1. W sprawach zasiłków rodzinnych i dodatków do zasiłków w postępowaniu odwoławczym nie przysługuje droga do sądu powszechnego. 2. W sprawach zasiłków rodzinnych i dodatków do zasiłków samorządowe kolegium odwoławcze w myśl art. 127 par. 2 w zw. z art. 17 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 roku - Kodeks postępowania administracyjnego /Dz.U. 2000 nr 98 poz. 1071 ze zm./ jest właściwe do rozpatrzenia odwołania
Nie jest zasadny zarzut, że w sytuacji dysponowania dwoma opiniami Urzędu Statystycznego o odmiennych treściach, należało podjąć starania o wyjaśnienie tych sprzeczności. Zachodziłaby taka konieczność, gdy ustalono, że opinie te były wydane w oparciu o te same przesłanki, tzn. takie same podane Urzędowi dane odnośnie klasyfikowanych towarów, a jak wskazują ustalenia sprawy taka sytuacja nie miała miejsca
I. Art. 247 § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej jest przepisem postępowania a nie przepisem prawa materialnego. Należy w związku z tym stwierdzić, że nie stanowi wskazania prawidłowej podstawy kasacyjnej powołanie wyłącznie przepisu procedury administracyjnej, do której należy powołany przepis. Skuteczne sformułowanie podstawy kasacyjnej naruszenia przepisów postępowania z art. 174 pkt 2 ustawy - Prawo
Ukształtowanie trybu przydzielania sobie premii uznaniowych świadczy o demonstracyjnym lekceważeniu przestrzegania w zakładzie pracy zasad współżycia społecznego (art. 100 § 2 pkt 6 k.p.) (wyrok Sądu Najwyższego z 2 lutego 2003 r., I PK 534/02, Pr. Pracy 2004/4/29).
Jest zasadą, że prawo do nagrody jubileuszowej nabywa pracownik, który w czasie zatrudnienia spełni przesłankę posiadania odpowiedniego stażu pracy (wyrok Sądu Najwyższego z 21 grudnia 2004 r., I PK 114/04, Pr. Pracy 2005/6/29).
Sformułowany w art. 12 ust. 1 pkt 1 prawa prasowego wymóg szczególnej staranności należy rozumieć jako zalecenie kierunkowe wskazujące na zasady oceniania staranności dziennikarza m.in. przez sądy. Wymóg ten zakłada każdorazową potrzebę konstruowania modelu działania o szczególnie surowych wymagających kryteriach stanowiących wzorzec, w którym porównywać należy kwestionowanie zachowania dziennikarza
Dobrowolne naprawienie przez osobę trzecią na własny koszt uszkodzonego w wypadku samochodu w zasadzie nie podlega zaliczeniu na poczet odszkodowania należnego w związku z wypadkiem.
1. W skardze kasacyjnej zarzucono naruszenie przepisów postępowania - art. 141 § 1 p.p.s.a. oraz art. 121, art. 122, art. 125 i art. 200 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.). Przedstawiony zarzut nie został sformułowany stosownie do wymogów określonych w art. 174 i art. 176 p.p.s.a. ponieważ prawidłowe sformułowanie zarzutu polega na powołaniu
Dokonując wykładni językowej przepisu: § 10 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 grudnia 1995 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, a w szcególności ust. 3 który stanowił podstawę uchylenia zaskarżonej decyzji administracyjnej, stwierdzić należy, iż normodawca dopuszcza uznanie księgi podatkowej za rzetelną mimo, że nie odzwierciedla ona stanu rzeczywistego, ale tylko
Ustawodawca nakazuje stosowanie przepisów ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeksu postępowania administracyjnego /Dz.U. 2000 nr 98 poz. 1071 ze zm./ w postępowaniu egzekucyjnym nie wprost lecz odpowiednio, to jest z uwzględnieniem jego specyfiki polegającej przede wszystkim na przymusowym jego charakterze, a także szybkości i skuteczności wykonania określonych prawem obowiązków.
Organy podatkowe miały prawo uznać, że nieoprocentowana pożyczka od zagranicznego kontrahenta była nieodpłatnym świadczeniem dla spółki. Ustalając wysokość tego świadczenia, mogły też przyjąć oprocentowanie, jakie podatnik uzyskałby z lokalnego banku. Wysokość odsetek od kapitału otrzymanego nieodpłatnie należy przyjmować w kwocie równej wysokości odsetek, jakie skarżąca spółka musiałaby zapłacić w
1. Przepis art. 24b ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym /Dz.U. 2001 nr 142 poz. 1591 ze zm./ ma charakter bezwzględnie obowiązujący, co oznacza, że naruszenie zawartego w nim zakazu łączenia stanowisk skutkuje na podstawie art. 190 ust. 1 pkt 2a ustawy z dnia 16 lipca 1998 r. - Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw /Dz.U. nr 95 poz. 602 ze zm./ wygaśnięciem