Niedopuszczenie zainteresowanego do udziału w postępowaniu przed sądem I instancji powoduje wadliwość wyroku tego sądu.

Przepis art. 18 par. 1 pkt 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/, należy rozumieć nie tylko jako odnoszący się do sytuacji, gdy sędzia brał udział w postępowaniu przed niższą i wyższą instancją w wydaniu zaskarżonego orzeczenia, ale i do sytuacji, gdy sędzia brał udział w wydaniu orzeczenia, a później bierze udział w wydaniu

Byli właściciele nieruchomości warszawskich mają przymiot strony w rozumieniu art. 28 Kpa w postępowaniu o stwierdzenie nieważności decyzji o sprzedaży lokalu w sytuacji, gdy domagają się wszczęcia postępowania nadzorczego /na podstawie art. 157 par. 2 Kpa/ w odniesieniu do decyzji o sprzedaży lokalu, zaś uprzednio właściwy organ stwierdził, iż decyzja o odmowie ustanowienia własności czasowej, w części

Żeby skutecznie domagać się przekształcenia prawa wieczystego użytkowania we własność, wszyscy współużytkownicy musieli złożyć wnioski do 31 grudnia 2002 r. Gdy takiej jednomyślności nie było, większość, która złożyła wnioski, musiała wystąpić do sądu o rozstrzygnięcie w tym zakresie. Ale w tym przypadku również obowiązywał termin do 31 grudnia 2002 r.

Wydatki na rozbudowę budynku mieszkalnego wielorodzinnego, w którym co najmniej 5 lokali przeznaczonych jest na wynajem, rozlicza się u podatnika proporcjonalnie do jego udziału we współwłasności całego budynku.

1. Zwrot użyty w art. 273 par. 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/, "wykrycie" odnosi się do okoliczności i dowodów w poprzednim postępowaniu w ogóle nieujawnionych i podówczas nieujawnionych, bo nieznanych stronom. Nie odnosi się ono zatem do okoliczności i dowodów jawnych z materiału poprzedniego postępowania, a tylko

Konstytucyjna zasada równości wobec prawa /art. 32 Konstytucji RP/ nie może pozostawać w sprzeczności z zasadą przaworządności /art. 7 Konstytucji RP/. Korzystniejsze, ale niezgodne z prawem orzeczenie wydane w stosunku do innej osoby, znajdującej się w takiej samej sytuacji faktycznej i prawnej, nie rodzi dla podatnika prawa do potraktowania go w ten sam sposób.