Art. 240 par. 1 pkt 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ ma zastosowanie tylko w sytuacji, gdy orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego weszło w życie po wydaniu decyzji ostatecznej. W przeciwnym bowiem razie decyzja będzie dotknięta nieważnością, jako wydana bez podstawy prawnej /art. 247 par. 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej/.

Nie występuje pozbawienie określonej strony możliwości obrony jej praw w rozumieniu art. 183 par. 2 pkt 5 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ w postępowaniu przed sądem administracyjnym, w przypadku zakończenia tego postępowania rozstrzygnięciem uzasadniającym ponowne rozpatrzenie sprawy w postępowaniu administracyjnym

Art. 165 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ jest przepisem procesowym, który nie tworzy dla stron postępowania uprawnień do żądania wszczęcia postępowania nie wynikających dla nich z materialnego prawa podatkowego.

Wprawdzie Trybunał Konstytucyjny wyrokiem z dnia 27 kwietnia 2004 r., K 24/03, stwierdził niezgodność par. 48 ust. 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 27 poz. 268 ze zm./ z art. 92 ust. 1 i art. 217 Konstytucji, jednakże wyrok ten nie oznacza niekonstytucyjności

Rozpoznając skargę kasacyjną Naczelny Sąd Administracyjny związany jest granicami skargi kasacyjnej /art. 183 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz.U. nr 153 poz. 1270/. Z urzędu bierze pod uwagę jedynie takie wady zaskarżonego orzeczenia, które stanowią o jego nieważności. Oznacza to, iż w II instancji nie bada się ponownie legalności ostatecznej

Uwzględniając regulację zawartą w art. 188 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./, należy stwierdzić, że przyjęcie za podstawę kasacji naruszenia przepisów postępowania wyklucza możliwość zawarcia w niej wniosku o uchylenie zaskarżonego orzeczenia i rozpoznanie skargi. Naruszenie prawa materialnego nie może polegać na kwestionowanym

1. Trudna sytuacja materialna i rodzinna skarżących oraz niewygody związane z wykonaniem decyzji, polegającym na rozbiórce m.in. części dachowej budynku nie stanowią o niewykonalności obowiązku i nie mieszczą się w normie art. 59 par. 1 pkt 5 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /Dz.U. 2002 nr 110 poz. 968 ze zm./. 2. Niewykonalność zaistniała po wydaniu decyzji