1. Będący adresatem wniosku o wydanie, na podstawie art. 127 ust. 8 pkt 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług /Dz.U. nr 54 poz. 535/, zaświadczenia organ podatkowy obowiązany jest w ramach jego załatwienia do zbadania, czy wnioskodawca spełnia warunki określone w pkt 1-5 tegoż przepisu bez względu na to, czy wnioskodawca rozpoczyna działalność określoną w art. 126 ustawy czy
1. Wykonanie usługi reklamowej nie mogło być sztucznie rozdzielane na usługę reklamową w ścisłym tego słowa znaczeniu, polegającą na zamieszczaniu reklam towarów w gazetce oraz na podlegającą odrębnemu opodatkowaniu czynność nieodpłatnego rozprowadzania gazetki. Z gospodarczego punktu widzenia spółka wykonywała jedną usługę reklamową, która podlegała opodatkowaniu na podstawie art. 2 ust. 1 z dnia
1. Nie można równocześnie zarzucać naruszenia prawa materialnego przez błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie. 2. Błędne zastosowanie /bądź nie zastosowanie/ przepisów materialnoprawnych zasadniczo każdorazowo pozostaje w ścisłym związku z ustaleniami stanu faktycznego sprawy. W konsekwencji oznaczać to będzie brak możliwości skutecznego powoływania się na zarzut niewłaściwego zastosowania prawa
Przedmiotem postępowania sądowoadministracyjnego jest ocena z punktu widzenia zgodności z prawem procesu konkretyzacji /zastosowania/ norm prawa materialnego /głównie administracyjnego/ w określonej sytuacji faktycznej. Zadaniem sądu jest ocena, czy zebrany w postępowaniu administracyjnym materiał procesowy jest pełny, czy został zebrany prawidłowo i jest wystarczający do wymaganego przez prawo ustalenia
1. Rozbieżność orzecznictwa sama przez się nie wyklucza możliwości, że jeden z dwóch sprzecznych ze sobą poglądów wyrażonych w tym orzecznictwie jest na tyle wadliwy, iż jego przyjęcie przez organ podatkowy stanowi rażące naruszenie prawa, o którym mowa w art. 247 par. 1 pkt 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./. O wykluczeniu naruszenia prawa w stopniu
Wydatki związane z ubezpieczeniem co do zasady mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, jednakże podatnik powinien wykazać w sposób wiarygodny potwierdzenie jego wykonania i cel jakiemu służy. Z chwilą bowiem zakwestionowania zaliczenia przez organy podatkowe konkretnego wydatku, jako nie będącego kosztem uzyskania przychodów, na podatniku ciąży obowiązek wykazania, iż zamiar poniesionych wydatków
W momencie przekształcenia należności pobocznej /odsetek/ w główną /wierzytelność/ Spółka - w ramach prowadzonej działalności gospodarczej - uzyskała przychód w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /t.j. Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./: wartość pieniężną odpowiadającą wysokości skapitalizowanych odsetek.
Kasy chorych były zobowiązane do zapłaty swym kontrahentom za świadczenia zdrowotne przekraczające limity ustalone w umowie, udzielone osobom ubezpieczonym w sytuacjach zagrożenia życia lub zdrowia.
Przeprowadzenie rozprawy apelacyjnej, na której wydany został wyrok, we wcześniejszym terminie niż oznaczony w zawiadomieniu skierowanym do strony, pozbawia ją możności obrony praw (art. 379 pkt 5 k.p.c.) bez względu na to, czy udział strony w tej rozprawie mógł wywrzeć wpływ na wyrok sądu drugiej instancji.
Skoro w dacie wydania zaskarżonej decyzji w obrocie prawnym funkcjonowała ostateczna decyzja, określająca wysokość kwoty podatku do przeniesienia na następny miesiąc z miesiąca grudnia 1998 r., wydana przez ten sam organ, który wydawał decyzję zaskarżoną, to okoliczność, iż w stosunku do decyzji dotyczącej grudnia 1998 r. nie zakończyło się prawomocnie postępowanie sądowoadministracyjne dotyczące kontroli
Organy podatkowe mają wprawdzie obowiązek, zgodnie z art. 122 i art. 187 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ zebrać cały materiał dowodowy, gromadzenie tego materiału nie może jednak polegać na zbieraniu wszelkich informacji dotyczących zjawisk i zdarzeń, a jedynie tych, które są przedmiotem postępowania dowodowego. Postępowanie to winno doprowadzić
1. W sytuacji, gdy - wobec rozwiązania spółki cywilnej po wniesieniu przez nią skargi do sądu administracyjnego - stronami postępowania sądowoadministracyjnego stali się byli wspólnicy tej spółki i postępowanie to toczyło się z ich udziałem, to nie można z tego powodu odrzucić skargi kasacyjnej. Należy przy tym podkreślić, że byli wspólnicy rozwiązanej spółki cywilnej mają interes prawny - z uwagi