1. W żadnym razie nie można twierdzić, że zaliczka na podatek jako samoistne świadczenie zobowiązaniowe wygasa tylko i wyłącznie w przypadkach określonych w art. 59 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./. Tylko przypadek polegający na zwolnieniu płatnika z obowiązku pobrania zaliczek na podatek /art. 22 par. 2 Ordynacji podatkowej/ czy ograniczenie

Uprawnienie do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług, o którym mowa w art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatkach od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, realizowane w sposób określony w art. 21 ust. 4 tej ustawy, należało wiązać z datą powstania zobowiązania podatkowego, które rozliczane było w okresie

Powstanie zobowiązania podatkowego oznacza, że z tą chwilą zobowiązanie podatkowe z tytułu zaliczek na podatek traci swój byt prawny, a więc sytuację, w której organ podatkowy nie tylko, że nie może ustalić innej wysokości zaliczek niż zadeklarowana ale i nie może tych zaliczek egzekwować, gdyż utraciły one swój byt prawny. Utrata bytu prawnego oznacza, ze zobowiązanie z tytułu zaliczek na podatek

Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi, działając jako organ współdziałający na podstawie art. 1 ust. 1 i 1a ustawy z dnia 24 marca 1920 r. o nabywanie nieruchomości przez cudzoziemców /Dz.U. 1996 nr 54 poz. 245 ze zm./ i oceniając wniosek o udzielenie zezwolenia na nabycie przez cudzoziemca nieruchomości rolnej, jest uprawniony na podstawie art. 7 Kpa do uwzględnienia interesu społecznego poprzez odwołanie

Prawidłowo sformułowana skarga kasacyjna powinna w swoich podstawach określać przepisy prawa, które zdaniem wnoszącego skargę, naruszył wojewódzki sąd administracyjny wydając zaskarżony wyrok; w zakresie naruszeń przepisów postępowania przedmiotem skargi kasacyjnej mogą być zatem powoływane tylko przepisy postępowania sądowego a nie przepisy stosowane w toku postępowania przed organami podatkowymi.

Stosownie do art. 3 pkt 13 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych /Dz.U. nr 228 poz. 2255/, ilekroć w ustawie jest mowa o osobie uczącej się, oznacza to osobę uczącą się, niepozostającą na utrzymaniu rodziców w związku z ich śmiercią lub zasądzeniem od rodziców na jej rzecz alimentów. Przepis wprost stanowi o obojgu rodzicach, i dlatego, jeżeli rodzice żyją, nie można pominąć