Z brzmienia § 2 art. 413 k.p.k., traktowanego integralnie, wynika, że rozstrzygnięcia co do kary i środków karnych powinny odnosić się do przypisanego oskarżonemu czynu wypełniającego znamiona określonego przestępstwa. Oznacza to, że ustawodawca nie dopuszcza wymierzenia kary ani środka karnego inaczej, jak tylko za popełnienie odrębnego przestępstwa (wyjątkowo - za popełnienie ciągu przestępstw w
Sąd Najwyższy wielokrotnie wyjaśniał już, że zasady in dubio pro reo nie można rozumieć jako swoistego uproszczonego traktowania wątpliwości. Nie ma więc ona zastosowania w sytuacji, gdy wątpliwości są rezultatem niedokładnego i nieprecyzyjnego postępowania dowodowego, kiedy to organ procesowy powinien z urzędu uzupełnić to postępowanie, aby ustalić fakty zgodnie z ich rzeczywistym przebiegiem i wyjaśnić
Z chwilą wniesienia aktu oskarżenia, prokurator traci uprawnienia do modyfikowania zarówno opisu, jak i kwalifikacji prawnej zarzucanego czynu. Może jedynie albo odstąpić od oskarżenia (art. 14 § 2 k.p.k.), albo zło-żyć wniosek o zmianę opisu lub kwalifikacji prawnej czynu, jednakże pod warunkiem niewykroczenia poza zakres tożsamości czynu wyznaczony zdarzeniem faktycznym, stanowiącym podstawę faktyczną
Bankowi, który zgodnie z regulaminem wiążącym strony wypowiedział transakcję forward z powodu istotnego pogorszenia sytuacji majątkowej kontrahenta, przysługuje roszczenie wobec kontrahenta o naprawienie szkody wynikłej z niewykonania tej transakcji.
Artykuł 10 ust. 4 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (jedn. tekst: Dz.U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1116 ze zm.) w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 19 grudnia 2002 r. o zmianie ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 240, poz. 2058) ma zastosowanie także do osób, którym przysługuje roszczenie przewidziane w art. 15 ustawy o spółdzielniach
1. Zwolnienia i ulgi podatkowe są odstępstwem od zasady sprawiedliwości podatkowej, powszechności i równości opodatkowania. Są od nich wyjątkiem i dlatego przepisy będące podstawą do korzystania z ulgi odliczeń powinno się interpretować ściśle. 2. Dopuszczenie akcji do publicznego obrotu, czy też brak sprzeciwu Komisji Papierów Wartościowych i Giełd wobec wprowadzenia akcji do obrotu publicznego
1. W postępowaniu sądowoadministracyjnym Naczelny Sąd Administracyjny, mocą art. 183 § 1 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi związany jest granicami skargi kasacyjnej, granice te zakreśla autor skargi. 2. Obszerne uzasadnienie skargi kasacyjnej zostało poświęcone w całości polemice z oceną stanu faktycznego sprawy dokonaną przez organy podatkowe, a uznaną przez Sąd za prawidłową. Równocześnie
Skarżący był zawiadomiony na piśmie o terminie rozprawy przed sądem. Z akt sprawy nie wynika, by zgłaszał on wnioski dowodowe. Nie może w postępowaniu kasacyjnym skutecznie wykazywać, że sprawa nie była dostatecznie wyjaśniona do merytorycznego rozstrzygnięcia.
Ustawa z 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych /Dz.U. nr 228 poz. 2255 ze zm./ przyjmuje regułę, że orzecznictwo w sprawach zasiłków rodzinnych należy do właściwości organów administracji publicznej, a do postępowania przed tymi organami w sprawach nieuregulowanych w ustawie stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego. Brak przepisu szczególnego stanowiącego o prawie odwołania
Niezwiązanie wojewódzkiego sądu administracyjnego granicami skargi oznacza, iż granice zaskarżenia nie pokrywają się z granicami rozpoznania sprawy przez ten sąd. Te ostatnie będą zawsze szersze od zakresu zaskarżenia. Sformułowanie art. 134 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ oznacza, iż sąd jest nie tylko uprawniony
Decydującego znaczenia nie będzie miało ani to, czy nastąpiło faktyczne osiągnięcie lub zwiększenie przychodów, ani rozmiar takiego zwiększenia. Do kosztów uzyskania przychodów zakwalifikowane mogą być koszty poniesione przez podatnika w przypadku, gdy stwierdzono uzyskanie przychodów w rozmiarze nie odpowiadającym gospodarczej istocie przedsięwzięcia, w tym np. przychodów w wysokości mniejszej, a
1. Racjonalny ustawodawca wprowadzając po myśli art. 52 pkt 1 lit. "b" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 2000 nr 14 poz. 176 ze zm./ zwolnienie od powszechnego podatku od osób fizycznych nieprzypadkowo odwołał się do terminu /"oferta publiczna"/ zawierającego w sobie adekwatne do tej powszechności elementy. Publiczny charakter oferty oznacza powszechny dostęp
Członek zarządu spółki z o.o., ani były członek zarządu takiej spółki nie jest stroną postępowania, w rozumieniu art. 133-134 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, w sprawie dotyczącej zobowiązań podatkowych takiej spółki. Analiza treści art. 133 i 134 Ordynacji podatkowej prowadzi do wniosku iż pojęcie strony w postępowaniu podatkowym należy opierać
Przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa w 2004 r. nie były przez sądy administracyjne stosowane ani wprost ani też odpowiednio. Przepisy tej ustawy zgodnie z postanowieniami jej art. 1 pkt 3 w jej części procesowej normują postępowanie podatkowe, kontrolę podatkową orasz czynności sprawdzające a więc są to przepisy procedury administracyjnej. Z przytoczonych powodów nie można