1. Jeżeli skargę kasacyjną oparto wyłącznie na podstawie naruszenia prawa materialnego /art. 174 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz.U. nr 153 poz. 1270/, to Naczelny Sąd Administracyjny rozpatrując skargę kasacyjną nie jest uprawniony do rozważenia kwestii związanych z naruszeniem przepisów postępowania, ani też określenia, czy naruszenia

Aby Naczelny Sąd Administracyjny mógł uchylić zaskarżone orzeczenie i rozpoznać skargę /art. 188 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz.U. nr 153 poz. 1270/, nie mogą występować naruszenia przepisów postępowania, które mogły mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

Jeśli organ skarbowy wykluczy z kosztów wydatki na wynagrodzenie członka zarządu, w tym wyjazdy służbowe, musi przeanalizować, czy nie można do tej kategorii zaliczyć wydatków na używanie do celów służbowych samochodu nie będącego własnością spółki.

Brak wskazania w skardze kasacyjnej konkretnych przepisów prawa procesowego naruszonych przez sąd administracyjny w postępowaniu sądowym powoduje, że Naczelny Sąd Administracyjny, związany treścią art. 183 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 obowiązek rozpoznania sprawy w granicach skargi kasacyjnej/, obligowany jest do

Wniesienie skargi, podlegającej wpisowi stałemu, przez radcę prawnego nie powodowało obowiązku wezwania do uiszczenia wpisu /par. 7 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3 października 1995 r. w sprawie wpisu od skarg na decyzje administracyjne oraz inne akty i czynności z zakresu administracji publicznej - Dz.U. nr 117 poz. 563 ze zm./, lecz uzasadniało jej odrzucenie na podstawie art. 27 ust. 2 ustawy

Możliwość zapoznania się z aktami sprawy, ich przeglądania, sporządzania z nich notatek itp., to w świetle przepisów art. 178 i nast. ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ uprawnienie podatnika, a nie jego obowiązek. Temu uprawnieniu odpowiada obowiązek organu podatkowego umożliwienia podatnikowi skorzystania z możliwości przewidzianej przepisami prawa

Przepisy ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów czynią wyraźną dystynkcję pomiędzy typowymi (rutynowymi) czynnościami kontrolnymi, jakie podejmowane są przez kontrolującego w toku kontroli u kontrolowanego, oraz ewentualnie przeprowadzanym w związku z realizacją czynności kontrolnych przeszukaniem.

Właściciel lokalu mieszkalnego znajdującego się w budynku wielorodzinnym nie może żądać zobowiązania przedsiębiorstwa energetyki cieplnej do zawarcia umowy o dostarczanie ciepła wyłącznie do jego lokalu.

Wywiązanie się podmiotu kontrolowanego przez Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów z obowiązku współdziałania z osobami kontrolującymi może polegać na zapewnieniu wglądu do wszelkich dokumentów związanych z przedmiotem kontroli lub na sporządzeniu kopii dokumentów wskazanych przez kontrolującego (art. 59 ust. 1 pkt 3 i art. 59 ust. 2 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o ochronie konkurencji

Zamiar przywłaszczenia rzeczy powierzonej (art. 284 § 2 k.k.), realizujący się w rozporządzeniu przez sprawcę tą rzeczą jak własną (animus rem sibi habendi) nie obejmuje nieuprawnionego (niezgodnego z wolą powierzającego) wykorzystania jej, nawet w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, o ile nie towarzyszy mu cel definitywnego włączenia tej rzeczy do majątku sprawcy.

Od wydanego przez sąd drugiej instancji postanowienia o odmowie uzupełnienia wyroku (art. 351 § 1 k.p.c.) kasacja nie przysługuje. Sąd Najwyższy nie rozpoznaje też tego postanowienia w postępowaniu kasacyjnym dotyczącym tego wyroku.