Ostateczna decyzja, wydana na podstawie art. 18 ust. 1 w związku z art. 5 ust. 1 u.p.w., jest wiążąca dla sądu powszechnego i może być wyeliminowana jako podstawa wpisu gminy w księdze wieczystej tylko w sposób przewidziany w art. 16 k.p.a.

1. Skarga kasacyjna jest środkiem odwoławczym od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. 2. Wnioskowanie o ponowne badanie legalności decyzji podatkowej jest ubieganiem się o apelacyjną ocenę wyroku I instancji.

Jeśli firma zapłaciła podatek dochodowy w państwie, z którym Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, to nie może potrącić sobie tego wydatku od CIT, który musi odprowadzić w Polsce. Nie ma przy tym znaczenia, czy wydatek ów nazwie podatkiem, opłatą czy jakkolwiek inaczej.

1. Artykuły 7 i 107 § 1 i 3 k.p.a. nie mają charakteru materialnego - stanowią element procedury obowiązującej przed organami administracyjnymi, a mianowicie określają zasadę praworządności i wskazują elementy formalne decyzji. Przepisy te więc nie mieszczą się w podstawie, o której mowa w art. 174 pkt 1 p.s.a. Gdyby natomiast zarzut naruszenia powyższych przepisów rozpatrywać w ramach podstawy wymienionej

Artykuł 28 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ stanowi, iż osoby prawne dokonują czynności w postępowaniu przez organy albo osoby uprawnione do działania w ich imieniu. W żadnym zaś przypadku przepis ten nie stanowi, że wykazanie umocowania w tym zakresie może nastąpić w każdym czasie. Artykuł 29 Prawa o postępowaniu

1. Przepisy prawa nie wymagają, iżby czynności o charakterze materialno-technicznym były podejmowane w formie pisemnej, niemniej jednak przedmiotem skargi mogą być czynności określone, czyli mające realną, zobiektywizowaną postać. 2. Przedmiot sprawy określony jako "sposób naliczenia opłaty" bez wskazania konkretnego aktu albo czynności zawierającej rozstrzygnięcie, co do sposobu naliczenia opłaty

Sankcje określone w przepisach karnych skarbowych dotyczą wyłącznie osób fizycznych, w związku z tym nie jest dopuszczalne równoczesne stosowanie dodatkowego zobowiązania podatkowego w stosunku do osób fizycznych - podatników VAT. Nie ma natomiast przeszkód dla stosowania go wobec podatników innych niż osoby fizyczne.

Stwierdzenie w akcie notarialnym, że koszty tego aktu ponosi jedna ze stron umowy nie zwalnia drugiej strony z solidarnej odpowiedzialności z tytułu należnego notariuszowi wynagrodzenia chyba, że z konkretnych okoliczności wynika, iż powyższe stwierdzenie wyraża wolę notariusza i zwalniającego dłużnika (art. 508 w zw. z art. 373 k.c. i art. 89 § 1 ustawy z dnia 14 lutego 1991 r. prawo o notariacie