęciem „narzędzie lub inny przedmiot stanowiący mienie ruchome, które służyło lub było przeznaczone do popełnienia przestępstwa skarbowego” (art. 29 pkt 2 k.k.s.).

Dla przyjęcia współsprawstwa (art. 18 § 1 k.k.) nie jest konieczne, aby każda z osób działających w porozumieniu realizowała własnoręcznie znamiona czynu zabronionego, czy nawet część tych znamion. Wystarczy natomiast, że osoba taka działa w ramach uzgodnionego podziału ról, ułatwiając bezpośredniemu sprawcy realizację wspólnie zamierzonego celu. W rezultacie, o wspólnym działaniu możemy mówić nie

W świetle art. 21 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne /Dz.U. nr 30 poz. 163 ze zm./, organy podatkowe ustalające wysokość zobowiązań w podatku od nieruchomości nie są uprawnione do przyjęcia innej podstawy wymiaru podatku niż dane wskazane w ewidencji gruntów.

W świetle art. 21 ustawy prawo geodezyjne i kartograficzne, organy podatkowe ustalające wysokość zobowiązań w podatku od nieruchomości nie są uprawnione do przyjęcia innej podstawy wymiaru podatku niż dane wskazane w ewidencji gruntów.

W przypadku gdy przedsiębiorca wskazał we wniosku na konkretne należności /zaległości podatkowe/, których objęcia postępowaniem restrukturyzacyjnym żądał, a nie określił jedynie ich rodzaj, wówczas organ był związany treścią wniosku i nie mógł rozważać zrestrukturyzowania innych należności /konkretnych zaległości podatkowych/ we wniosku nie wskazanych.

Żadna z przesłanek wznowienia postępowania wymienionych w art. 145 par. 1 pkt 1-8 Kpa nie może jednocześnie skutkować nieważnością decyzji administracyjnej - art. 156 par. 1 pkt 1-7 Kpa. Ustawodawca przewidział odrębny katalog przesłanek skutkujących wznowieniem postępowania oraz inny, odrębny katalog dający podstawę do stwierdzenia nieważności. System weryfikacji decyzji administracyjnych oparty jest

W świetle art. 21 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne /Dz.U. nr 30 poz. 163 ze zm./, organy podatkowe ustalające wysokość zobowiązań w podatku od nieruchomości nie są uprawnione do przyjęcia innej podstawy wymiaru podatku niż dane wskazane w ewidencji gruntów.

W świetle art. 21 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne /Dz.U. nr 30 poz. 163 ze zm./, organy podatkowe ustalające wysokość zobowiązań w podatku od nieruchomości nie są uprawnione do przyjęcia innej podstawy wymiaru podatku niż dane wskazane w ewidencji gruntów.

Za producenta wyrobu akcyzowego /art. 35 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym - Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ należy uznać także przedsiębiorcę dokonującego zmiany zasadniczego przeznaczenia zakupionego wyrobu tytoniowego /w drodze takich czynności, jak rozważenie, przepakowanie i odpowiednie oznaczenie/ z przeznaczonego do dalszej produkcji

1. Wskazane przez autora skargi kasacyjnej przepisy § 5, § 51 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 listopada 2002 r. w sprawie szczegółowych zasad wyceny nieruchomości oraz zasad i trybu sporządzania operatu szacunkowego (Dz. U. Nr 230, poz. 1924), art. 122, 180 § 1, 188 § 1, 187 § 1, art. 188 w zw. z art. 229 i 235 oraz 210 § 1 pkt. 6 i art. 210 § 4 Ordynacji podatkowej nie są przepisami prawa

Warunkiem uznania pisma za prawidłowo doręczone na adres podany przez stronę, jest bowiem, jak słusznie zauważa autor kasacji, ustalenie, że strona nie podając nowego adresu, zmieniła miejsce za-mieszkania lub nie przebywa pod wskazanym przez siebie adresem. Jednakże zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Sądu Najwyższego nie można uznać, iż warunek ten zostaje spełniony w przypadku, gdy oskarżony wprawdzie

Składając oświadczenie na "urzędowym druku" skarżąca miała prawo zakładać, że dopełniła formalności związanych z wyborem formy opodatkowania. Interpretowanie treści tego druku na niekorzyść podatnika i żądanie przez organy podatkowe złożenie również oświadczenia o zrzeczeniu się ryczałtu, w sytuacji gdy wcześniej skarżącą w żaden sposób o tym nie poinformowano, naruszało zasadę prowadzenie postępowania