Wydanie, na podstawie art. 161 par. 1 pkt 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./, postanowienia o umorzeniu postępowania sądowego z powodu jego bezprzedmiotowości uzasadnionej uwzględnieniem przez organ administracji wniesionej do Sądu skargi w trybie art. 54 par. 3 wymienionej ustawy, winno być poprzedzone wezwaniem

Obowiązek wydania, na podstawie art. 217 par. 2 pkt 2 i art. 218 par. 2 Kpa, zaświadczenia urzędowo potwierdzającego określone fakty lub stan prawny, wynikające z prowadzonej przez organ ewidencji, rejestrów bądź innych danych znajdujących się w jego posiadaniu, nie dotyczy okoliczności, których ustalenie i ocena następują w postępowaniu jurysdykcyjnym w sprawie rozstrzyganej w drodze decyzji administracyjnej

W języku polskim pod pojęciem terminu "publiczne" rozumie się "dotyczący ogółu ludzi, służący ogółowi, przeznaczony, dostępny dla wszystkich, związany z jakimś urzędem, instytucją itp., społeczny, powszechny, ogólny, nie prywatny". Tak też należy interpretować pojęcie miejsca publicznego. Park narodowy jest miejscem służącym ogółowi, jest instytucją publiczną powszechnie dostępną, jest miejscem publicznym

Czyn ciągły został uznany w przepisie art. 12 k.k. jako jeden czyn zabroniony i stanowi z punktu widzenia procesu karnego jednolitą całość. Podstawą odpowiedzialności za ten czyn są wszystkie objęte znamieniem ciągłości zachowania, a granice wyznacza początek pierwszego i zakończenie ostatniego z zachowań, jeśli wszystkie zostały podjęte z góry powziętym zamiarem. Przyjęcie tej konstrukcji 'czynu ciągłego

1 Skarga kasacyjna podważająca ustalenia faktyczne przyjęte przez sąd pierwszej instancji musi opierać się na podstawie wymienionej w art. 174 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). 2 Skuteczne przytoczenie podstawy kasacyjnej z art. 174 pkt 2 p.p.s.a wymaga wskazania konkretnych przepisów postępowania sądowego,

Osoby prowadzące działalność gospodarczą z tytułu odbywania podróży służbowych nie mogą rozliczyć w kosztach uzyskania przychodu kosztów faktycznie poniesionych z tytułu zwiększonych wydatków na koszty utrzymania, lecz mogą zaliczyć do nich tylko ich część /w formie pewnego "ryczałtu"/, równą diecie za czas podróży służbowej.

Za zagraniczną podróż służbową przedsiębiorcy należy uznać wykonywanie bezpośrednio przez przedsiębiorcę zadań spółki poza granicami kraju. Zupełnie nieuprawnione było stanowisko organów podatkowych, że realizowanie zasadniczego przedmiotu działalności /w tym wypadku usług transportowych/ nie wchodzi w zakres podróży służbowych, natomiast podróże mające na celu czynności incydentalne spełniają wymogi

Narodowy Bank Polski nie jest przedsiębiorcą, ale prowadzi działalność gospodarczą. Spełnia bowiem kryteria samodzielności oraz osiągania zysku. A skoro osiąga zysk, to powinien płacić podatek od nieruchomości według maksymalnych stawek, tak jak przedsiębiorcy, a nie trzykrotnie niższych, tak jak jednostki budżetowe.

1. Oczywista omyłka we wskazaniu przepisu, którego naruszenie zarzucono w skardze kasacyjnej, nie ma wpływu na merytoryczną ocenę jej zasadności. 2. Narodowy Bank Polski, oprócz wypełniania funkcji banku emisyjnego oraz współdziałaniu w tworzeniu polityki pieniężnej, prowadzi także działalność gospodarczą, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2 i 6 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach

Kwestionowanie stanu faktycznego w skardze kasacyjnej nie może nastąpić poprzez stawianie zarzutów naruszenia prawa materialnego. Zarzut naruszenia prawa materialnego można skutecznie postawić tylko wówczas, gdy stan faktyczny został ustalony (również w ocenie strony skarżącej) w sposób niewadliwy. Dopiero bowiem prawidłowe ustalenie faktów prawotwórczych pozwala na ocenę czy dany przepis został właściwie

1. Zmiana orzeczenia, mimo iż skarżący wnosił o jego uchylenie, nie stanowi przekroczenia granic środka odwoławczego. 2. Wynikający z art. 454 § 2 k.k. zakaz orzekania reformatoryjnego przez sąd odwoławczy dotyczy nie tylko sytuacji, w której dojść miałoby do zmiany ustaleń faktycznych w dyspozytywnej części wyroku, ale także i sytuacji, w której sąd odwoławczy dokonałby zmiany ustaleń faktycznych

Prawomocność orzeczenia powstaje w określonym czasie z mocy samego prawa. Dlatego bez znaczenia prawnego jest zarówno niewydanie stwierdzającego stan prawomocności zarządzenia, które ma charakter jedynie deklaratoryjny, jak i wykonywanie dalszych czynności przez organy procesowe i strony, tak jakby wcześniej nie doszło do uprawomocnienia się orzeczenia.

1. Negatywna przesłanka procesowa w postaci przedawnienia karalności przestępstwa ma charakter wtórny w stosunku do podstawy prawnej umorzenia postępowania karnego zawartej w treści zaskarżonego wyroku. Przywołany przez Sąd Apelacyjny w Krakowie brak zgody państwa wydającego na ściganie i skazanie T. J. za czyn będący przedmiotem rozważań wyklucza bowiem prowadzenie postępowania karnego w tym zakresie

Przepis art. 41 ust. 2 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (jedn. tekst: Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 904 ze zm.) nie stoi na przeszkodzie stosowaniu przy wykładni umów o przeniesienie autorskich praw majątkowych oraz umów licencyjnych dla ustalenia objętych nimi pól eksploatacji reguł interpretacyjnych określonych w art. 65 k.c.

Przetwarzanie danych osobowych kredytobiorców, będących dłużnikami banku, przez biura informacji kredytowej, jest możliwe wyłącznie nie dłużej niż 5 lat od dnia wygaśnięcia zobowiązania. Ponadto przekazywanie tych danych musi być niezbędne dla udzielania kredytów i pożyczek pieniężnych.

1. Nowe brzmienie art. 477[8] par. 2 pkt 1 Kpc, nadane ustawą z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych /Dz.U. nr 228 poz. 2255 ze zm./, nie daje podstaw do uznania, aby rozstrzygnięte decyzją administracyjną sprawy zostały przekazane do właściwości sądu powszechnego jako sprawy cywilne /sprawy z zakresu ubezpieczeń społecznych/ w rozumieniu art. 1 Kpc. 2. Sprawami z zakresu ubezpieczeń