Instytucja wygaśnięcia decyzji odnosi się tylko do tych rozstrzygnięć w indywidualnych sprawach, w których przyznano stronie uprawnienia lub nałożono obowiązki. Decyzja odmawiająca przyznania stronie świadczenia, jako nie wywierająca skutków w sferze materialnej podlega więc wygaśnięciu. W odniesieniu zaś do decyzji przyznających świadczenia z zakresu pomocy społecznej przepis art. 149 ust. 1 ustawy
Dopiero stwierdzenie naruszeń wskazanych w art. 15 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym /Dz.U. nr 125 poz. 1371 ze zm./ po pisemnym ostrzeżeniu skutkuje wszczęciem postępowania w sprawie cofnięcia licencji.
1. Prowadzenie działalności konkurencyjnej po odmowie zawarcia umowy o zakazie konkurencji oraz pomimo sprzeciwu pracodawcy jest świadomym naruszeniem przez pracownika obowiązku dbałości o dobro zakładu (art. 100 § 2 pkt 4 k.p.) i może stanowić uzasadnioną przyczynę rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika (art. 52 § 1 pkt 1 k.p.). 2. W zakresie, w jakim jest to konieczne do oceny
Prawo do wcześniejszej emerytury dla pracowników opiekujących się dziećmi wymagającymi stałej opieki nie ma charakteru nieutracalnego. Wypłata tej emerytury może zostać wstrzymana, jeżeli ustanie przesłanka niemożliwości kontynuowania zatrudnienia z powodu sprawowania osobistej opieki nad dzieckiem wymagającym stałej opieki ze względu na jego stan zdrowia (art. 134 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 101
Przepis art. 907 § 2 k.c. nie może być podstawą żądania zmiany wysokości renty ustalonej w ugodzie sądowej zawartej na czas oznaczony, po upływie okresu, na który ugoda ta została zawarta, nawet gdy pracodawca nadal wypłaca dobrowolnie tę rentę na zasadach określonych w ugodzie.
Porozumienie o zawieszeniu stosowania układu zbiorowego pracy zawiera się dla wszystkich pracowników objętych tym układem, chyba, że strony wyraźnie wyłączą z jego zakresu jednoznacznie określoną grupę pracowników (art. 24127 w związku z art. 239 § 1 i art. 2419 § 1 zdanie drugie k.p.).
Pracownik, który dwukrotnie pobrał jednorazowe odszkodowanie z tytułu wypadku przy pracy od organu rentowego oraz od pracodawcy, obowiązany jest zwrócić należność otrzymaną od pracodawcy działającego w błędnym przekonaniu o obowiązku świadczenia i nie może się od tej powinności uwolnić zarzutem, że przy dołożeniu należytej staranności pracodawca mógł wypadek prawidłowo zakwalifikować pod względem faktycznym
Zgodnie z art. 30 par. 1 pkt 3 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny /t.j. Dz.U. 2001 nr 75 poz. 802 ze zm./ opłaty licencyjne tylko wtedy można doliczyć do wartości celnej towaru, gdy stanowią warunek sprzedaży towaru, a opłata licencyjna z tytułu know-how jest elementem ceny części do produkcji kas. Gdy nie ma związku, który wskazywałby, że w cenie części mieszczą się opłaty licencyjne
Opłaty licencyjne nie są wliczane do ceny faktycznie zapłaconej lub należnej na podstawie art. 30 par. 1 pkt 3 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny /t.j. Dz.U. 2001 nr 75 poz. 802 ze zm./, jeżeli zostały już ujęte w cenie faktycznie zapłaconej lub należnej za ten towar. Będą zaś one ujęte w cenie towaru tylko wtedy, gdy istnieją ekonomiczne podstawy do uznania tychże opłat za element kształtujący
Samo powołanie przepisu, który nie ma w sprawie zastosowania, a wynika to jednoznacznie z całokształtu jej okoliczności, nie może stwarzać dla strony uprawnień, których prawo nie przewiduje. Skoro odmowa wydania żądanych dokumentów była uzasadniona tylko tym, że nie dotyczą one niniejszej sprawy, a nie okolicznościami, o których mowa w art. 179 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa
Stosownie do art. 21 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne /Dz.U. 2000 nr 100 poz. 1086 ze zm./ dane z ewidencji gruntów stanowią podstawę wymiaru podatków, a contrario należy przyjąć, że dane te stanowią podstawę do stosowania zwolnień od podatku, jeśli zwolnienie zależy od danych objętych ewidencją gruntów.
Pierwszą reakcją na bezczynność organu podatkowego ze strony uczestnika postępowania może być wyłącznie ponaglenie skierowane do organu wyższego stopnia lub do ministra właściwego do spraw finansów publicznych, jeżeli sprawa nie była załatwiona przez izbę skarbową.