W sytuacji, gdy decyzja wydana została w czasie obowiązywania ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /t.j. Dz.U. 1999 nr 15 poz. 139 ze zm./ oznacza to, że postanowienia zawarte w decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu należy odnieść do norm prawnych zawartych w tej ustawie, przy uwzględnieniu przepisów w innych aktach w tym także rozporządzenia Ministra Ochrony
Zawarte w art. 188 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ sformułowanie "chyba, że okoliczności te stwierdzone są wystarczająco innymi dowodem" odnosi się do sytuacji, gdy żądanie dotyczy tezy dowodowej, już stwierdzonej, na korzyść strony. Jeżeli dowód dotyczy tezy odmiennej /tzw. przeciwdowód/ powinien być przeprowadzony. Odmienna interpretacja prowadziłaby
Wyrok jaki zapadł w sprawie karnej, o której informują strony skarżące, nie kształtuje stosunku prawnopodatkowego będącego przedmiotem kontroli orzeczenia sądowego przeprowadzanej przez Naczelny Sąd Administracyjny. Nie ma więc on znaczenia dla rozpatrywanej sprawy. Treść tego wyroku nie przesądza więc o tym, czy przedmiotowe świadczenie pieniężne, o które pomniejszono podstawę opodatkowania w podatku
Sprawami z zakresu ubezpieczeń społecznych są sprawy, w których wniesiono odwołanie od decyzji organów rentowych /art. 476 par. 2 Kpc/, podczas gdy wójt, burmistrz czy prezydent miasta nie jest organem rentowym, o jakim mowa w art. 476 par. 4 Kpc. Wójt, burmistrz lub prezydent miasta jest "organem właściwym" - w rozumieniu art. 3 pkt 11 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych
Przepis art. 2 k.k. statuuje normatywny warunek odpowiedzialności za przestępstwo skutkowe popełnione przez zaniechanie. Dla przypisania takiej odpowiedzialności, a zatem przypisania skutku w przypadku zaniechania, owo zaniechanie musi być bezprawne, oparte wyłącznie na powiązaniu normatywnym ze skutkiem. Osoba odpowiadająca za przestępstwo skutkowe popełnione przez zaniechanie musi się charakteryzować
Nowa interpretacja przepisów dokonana przez organy podatkowe w trybie art. 14 par. 1 pkt 2 i par. 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ nie stanowi przesłanki do wzruszenia ostatecznej decyzji w trybie wznowieniowym /art. 240 par. 1 pkt 5 Ordynacji podatkowej/.
Ustalenie opłaty za świadczenie prowadzonych przez gminę przedszkoli jest ustanowieniem aktu normatywnego o charakterze aktu prawa miejscowego, do którego zastosowanie ma art. 4 ust. 1 oraz art. 13 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłoszeniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych /t.j. Dz.U. 2005 nr 190 poz. 1606/.
Skarżący jako członkowie wspólnoty samorządowej i jako właściciele nieruchomości położonej na terenie gminy, objętym projektem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, mają prawo do tego, aby organy gminy przez nich wybierane w bezpośrednich wyborach, wykonywały zadania publiczne zgodnie z obowiązującym prawem, a w szczególności aby projekt planu, zawierał wszystkie elementy przewidziane