Wykładnia dokonywana w uchwałach Naczelnego Sądu Administracyjnego ma charakter indywidualnie wiążący, gdy dotyczy to podjętych w następstwie wniesienia tzw. konkretnych pytań prawnych. Jeżeli jakikolwiek skład sądu administracyjnego rozpoznający sprawę nie podziela stanowiska zajętego w uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego, ma obowiązek przedstawić zagadnienie prawne odpowiedniemu składowi Naczelnego
Niepodniesienie lub nieskuteczne podniesienie zarzutu naruszenia przepisów postępowania oznacza, że Naczelny Sąd Administracyjny związany jest ustaleniami faktycznymi Sądu pierwszej instancji a więc dotyczącymi niewykazania w sprawozdaniu celu na jaki przeznaczono darowiznę oraz co do możliwości odliczenia darowizny nie wcześniej niż po otrzymaniu sprawozdania. W tej sytuacji z tych właśnie powodów
W aktualnym stanie prawnym stanowienie aktów prawa miejscowego /za wyjątkiem trybu uchwalania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego/, nie wymaga przeprowadzenia przez organy administracji publicznej postępowania dowodowego, a także zasięgania opinii biegłych i ekspertyz. Oczywiście strona podważająca legalność aktu prawa miejscowego ma prawo powoływać się na wszelkie środki dowodowe, a
Przepisy ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych /t.j. Dz.U. 2000 nr 71 poz. 838 ze zm./ nie stanowią, że decyzja o wymierzeniu kary pieniężnej za przejazd pojazdem nienormatywnym musi być wydana natychmiast po stwierdzeniu tego faktu z pominięciem podstawowych zasad postępowania administracyjnego, jak też nie przewidują opatrzenia takiej decyzji rygorem natychmiastowej wykonalności. Fakt
1. Właściciel obiektu budowlanego graniczącego z pasem drogowym dla umieszczenia na tym obiekcie urządzenia niezwiązanego z funkcjonowaniem drogi, a wchodzącego w przestrzeń pasa drogowego, winien uzyskać dla tego celu stosowne odpłatne zezwolenie, w przeciwnym razie zarządca drogi może nakazać mu przywrócenie stanu poprzedniego niezależnie od obowiązku uiszczenia kary pieniężnej. 2. Niewątpliwie o
Jeśli nawet towar z importu nie dotarł do sklepu wolnocłowego, dostawca musi zapłacić cło. Przepis art. 130 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ podlega ścisłej wykładni, a jego rozszerzona interpretacja, polegająca na traktowaniu osoby upoważniającej jako osoby biorącej udział w wydaniu decyzji, byłaby niezgodna z wolą ustawodawcy. Oceniając
Rozwiązanie stosunku pracy, wraz z którym pracownik uzyskuje świadczenie przedemerytalne, nie jest ustaniem stosunku pracy „w związku z przejściem na emeryturę” w rozumieniu art. 921 § 1 Kodeksu pracy (wyrok Sądu Najwyższego z 6 maja 2003 r., I PK 257/02, OSNP 2004/15/267).
Rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia przez pracownika z winy pracodawcy (art. 55 § 11 Kodeksu pracy) nie może być uznane za ustanie stosunku pracy w związku z przejściem na emeryturę (art. 921 § 1 Kodeksu pracy), wobec czego pracownikowi nie przysługuje odprawa pieniężna, choćby przed rozwiązaniem stosunku pracy posiadał ustalone prawo do emerytury (wyrok Sądu Najwyższego z 16 listopada 2000
Nie może odnieść rezultatu podjęta na rozprawie przez pełnomocnika wnoszących skargę kasacyjną próba doprecyzowania zarzutów tej skargi, bowiem dopuszczalne jest jedynie przytaczanie nowego uzasadnienia podstaw kasacyjnych. Przepisy bowiem nie dozwalają na podawanie nowych lub uzupełnianie podstaw kasacji ani też na ich doprecyzowanie.