Brak wskazania w podstawach kasacyjnych naruszenia konkretnych przepisów prawa materialnego poprzez błędną ich wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie, uniemożliwia Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu dokonanie oceny wyroku pod kątem stosowania przepisów zarówno ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym /Dz.U. nr 89 poz. 602 ze zm./ jak i rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki

Art. 502 § 1 k.p.k. przewiduje, że wyrokiem nakazowym można orzec karę ograniczenia wolności lub grzywnę w wysokości do 100 stawek dziennych. Przepis ten nie precyzuje, czy określenie górnej granicy dotyczy kar jednostkowych, czy również kary łącznej grzywny. Jednakże właśnie taka konstrukcja nie pozwala na ograniczenie jego funkcjonowania tylko do tych pierwszych, w myśl zasady lege non distinguente

Zakwestionowanie, przez chociażby jednego ze współwłaścicieli nieruchomości, złożonego przez inwestora oświadczenia o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane, w sytuacji kiedy jego zgoda na wykonanie robót budowlanych jest wymagana, wyklucza możliwość wydania przez organ budowlany decyzji pozwalającej na budowę /art. 32 ust. 4 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane

Pojęcie "toczącego się postępowania sądowoadministracyjnego" należy odnieść do całego postępowania a zatem postępowania przed I instancją, postępowania po wydaniu orzeczenia prowadzonego przez sąd I instancji oraz postępowania przed Naczelnym Sądem Administracyjnym.

1. Wyłącznie do sądów krajowych, przed którymi toczy się postępowanie, należy ocena konieczności przedstawienia pytania wstępnego na podstawie art. 234 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską z dnia 25 marca 1957 r. (Dz.U. z 2004 r. Nr 90, poz. 864 - załącznik). Europejski Trybunał Sprawiedliwości może na tej podstawie rozstrzygać wątpliwości dotyczące ważności lub wykładni prawa wspólnotowego