Sądy administracyjne poza przypadkiem przeprowadzenia uzupełniającego dowodu z dokumentu - art. 106 par. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./, do którego stosuje się odpowiednio przepisy Kpc, prowadzą swoje postępowanie wyłącznie na podstawie przepisów zawartych w tej ustawie. Podstawą skargi kasacyjnej z art. 174 pkt
Prawo do emerytury lub renty nie ulega zawieszeniu lub zmniejszeniu na podstawie art. 104 ust. 5 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (jednolity tekst: Dz.U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353 ze zm.) tylko wówczas, gdy ubezpieczony osiąga przychód w postaci honorariów z tytułu działalności twórczej w rozumieniu art. 8 ust. 7 ustawy z dnia 13 października
1. Zarzuty kasacyjne mogą dotyczyć uchybień procesowych powstałych w toku postępowania sądowoadministracyjnego i odnosić się do przepisów normujących to postępowanie. Tymczasem w skardze kasacyjnej zarzuca się naruszenie przez Sąd przepisów Ordynacji podatkowej, które wprost nie mają zastosowania w postępowaniu sądowym. 2. Ponadto, nowe brzmienie przepisów art. 21 § 3, art. 53 i art. 96 Ordynacji podatkowej
1. Z góry powzięty zamiar stron braku woli wywołania skutków prawnych, przy jednoczesnej chęci wprowadzenia innych podmiotów, w tym organów podatkowych, w błąd co do dokonania określonej czynności prawnej może być powodowany w szczególności chęcią obejścia ustawy podatkowej, na przykład poprzez ukształtowanie danej transakcji w sposób umożliwiający wyzyskanie mechanizmów rządzących podatkiem od towarów
Jeżeli sposób, w jaki osoba prawna używa swej nazwy, stanowi naruszenie prawa ochronnego na znak towarowy, nakazanie zaniechania naruszeń tego prawa (art. 296 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej, jedn. tekst: Dz.U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 ze zm.) powinno polegać na zakazie używania nazwy w postaci wskazanej w sentencji wyroku, a zakaz ten powinien dotyczyć
W obliczu zmienionych ustaleń faktycznych, które nie wpłynęły na ostateczny wynik sprawy obowiązkiem organu rozpoznającego sprawę jest dokładne wskazanie z jakich dowodów powyższe ustalenia faktyczne pochodzą i dlaczego nie wpłynęły one na ostateczny wynik sprawy.
1. Zarzut naruszenia przez WSA art. 141 § 4 p.p.s.a. jawi się jako całkowicie chybiony, skoro w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku Sąd zawarł wszystkie niezbędne elementy, w szczególności zaś wskazał podstawę prawną rozstrzygnięcia oraz jej wyjaśnienie. 2. Organy podatkowe powinny przy tym mieć na uwadze, że podmioty uczestniczące w obrocie prawnym mają, zgodnie z art. 3531 kodeksu cywilnego, szeroki
Decyzja stwierdzająca ustanie ubezpieczenia społecznego rolnika nie jest wydawana w wyniku wznowienia postępowania w sprawie zakończonej ostateczną decyzją o podleganiu temu ubezpieczeniu, lecz w wyniku wszczęcia nowego postępowania, w którym organ rentowy ustalił, że osoba podlegająca dotychczas ubezpieczeniu przestała spełniać ustawowe wymagania tego ubezpieczenia.
Przy zamianie na miesiące wykazanych dniówek górniczych zaliczanych w wymiarze półtorakrotnym przyjmuje się za miesiąc pracy górniczej - 22 dniówki, a w odniesieniu do okresu sprzed 1 stycznia 1981 r. - 25 dniówek (§ 31 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe i zasad wypłaty tych świadczeń, Dz.U. Nr 10, poz. 49 ze zm.).
Umowa o pracę zawarta wbrew elementarnym zasadom uczciwego obrotu prawnego w celu uzyskania za wszelką cenę możliwości skorzystania z prawa do wcześniejszej emerytury jest nieważna jako czynność prawna sprzeczna z zasadami współżycia społecznego (art. 58 § 2 k.c. w związku z art. 300 k.p.) i nie może stanowić podstawy nabycia prawa do emerytury na mocy art. 29 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach
Wypłata emerytury wojskowej w roku 2000 powinna być dokonana na podstawie art. 40 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (Dz.U. z 1994 r. Nr 10, poz. 36 ze zm.) w brzmieniu, jakie przepis ten miał w dniu 31 grudnia 1998 r., także po ogłoszeniu wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 5 listopada 2002 r., P 7/01 (Dz.U. Nr 191, poz. 1604).