Ciężar udowodnienia faktu określonego w art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 21 marca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych /Dz.U. nr 71 poz. 734 ze zm./, spoczywa na osobie wywodzącej z niego korzystny skutek prawny.

Nie można w trybie art. 174 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ w zw. z art. 176 cyt. ustawy skutecznie zakwestionować odpowiedzialności płatnika bez zarzutu naruszenia art. 30 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./.

Stawiając zarzut błędnej wykładni i niewłaściwego zastosowania przepisu art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ skarga kasacyjna również nie wskazuje tego, na czym polega błąd w interpretacji tego przepisu ze strony Sądu, zaś niewłaściwego jego zastosowania upatruje nie tyle w błędnej subsumcji ustalonego w sprawie

Określenie "obrót" w przepisie art. 21b ust. 6 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ nie zostało użyte w kontekście ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego, czy też podstawy opodatkowania, lecz jako warunek uprawniający sprzedawcę do określonych zachowań /w tym wypadku zwrotu VAT podróżnym/. Prawidłowa wykładnia