Ustawodawca wprowadził tylko górne granice grzywien w celu przymuszenia, pozostawiając organowi egzekucyjnemu swobodę ustalania ich wysokości w konkretnym przypadku. Nie jest to uznanie dowolne, ponieważ organ, ustalając wysokość grzywny w celu przymuszenia, nie przekroczył granic wyznaczonych przez zasady ogólne postępowania egzekucyjnego w administracji, a w szczególności zasady racjonalnego działania
W stanie prawnym obowiązującym przed 1 stycznia 2000 r. dla uznania danego towaru za używany nie było konieczne aby przewidziany w art. 4 pkt 7 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ półroczny okres używania musiał dotyczyć podatnika dokonującego sprzedaży tego towaru; towar ten mógł być używany także przez inne podmioty
W postępowaniu o wznowienie postępowania uprawniony organ podatkowy może rozpatrzyć sprawę co do istoty, tylko wówczas, jeżeli wystąpi jedna z przesłanek określonych w art. 240 par. 1 pkt 1-8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./.
Przepis art. 21 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ nie zwalnia od podatku świadczeń pracodawcy stanowiących zwrot pracownikowi kosztów dojazdów do pracy, a zatem, skoro takie świadczenie, wypłacane policjantowi zgodnie z art. 93 ust. 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji /Dz.U. nr 30 poz. 179 ze zm./, obciąża pracodawcę,
1. Ze sposobu sformułowania ust. 6 art. 14a ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ wynika, że ustawodawca nie dopuszcza możliwości skorzystania przez podatnika z przywileju określonego w tym przepisie w sytuacji, gdy nie wpłacił on uprzednio zadeklarowanej kwoty zobowiązania w pełnej wysokości. Przepis ten zawiera więc jeden
W świetle art. 175 par. 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ przymus adwokacko-radcowski nie obejmuje prokuratora w stanie spoczynku.
Pobyt skarżących za granicą nie może być uznany za podstawę do odroczenia rozprawy kasacyjnej w świetle art. 193 w zw. z art. 109 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./, gdyż nie można jej uznać za przeszkodę, której nie można przezwyciężyć.
Nie można uznać, by wystarczającą podstawą do przyjęcia, że zaległości podatkowe istniały była adnotacja pracownika organu podatkowego. Ani z tej adnotacji nie wynika czego dotyczyły te zaległości, ani też z czego one wynikały .O tym, że w momencie złożenia wniosku o zwrot podatku istniały rzeczywiście zaległości nie świadczy także fakt złożenia przez skarżącą wniosku o rozłożenie na raty zaległości