Przepisy art. 39 i art. 40 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego określają co jest lub może być przedmiotem działalności charytatywno-opiekuńczej Kościoła oraz wskazują źródła jej finansowania, jednakże nie wynika z nich, że działalność gospodarcza przez sam fakt, iż jest prowadzona przez kościelną osobę prawną staje się działalnością /wyłącznie/ charytatywno-opiekuńczą
Samo wskazanie na możliwość występowania różnicy między stratą z działalności gospodarczej, wyliczoną stosownie do art. 9 ust. 2 zd. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przez porównanie przychodów i kosztów ich uzyskania, a wynikiem z działalności wyliczonym przez porównanie przychodów z faktycznymi wydatkami poniesionym w roku podatkowym, nie jest wystarczające do przyjęcia, przy dokonywaniu
Zgodnie z zasadą wyrażoną w unormowaniu art. 22 ust. 1 i art. 22 ust. 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 2000 nr 14 poz. 176 ze zm./ - wydatek dotyczy i jest kosztem uzyskania przychodu tego roku podatkowego, w którym został zrealizowany, bądź, zgodnie z zasadami racjonalnego, umotywowanego gospodarczo przewidywania, ziścić się miał cel jego poniesienia
Samo wskazanie na możliwości występowania różnicy między stratą z działalności gospodarczej, wyliczoną stosownie do art. 9 ust. 2 zd. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ przez porównanie przychodów i kosztów ich uzyskania, a wynikiem działalności wyliczonym przez porównanie przychodów z faktycznymi wydatkami poniesionymi w danym
Z treści art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych /Dz.U. 2001 nr 79 poz. 856 ze zm./ oraz z art. 13 par. 1 pkt 3 i par. 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, należy wyprowadzić wniosek, iż w przypadku uchybienia terminu do rozpatrzenia środka zaskarżenia przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze, środek
Na gruncie art. 18 ust. 10 pkt 1 lit. "a" ustawy z dnia 26 października 1982 r. - o wychowywaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi /t.j. Dz.U. 2002 nr 147 poz. 1231 ze zm./ nawet jednorazowe złamanie zasady sprzedaży napojów alkoholowych określone w ustawie powoduje obowiązek właściwego organu do cofnięcia zezwolenia na sprzedaż tych napojów.
Zwrot „w sprawie” użyty w art. 439 § 1 pkt 4 k.p.k. nie odnosi się do ram przedmiotowo i podmiotowo złożonych aktów oskarżenia, ale bądź to do wyodrębnionych czynów przestępczych, bądź poszczególnych sprawców.
Organy administracji nie mogą we własnym zakresie domniemywać woli strony, zwłaszcza działającej w postępowaniu samodzielnie.
1. Aby zastosować art. 23 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych /Dz.U. nr 101 poz. 926 ze zm./ jako podstawę do przetwarzania danych osobowych musiałby istnieć przepis prawny zezwalający na przekazanie danych. Przepis art. 509 par. 1 Kc, stanowiący o przeniesieniu bez zgody dłużnika wierzytelności na osobę trzecią /chyba że sprzeciwiałoby to się ustawie, zastrzeżeniu
1. Aby zastosować art. 23 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych /Dz.U. nr 101 poz. 926 ze zm./ jako podstawę do przetwarzania danych osobowych musiałby istnieć przepis prawny zezwalający na przekazanie danych. Przepis art. 509 par. 1 Kc, stanowiący o przeniesieniu bez zgody dłużnika wierzytelności na osobę trzecią /chyba że sprzeciwiałoby to się ustawie, zastrzeżeniu
Skoro przepis stanowiący podstawę odmowy przyznania skarżącej prawa do zasiłku przedemerytalnego został usunięty z porządku prawnego, powstały normatywne podstawy do ponownej oceny jej prawa do korzystania z tego świadczenia.
Obowiązek zawiadomienia organów administracji publicznej o każdej zmianie swego adresu ciąży na stronie od daty dowiedzenia się o prowadzonym postępowaniu administracyjnym zaś na organie ciąży na podstawie art. 9 Kpa obowiązek pouczenia o tej powinności i skutkach niedopełnienia jej.
Ustawodawca zarówno określając pojęcie rodziny, jak i osobę samotnie wychowującą dziecko /art. 3 pkt 17 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych - Dz.U. nr 228 poz. 2255 ze zm./ uwzględnia status prawny, nie zaś stan faktyczny lub przesłankę wspólnego gospodarowania