Dla skutecznego wyłączenia zysku od podziału między wspólników spółki nie jest wystarczające ogólne umowne upoważnienie zgromadzenia wspólników do rozporządzania zyskiem. Konieczne jest natomiast wyraźne przekazanie takiej kompetencji i wskazanie w treści umowy spółki, że wyłączenie zysku może nastąpić każdorazowo w drodze uchwały zgromadzenia wspólników.

W stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 maja 2004 r. wydanie określonego rozstrzygnięcia w sprawie rozbiórki, albo legalizacji obiektu budowlanego, wzniesionego samowolnie przed upływem 5 lat od dnia wszczęcia postępowania przez organ nadzoru budowlanego /tj. inspektora nadzoru budowlanego/, wymagało zawsze wydania uprzedniego rozstrzygnięcia w sprawie pozwolenia na jego użytkowanie /w tym wypowiedzenia

Skoro przepis art. 106 par. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ nie daje podstaw do dopuszczenia w postępowaniu sądowoadministracyjnym dowodu z dokumentu, który w istocie ma charakter opinii biegłego to tym bardziej, jako niedopuszczalne należało ocenić próbę zgłoszenia przez stronę dowodu z "dokumentu", który de

Przepis art. 135 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ pozwala sądowi, rozpoznającemu skargę na określony akt lub czynność organu, na orzekanie w stosunku do aktów lub czynności wydanych w innych postępowaniach w tej samej sprawie w znaczeniu materialnoprawnym.

Art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, nie może stanowić samodzielnej podstawy skargi kasacyjnej wymienionej w art. 174 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./, gdyż przepis ten odnosi się do postępowania administracyjnego.

1. 1. Organy podatkowe nie są władne kwestionować obowiązywania przepisów w stosunku do już ukształtowanych i wymagalnych zobowiązań podatkowych. Niekonstytucyjność przepisów i odmowa ich stosowania przez sądy nie powoduje, że zostały one anulowane z mocą wsteczną i utraciły swoją moc obowiązującą. Tylko bowiem w takiej sytuacji uprawnione byłoby twierdzenie, że podatek uiszczony przez podatnika został

W brzmieniu nadanym art. 1 pkt 18 lit. a ustawy z dnia 12 lutego 2002 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym - Dz. U. Nr 19, poz. 185 (obowiązującym od dnia 26 marca 2002 r.), zgodnie z którym przepisu ust. 4 art. 21 (dot. ograniczenia wysokości kwoty zwrotu bezpośredniego) nie stosuje się na umotywowany wniosek podatnika, złożony wraz z deklaracją dla podatku od towarów

Na umotywowany wniosek zwrot podatku bez ograniczenia wysokości przysługuje nie tylko podatnikowi prowadzącemu działalność, o jakiej mowa w tym przepisie, ale również podatnikowi prowadzącemu działalność innego rodzaju, która charakteryzuje się tym, iż na wielkość przychodów (obrotów z niej uzyskiwanych), a tym samym wielkość powstałego podatku należnego, wpływa sezonowość produkcji rolnej, w tym również

Podstawa skargi kasacyjnej wymieniona w art. 174 pkt 2 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi odnosi się do naruszenia przepisów postępowania sądowego, a nie administracyjnego. Podnosząc zarzut naruszenia przepisów postępowania należy więc w skardze kasacyjnej wskazać przepisy procedury sądowej. Dlatego zarzut taki może być uznany za skuteczny tylko wtedy, gdy następuje wskazanie

Wykładnia językowa art. 21 ust. 5 pkt 2 lit. "a" ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ wskazuje na to, że na umotywowany wniosek zwrot podatku bez ograniczenia wysokości przysługuje nie tylko podatnikowi prowadzącemu działalność, o jakiej mowa w tym przepisie, ale również podatnikowi prowadzącemu działalność innego rodzaju

1. W sytuacji gdy brak jest w ustawach jasno sprecyzowanej definicji reklamy istotnego znaczenia nabiera wykładnia językowa, ponieważ sensu ustaw należy poszukiwać tak daleko jak możliwy jest tekst ustawy. Wykładnia ta jest nie tylko punktem wyjścia dla wszelkiej wykładni prawa, lecz także zakreśla jej granice w ramach możliwego sensu słów zawartych w tekście prawnym. W państwie prawa nie można dokonywać

Starosta jest uprawniony do wydawania zezwoleń na budowę, lecz nie można wywodzić z tego prawa do wydania nakazu rozbiórki. Kompetencji Starosty do nakazania rozbiórki urządzeń wodnych, wykonanych bez pozwolenia wodno-prawnego, nie można wywodzić z art. 140 ust. 1 w związku z art. 9 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. - Prawo wodne /Dz.U. nr 115 poz. 1229 ze zm./. Jest to klasyczny przykład

Określone na gruncie prawa cywilnego /art. 89 i następne Kodeksu cywilnego/ pojęcie warunku nie może być stosowane przy wykładni pojęcia "warunku sprzedaży" towaru w rozumieniu art. 30 par. 1 pkt 3 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny /Dz.U. nr 23 poz. 117 ze zm./, to jest jako związek pomiędzy ceną importowanego towaru a opłatami licencyjnymi.