Art. 502 § 1 k.p.k. przewiduje, że wyrokiem nakazowym można orzec karę ograniczenia wolności lub grzywnę w wysokości do 100 stawek dziennych. Przepis ten nie precyzuje, czy określenie górnej granicy dotyczy kar jednostkowych, czy również kary łącznej grzywny. Jednakże właśnie taka konstrukcja nie pozwala na ograniczenie jego funkcjonowania tylko do tych pierwszych, w myśl zasady lege non distinguente

Wydanie odmiennego, w stosunku do zmienionego wyroku sądu pierwszej instancji, orzeczenia co do istoty sprawy obligowało sąd odwoławczy nie tylko do wskazania powodów podzielenia lub stwierdzenia niezasadności zarzutów wniesionych środków odwoławczych, ale również do omówienia podstaw swego rozstrzygnięcia zgodnie z treścią art. 424 § 1 k.p.k. W sytuacji, kiedy sąd odwoławczy orzeka w sprawie merytorycznie

Nie jest dopuszczalne wydanie wyroku zaocznego - nawet przy spełnieniu przesłanek, o których mowa w art. 479 § 1 k.p.k. - jeżeli w postępowaniu w ogóle nie przesłuchano oskarżonego. W sytuacji gdy oskarżony nie złożył wcześniej wyjaśnień, w których wypowiedziałby się co do stawianych mu zarzutów - chociażby nawet w tej postaci, że (korzystając z przysługującego mu prawa określonego w art. 175 § 1 k.p.k

Zakwestionowanie, przez chociażby jednego ze współwłaścicieli nieruchomości, złożonego przez inwestora oświadczenia o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane, w sytuacji kiedy jego zgoda na wykonanie robót budowlanych jest wymagana, wyklucza możliwość wydania przez organ budowlany decyzji pozwalającej na budowę /art. 32 ust. 4 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane

Pojęcie "toczącego się postępowania sądowoadministracyjnego" należy odnieść do całego postępowania a zatem postępowania przed I instancją, postępowania po wydaniu orzeczenia prowadzonego przez sąd I instancji oraz postępowania przed Naczelnym Sądem Administracyjnym.

1. Wyłącznie do sądów krajowych, przed którymi toczy się postępowanie, należy ocena konieczności przedstawienia pytania wstępnego na podstawie art. 234 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską z dnia 25 marca 1957 r. (Dz.U. z 2004 r. Nr 90, poz. 864 - załącznik). Europejski Trybunał Sprawiedliwości może na tej podstawie rozstrzygać wątpliwości dotyczące ważności lub wykładni prawa wspólnotowego

1. Jeżeli po zawarciu umowy sprzedawca /eksporter/ udzieli kupującemu /importerowi/ upustu obniżającego pierwotnie ustaloną cenę, to nie ma podstaw do uznania, że nie jest on elementem kształtującym cenę transakcyjną, a w konsekwencji i wartość celną sprowadzonych towarów tylko dlatego, że nie pozostaje on w ścisłym związku czasowym z zawarciem umowy sprzedaży. 2. Jeżeli w umowie o dystrybucji i dostawach

Odwołanie przez oskarżonego złożonych uprzednio wyjaśnień, w których ujawnił informacje o osobach współdziałających z nim w popełnieniu przestępstwa i o okolicznościach jego popełnienia, przekreśla możliwość skorzystania z dobrodziejstwa oferowanego przez art. 60 § 3 k.k.