Przepis art. 69 ust. 2 ustawy z dnia 21 lipca 2000 r. Prawo telekomunikacyjne /Dz.U. nr 73 poz. 852 ze zm./ wymienia w sposób pełny zakres danych dotyczących użytkownika, będącego osobą fizyczną, które operator jest uprawniony przetwarzać.

Działania organu administracji publicznej /akty, czynności/ podejmowane w związku z ogłaszaniem umowy międzynarodowej nie dotyczą uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa, a wobec tego w tych sprawach skarga do sądu administracyjnego na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm. obecnie art. 3 par. 2 pkt

O rażącym naruszeniu prawa nie można mówić w sytuacji, gdy wykładnia danego przepisu budziła kontrowersje w orzecznictwie sądowym i wymagała wyjaśnienia wątpliwości prawnych z tym związanych przez skład siedmiu sędziów. W takim wypadku naruszenie prawa nie może być uznane za oczywiste, co jest podstawową, chociaż nie jedyną, przesłanką uznania naruszenia prawa za rażące.

Zarzut, iż Sąd powinien umorzyć postępowanie ze względu na jego bezprzedmiotowość, w sytuacji gdy prawo do rejestracji znaku towarowego wygasło wskutek złożenia odpowiedniego wniosku przez uprawnionego z rejestracji, nie zasługuje na uwzględnienie. O bezprzedmiotowości postępowania można bowiem mówić wtedy, gdy przedmiot rozstrzygnięcia nie istnieje.

1. Czynność zmierzająca do obejścia prawa /art. 58 Kc/ nie może być jednocześnie czynnością pozorną /art. 83 Kc/. 2. Warunkiem wystarczającym do zastosowania par. 54 ust. 4 pkt 5 lit. "c" rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 stycznia 1997 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 156 poz. 1024 ze zm./ było stwierdzenia,

Nie jest zasadnym twierdzenie jakoby w odniesieniu do byłych pracowników Polskich Kolei Państwowych przy określaniu wysokości zasiłku przedemerytalnego należało uwzględniać ilość pracowników zwolnionych w całym Przedsiębiorstwie "Polskie Koleje Państwowe". Przepis art. 37j ust. 5 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /Dz.U. 1997 nr 25 poz. 128 ze zm./ ma zastosowanie

Skoro autor skargi kasacyjnej nie zawarł w jej treści zarzutu naruszenia przepisów postępowania przez orzekający w badanej sprawie sąd administracyjny, nie przedstawił także dowodów świadczących o jakimkolwiek naruszeniu przepisów postępowania przez Sąd, ani nie wskazał w tym zakresie przepisów ustawy z dnia 11.05.1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym, nie jest możliwe rozpatrzenie przez sąd

Przepis art. 200 par. 1, zawierający konkretyzację normy ujętej w art. 123 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, stanowi procesową gwarancję realizacji uprawnień strony postępowania podatkowego w zakresie jej pełnego udziału w tym postępowaniu. Nawet wtedy, gdy w postępowaniu odwoławczym nie doszło do zgromadzenia jakichkolwiek nowych dowodów lub materiałów

Wcześniejsze uiszczenie podatku, a więc przed wydaniem decyzji nieostatecznej urzędu skarbowego z uwagi na treść art. 224 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ i następnie uchylonej, nie stanowi przeszkody do złożenia odwołania, ani tym bardziej do rozpatrzenia odwołania. Na przeszkodzie temu nie stoi w świetle tego przepisu zapłata podatku wynikająca

Niesłuszny jest pogląd, że opinia /art. 16 ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 r. o ochronie osób i mienia - Dz.U. nr 114 poz. 740 ze zm./ jest sprawą uboczną, a ostateczną decyzję co do koncesji na działalność gospodarczą w zakresie usług ochrony osób i mienia wydaje Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji. Każdy obywatel bowiem ma prawo do uzyskania rzetelnej opinii opartej na wyczerpujących dowodach

Organ podatkowy powinien umorzyć postępowanie restrukturyzacyjne, jeśli stwierdzi, że zaległość podatkowa objęta tym postępowaniem została określona w związku z obejściem przepisów podatkowych.

Czynności - niezależnie od formy - podejmowane przez organy administracji publicznej w trybie przepisów działu VIII Kodeksu postępowania administracyjnego /art. 221-256 Kpa/ odnoszące się do skarg i wniosków nie mieszczą się w zakresie przedmiotowym objętym art. 16 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ i stąd nie podlegają kognicji sądu administracyjnego

Art. 21 ust. 5 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ został zmieniony przez art. 1 pkt 18 lit. "a" ustawy z dnia 15 lutego 2002 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, o zmianie ustawy o Policji oraz o zmianie ustawy - Kodeks wykroczeń /Dz.U. nr 19 poz. 185/. Nie jest zatem trafny pogląd