W sprawach, w których nie jest możliwe rozpoznanie sprawy w ramach tzw. uznania administracyjnego, wzruszenie decyzji ostatecznej w trybie art. 154 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego /Dz.U. 2001 nr 98 poz. 1071 ze zm./ nie jest możliwe.
1. W myśl art. 280 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Sąd bada na posiedzeniu niejawnym, czy skarga jest wniesiona w terminie i czy opiera się na ustawowej podstawie wznowienia. W braku jednego z tych wymagań sąd wniosek odrzuci, w przeciwnym razie wyznaczy rozprawę. 2. Lakoniczne skwitowanie wskazanej podstawy wznowienia, bez rozważenia czy mieści ona w podstawach wymienionych
1. W myśl art. 280 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270), sąd bada na posiedzeniu niejawnym, czy skarga jest wniesiona w terminie i czy opiera się na ustawowej podstawie wznowienia. 2. W niniejszej sprawie Sąd ograniczył się do rozważenia jednej z wymienionych kwestii, tj. czy skarga opiera się na ustawowej podstawie wznowienia
1. Art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 20 sierpnia 1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym /Dz.U. 2001 nr 17 poz. 209 ze zm./ wprowadza domniemanie prawne co do prawdziwości danych wpisanych do Rejestru, jednakże po pierwsze - domniemanie to może być wzruszone, po drugie - w sprawach podatkowych zakres obowiązku podatkowego regulują ustawy podatkowe, a z ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od
Sąd nie mógł przekroczyć granic swobodnej oceny dowodów zgromadzonych w aktach sprawy i tym samym naruszyć art. 2 Konstytucji. Brak jest bowiem normatywnego ujęcia zasady swobodnej oceny dowodów w postępowaniu sądów administracyjnych, a więc zasady, którą sąd musiałby się kierować podczas kontroli legalności zaskarżonych decyzji administracyjnych, w tym podatkowych. Zadaniem sądu administracyjnego
Skarżący był upadłym wobec czego nie był uprawniony do reprezentacji masy upadłości przed Naczelnym Sądem Administracyjnym. Masę upadłości powinien zatem reprezentować syndyk. On też powinien zostać powiadomiony o toczącym się postępowaniu sądowym i wezwany do reprezentowania masy upadłości jako strona tego postępowania. W postępowaniu sądowoadministracyjnym dotyczącym masy upadłości stroną postępowania
Wyceny nieruchomości w postępowaniu dotyczącym prawa użytkowania wieczystego zabudowanej nieruchomości, wniesionego jako wkład do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, powinien dokonać biegły, któremu nadano uprawnienia rzeczoznawcy majątkowego na podstawie przepisów ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (jedn. tekst: Dz.U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603 ze zm.).
W stanie prawnym obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2003 r. art. 116 par. 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ miał zastosowanie także do członka zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, który nie pełnił swej funkcji w chwili wydania decyzji w przedmiocie odpowiedzialności podatkowej za zobowiązania spółki, których egzekucja okazała się
1. Budowa masztu telefonii komórkowej nie stanowi robót budowlanych polegających na montażu urządzenia będącego elementem wyposażenia budynku. Maszt antenowy telefonii komórkowej nie stanowi w żadnym przypadku elementu wyposażenia budynku. Ponadto w myśl art. 39 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /t.j. Dz.U. 1999 nr 15 poz. 139 ze zm./ m.in. nadbudowa obiektu budowlanego
Gdy między podatnikiem a organem skarbowym występuje spór co do prawidłowości zaklasyfikowania określonego towaru, organ podatkowy, który występuje o zajęcie stanowiska przez właściwą służbę statystki publicznej, powinien podać wszystkie okoliczności dotyczące tego zagadnienia, w tym również stanowisko podatnika. Dowód w postaci opinii Głównego Urzędu Statystycznego, na której oparły swoje rozstrzygnięcia
Wskazany w art. 7 pkt 4 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych /Dz.U. nr 162 poz. 1118 ze zm./ okres niewykonywania pracy, związany jest z represjami z przyczyn ściśle politycznych i nie można z nim zrównywać represji z innych powodów - na przykład religijnych czy narodowościowych. Ratio legis tego przepisu polega bowiem na tym, by doliczyć do okresów