Kontrola działalności administracji publicznej, dokonywana przez Naczelny Sąd Administracyjny nie oznacza powtórnego badania legalności zaskarżonego aktu administracyjnego w jego całokształcie.

Postawienie zarzutu rażącego naruszenia prawa musi być związane z konkretnym przepisem, którego treść nie budzi wątpliwości, a interpretacja w zasadzie nie wymaga sięgania po inne metody wykładni poza językową /art. 247 par. 1 pkt 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa - Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./.

Sąd nie mógł naruszyć zarzucanych mu w kasacji art. 133 § 1, art. 134 oraz art. 151 ustawy o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. W sytuacji, gdy oparł swoje rozstrzygnięcie, podjęte przy uwzględnieniu praw stron, na materiałach sprawy zgromadzonych w toku postępowania podatkowego, wskazując zatem właściwą, w kontekście dokonanych ocen, podstawę prawną swego rozstrzygnięcia, to tym samym trudno

Kontrola działalności administracji publicznej, dokonywana przez Naczelny Sąd Administracyjny nie oznacza powtórnego badania legalności zaskarżonego aktu administracyjnego w jego całokształcie. W postępowaniu wywołanym skargą kasacyjną Sąd ocenia prawidłowość działania sądu I instancji i do naruszenia przez Sąd przepisów postępowania winny odnosić się jej zarzuty.

Podstawą opodatkowania jest obrót /art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym - Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./. Skoro podatek rozliczany jest w okresach miesięcznych i w wyznaczonych przez ustawodawcę terminach, to podstawę opodatkowania stanowi obrót dokonany w rozliczanym miesiącu. Skoro podatnik ma dokonać rozliczenia podatku w określonym terminie

1. Z brzmienia przepisu art. 11b ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ wynika, że zawarta w nim regulacja ma zastosowanie w sytuacji, gdy obliczenie podatków z tytułu importu nastąoiło w trybie przewidzianym w art. 11 ust. 2 tej ustawy. 2. W przypadku, gdy po przyjęciu zgłoszenia celnego i uiszczenia wiążących się z importem

Przesłanki umorzenia zaległości podatkowej bądź odsetek zostały ustalone poprzez użycie klauzul generalnych, odsyłających do ocen pozaprawnych. Przesłanki te winny być zatem oceniane indywidualnie, w zależności od konkretnej sprawy. Ocena ta oparta jest zatem przede wszystkim na elementach o charakterze słusznościowym. Trafnie zatem zauważył Wojewódzki Sąd Administracyjny, iż dokonując kontroli takiej

1. Skarżący w 1997 i 1998 r. w ramach prowadzonej działalności świadczył usługi transportu krajowego i międzynarodowego /czynności podlegające opodatkowaniu/ oraz dokonywał sprzedaży towarów znajdujących się w składzie celnym przed dopuszczeniem ich do obrotu na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej /czynności nie podlegających podatkowi od towarów i usług/. Ponosił w związku z tą działalnością wydatki

Skoro przesłanką warunkującą obniżenie podatku należnego o podatek naliczony określony w fakturze wystawionej przez zakład pracy chronionej jest dokonanie zapłaty w określony sposób /bezpośrednio w formie pieniężnej za pośrednictwem banku/ należności wynikającej z faktury, to należy uznać, że przesłanka ta musi zostać spełniona najpóźniej w dniu realizacji prawa do obniżenia podatku należnego, czyli

Dopełnienie wymogu wskazania podstaw skargi kasacyjnej zakreślonych w art. 174 ustawy z 30.08.2002 r., Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi jest konieczne, ponieważ wyznacza granice skargi kasacyjnej, którymi związany jest Naczelny Sąd administracyjny (art. 183 § 1p.p.s.a) Brak zarzutów w skardze kasacujnej odnoszących się do ustalenia stanu faktycznego sprawy powoduje, iż są one wiążące

1. Skarga kasacyjna powinna zawierać oprócz przytoczenia podstaw kasacyjnych także ich uzasadnienie - skoro podstawą skargi kasacyjnej jest zarzut naruszenia prawa materialnego, z przytoczeniem przepisu art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 8.01.1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym i błędnej jego wykładni, należało wyjaśnić, na czym miałby polegać błąd Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego