Pracodawca administrujący środkami zakładowego funduszu świadczeń socjalnych nie może ich wydatkować niezgodnie z regulaminem zakładowej działalności socjalnej, którego postanowienia nie mogą być sprzeczne z zasadą przyznawania świadczeń według kryterium socjalnego, to jest uzależniającego przyznawanie ulgowych usług i świadczeń wyłącznie od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej

Pracodawca nie narusza dóbr osobistych pracownika, zobowiązując go - zgodnie z postanowieniami regulaminu przyznawania zapomóg z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych - do złożenia zaświadczenia o zarobkach uzyskiwanych u drugiego pracodawcy (wyrok Sądu Najwyższego z 8 maja 2002 r., I PKN 267/01, OSNP 2004/6/99).

O naruszeniu przepisu art. 121 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ można by mówić, gdyby decyzja rejestracyjna nie została wyeliminowana w obrotu prawnego. Organy podatkowe nie mogą bowiem kwestionować charakteru pojazdu wynikającego z decyzji rejestracyjnej, choćby nawet ich ustalenia prowadziły do odmiennych wniosków. Stwierdzenie nieważności

1. Użyte w art. 124 ust. 2 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji /Dz.U. 2002 nr 7 poz. 58 ze zm./ "postępowanie karne" odnosi się do całego toku tego postępowania nie tylko przygotowawczego, ale również sądowego. Zgodnie z tym przepisem zawieszona część uposażenia i stosowne jego podwyżki mógł skarżący otrzymać dopiero po zakończeniu postępowania karnego, tj. po wydaniu przez Sąd stosownego prawomocnego

Wykładnia przepisu par. 54 ust. 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 grudnia 1997 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 156 poz. 1024 ze zm./ powinna - uwzględniając ratio legis wyrażonej w nim normy na tle konkretnego stanu faktycznego - zapewniać stosowną proporcję środka prewencyjnego przewidzianego w tym

Art. 1 pkt 8 w związku z art. 3 ustawy z dnia 20 listopada 1999 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 95 poz. 1100/ i wprowadzone nim zmiany zachowały moc obowiązującą w stosunku do tych podatników, którzy do daty ogłoszenia tej ustawy nie rozpoczęli nowej inwestycji, tzn. nie ponieśli wydatków w celu realizacji długookresowych przedsięwzięć na rzecz osób

Podatnikiem podatku akcyzowego, o którym mowa w art. 14a ust. 7 pkt 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm., w brzmieniu obowiązującym od 26 marca 2002 r./, a któremu za dany okres rozliczeniowy w podatku od towarów i usług nie przysługuje określone w art. 14a ust. 1 tej ustawy uprawnienie do zwrotu podatku, jest tylko ten

Złożenie oświadczenia dotyczącego przeznaczenia towaru jest przesłanką natury formalnej, której dochowanie przez importera warunkuje działanie właściwego organu, który obowiązany jest badać materialnoprawne podstawy zwolnienia od podatku akcyzowego, w tym wymienione w par. 11 pkt 1 lit. "c" rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002 r. w sprawie podatku akcyzowego /Dz.U. nr 27 poz. 269 ze

Wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 25 czerwca 2002 r. /K 45/01 - OTK-A 2002 nr 4 poz. 46/ nie spowodował bezwarunkowej utraty mocy obowiązującej art. 1 pkt 8 w związku z art. 3 ustawy z dnia 20 listopada 1999 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 95 poz. 1100/, a więc nie wyeliminował całkowicie tego przepisu z systemu prawnego. Przepis ten i wprowadzone

O tym, czy dany wyrób jest wyrobem wymienionym w załączniku nr 5 do ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ decyduje prawidłowe zaklasyfikowanie go do odpowiedniego symbolu SWW. Czynność klasyfikowania jest elementem ustalania stanu faktycznego, który zakwestionować w skardze kasacyjnej można wyłącznie w ramach podstawy z art

Zgodnie z istotą przedstawicielstwa bezpośredniego w rozumieniu art. 253 par. 1 pkt 1 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. Kodeks celny /t.j. Dz.U. 2001 nr 75 poz. 802 ze zm./ agencja celna działa w imieniu i na rzecz osoby reprezentowanej, a tym samym czynność zgłoszenia dokonana przez nią w granicach umocowania pociąga za sobą skutki bezpośrednio dla reprezentowanego. Oznacza to w konsekwencji, że zgłaszającym

Przepis art. 317 ust. 1 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska /Dz.U. nr 62 poz. 627 ze zm./ statuuje, iż termin płatności opłaty za korzystanie ze środowiska oraz administracyjnej kary pieniężnej odracza się na wniosek podmiotu korzystającego ze środowiska obowiązanego do ich uiszczenia jeżeli realizuje on terminowo przedsięwzięcie, którego wykonanie zapewni usunięcie przyczyn