Środki pochodzące z kredytu bankowego zostały w części przeznaczone na wypłatę należną jednemu ze wspólników Spółki w związku z obniżeniem kapitału zakładowego, to ten wydatek nie przysporzył i nie mógł przysporzyć przychodu, a zatem koszt kredytu, w części przeznaczonej na wypłatę wspólnikowi nie może być uznany w świetle przepisu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1993 r. w podatku dochodowym
Wadliwe uzasadnienie zaskarżonego wyroku oraz uchylenie zaskarżonej decyzji, pomimo tego, że nie zawierała ona wskazanych w wyroku uchybień, prowadzi do wniosku, iż naruszenia te miały istotny wpływ na wynik sprawy.
Uchylenie lub zmiana orzeczenia na korzyść współoskarżonych, w trybie określonym w art. 435 k.p.k., nie dotyczy orzeczenia wydanego wobec współoskarżonych w innej sprawie.
Treść umowy cywilnoprawnej jak i wyrażona w niej wola stron w zakresie w jakim rzutuje na rozmiar obowiązku publicznoprawnego są elementami prawnopodatkowego stanu faktycznego i jako takie winny być ustalone i ocenione przez organy podatkowe w toku prowadzonego przez nie postępowania na podstawie obowiązujących przepisów proceduralnych. W takim też zakresie mieściła się ocena umowy najmu, dzierżawy
1. Wydatki "pośrednie", które ze swojej natury nie są związane z żadnym konkretnym przychodem, ale zostały poniesione w celu uzyskania przychodów - mogą być zaliczane do kosztów podatkowych w momencie ich poniesienia. W takiej sytuacji, bezpodstawne jest żądanie, by podatnik rozliczał te wydatki w czasie. 2. Środek trwały, którego podatnik nie używa w działalności gospodarczej nie może być amortyzowany
Fakt wykorzystywania przez skarżącego części pomieszczeń w adaptowanym na podstawie pozwolenia na budowę budynku na prowadzenie działalności gospodarczej nie uzasadniał zaliczania wydatków na roboty budowlane, poniesionych przed zakończeniem tworzenia środka trwałego i wpisaniem go do ewidencji środków trwałych, bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów.
Z brzmienia art. 332 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ wynika wprost to, że odsyła on tylko do zakresu podmiotowego odpowiedzialności osób trzecich takiego, jaki został uregulowany w ustawie z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /t.j. Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./. Decyzja wydawana w trybie art. 47 ust. 1 w zw. z art. 40 ust
Zawarta w skardze kasacyjnej odmienna ocena dowodów i wyprowadzanie na jej podstawie własnych wniosków, co do stanu faktycznego, bez jednoczesnego określenia przepisów postępowania uchybionych przez Sąd i to w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy, nie stanowi podstawy kasacyjnej w rozumieniu art. 174 i art. 176 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi
1. W art. 134-140 ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej /Dz.U. 2002 nr 171 poz. 1399 ze zm./ wyraźnie określono podstawowe elementy postępowania dyscyplinarnego. Powoduje to, iż podstawy do wymierzenia kary, właściwość organów i podstawowe zasady postępowania dyscyplinarnego funkcjonariuszy Straży Granicznej są w zasadzie w całości uregulowane materią ustawową. Natomiast przepisy
Przesłanki nieważności czynności prawnych w wyniku sprzeczności z ustawą lub zasadami współżycia społecznego albo mających na celu obejście ustawy /art. 58 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny - Dz.U. nr 16 poz. 93/ oraz przesłanki składanych dla pozoru oświadczeń woli /art. 83 Kc/ nie muszą się wzajemnie wykluczać, albowiem pojęcia obejścia prawa i pozorności są sobie znaczeniowo bliskie
Nie można, zwłaszcza z uwagi na techniczny charakter pojęcia "odliczenie" czy "obniżka", "dodatkowa obniżka" twierdzić, z uwagi na pochodny charakter "dodatkowej obniżki" od "odliczenia od dochodów" i jej niesamoistny charakter, że musi ona dzielić los odliczenia od dochodu. Wręcz przeciwnie są to dwie odrębne instytucje prawne, które przysługiwały podatnikom w dwóch różnych zakresach. Odliczenie od