1. W żadnym razie nie można twierdzić, że zaliczka na podatek jako samoistne świadczenie zobowiązaniowe wygasa tylko i wyłącznie w przypadkach określonych w art. 59 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./. Tylko przypadek polegający na zwolnieniu płatnika z obowiązku pobrania zaliczek na podatek /art. 22 par. 2 Ordynacji podatkowej/ czy ograniczenie

Prawidłowo sformułowana skarga kasacyjna powinna w swoich podstawach określać przepisy prawa, które zdaniem wnoszącego skargę, naruszył wojewódzki sąd administracyjny wydając zaskarżony wyrok; w zakresie naruszeń przepisów postępowania przedmiotem skargi kasacyjnej mogą być zatem powoływane tylko przepisy postępowania sądowego a nie przepisy stosowane w toku postępowania przed organami podatkowymi.

Powstanie zobowiązania podatkowego oznacza, że z tą chwilą zobowiązanie podatkowe z tytułu zaliczek na podatek traci swój byt prawny, a więc sytuację, w której organ podatkowy nie tylko, że nie może ustalić innej wysokości zaliczek niż zadeklarowana ale i nie może tych zaliczek egzekwować, gdyż utraciły one swój byt prawny. Utrata bytu prawnego oznacza, ze zobowiązanie z tytułu zaliczek na podatek