Mimo zawarcia w podstawie kasacyjnej jedynie zarzutu naruszenia przez Sąd pierwszej instancji prawa materialnego z uzasadnienia skargi kasacyjnej wynika, że jej autor kwestionuje ustalenia organów podatkowych i Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, co do tego, że wskazane w fakturach i refakturowane później należności związane są ze sprzedażą zwolnioną z opodatkowania zarzucając, że nie zbadano zgodnego
Naczelny Sąd Administracyjny, jako sąd krajowy, którego orzeczenia nie podlegają zaskarżeniu według prawa wewnętrznego, jeżeli uzna, że rozstrzygnięcie kwestii zawartej w pytaniu jest niezbędne dla wydania wyroku, zobowiązany jest zwrócić się do Trybunału Sprawiedliwości z pytaniem prejudycjalnym /art. 234 [dawny art. 177] Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, załącznik nr 2 do Dz.U. 2004
Zawarte w ustawie z dnia 19.08.1997r. Ordynacja podatkowa przepisy nie zawierają odpowiednika w art. 94 § 1 Kpc, nie mniej wynikająca z tego przepisu reguła, zgodnie z którą wypowiedzenie pełnomocnictwa procesowego przez mocodawcę odnosi skutek prawny z chwilą zawiadomienia o tym organu, znajduje zastosowanie także i w postępowaniu prowadzonym na podstawie przepisów tej ustawy (tj. w postępowaniu podatkowym
Jeżeli wniosek o restrukturyzację należności publicznoprawnych składa podmiot, który - z powodu likwidacji działalności gospodarczej - w dniu wejścia w życie ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o restrukturyzacji niektórych należności publicznoprawnych od przedsiębiorców /Dz.U. nr 155 poz. 1287 ze zm./ nie jest przedsiębiorcą, organ podatkowy kończy postępowanie administracyjne umarzając postępowanie
1. Istnienie przesłanek odpowiedzialności odszkodowawczej na zasadach ogólnych uzasadnia roszczenie o naprawienie szkody także w granicach dodatniego interesu umowy, również w razie realizacji przez kupującego uprawnień z tytułu rękojmi określonych w art. 566 § 1 zd. 1 k.c. Ten ostatni przepis wyraźnie wyodrębnia bowiem dwa wykluczające się stany faktyczne: 1) gdy szkoda jest następstwem okoliczności
1. Nieważność postępowania, o której mowa w art. 183 par. 2 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./, nie zachodzi w przypadku, gdy wziął w nim udział pełnomocnik, którego umocowanie wywołuje wątpliwości lecz jego działanie ani nie wywołało postępowania ani też nie miało istotnego znaczenia z procesowego punktu widzenia
Na ocenę ważności postępowania nie mogło mieć wpływu wydanie stronie odpisu wyroku zawierającego błędy pisarskie lub oczywiste omyłki. Odpisy wyroku powinny być bowiem sporządzone zgodnie z treścią wyroku. W takiej sytuacji nie istnieje również podstawa do sprostowania przez Naczelny Sąd Administracyjny wyroku pierwszej instancji /art. 156 par. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2000 r. - Prawo o postępowaniu
Regulacje zawarte w art. 19 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług odnoszą się do nabywcy towarów i usług, któremu przyznają prawo do rozliczenia podatku jaki sam zapłacił przy nabyciu towarów i usług (podatku naliczonego). Nie odnoszą się one zatem do sprzedaży towarów i usług w związku z czym nie można było wyprowadzić z nich jakichkolwiek wniosków co do dopuszczalności zasad korygowania wysokości
Treść art. 220 par. 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ nie daje podstaw do wyprowadzenia wniosku, iż środkiem zaskarżenia postanowień odrzucających skargę z powodu nie uzupełnienia jej braków formalnych bądź nie uiszczenia w terminie wpisu od niej jest zażalenie. Środkiem tym, zgodnie z dyspozycją art. 173 par. 1 Prawa