Sąd drugiej instancji nie ma obowiązku przeprowadzenia z urzędu dowodów dotyczących okresu ubezpieczenia, który nie był przedmiotem decyzji organu rentowego ani odwołania ubezpieczonego.

Wykonywanie zatrudnienia przez ubezpieczonego, który kwalifikuje się do osób trwale niezdolnych do pracy, nie pozbawia go prawa ubiegania się o świadczenia rentowe z ubezpieczenia społecznego.

W postępowaniu o przyznanie świadczenia przedemerytalnego dopuszczalne jest ustalenie przez organ, iż stosunek pracy został rozwiązany w inny sposób i z innej przyczyny, niż zostało to zapisane w świadectwie pracy.

Wykonywanie przez dziecko, pozostające pod opieką deportowanego rodzica, różnych dorywczych czynności pomocniczych nie było pracą przymusową w rozumieniu art. 2 pkt 2 ustawy o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich /Dz.U. nr 87 poz. 395 ze zm./.

Wprawdzie w przepisie art. 537 § 2 k.p.k. jest mowa o oczywiście niesłusznym skazaniu, ale rozumowanie a maiori ad minus prowadzi do wniosku, że przepis ten ma także zastosowanie w wypadku oczywiście niesłusznego przypisania odpowiedzialności i warunkowego umorzenia postępowania.

Żaden przepis prawa procesowego nie upoważnia organu rozpoznającego zażalenie od postanowienia o zawieszeniu postępowania do umorzenia postępowania administracyjnego toczonego przed organem, który zaskarżone postanowienie o zawieszeniu postępowania wydał.

Spełnienie wymogów procesu uszlachetnienia biernego określonych w Kodeksie celnym i pozwoleniu na korzystanie z tej procedury podlega ocenie i weryfikacji przez organy celne za pomocą wszystkich środków dowodowych wskazanych w Ordynacji Podatkowej. Jednym z warunków procedury uszlachetnienia biernego jest poddanie procesom uszlachetnienia towarów wywiezionych czasowo, a nie innych towarów zamiennych

W myśl przepisu art. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych /Dz.U. nr 14 poz. 60 ze zm. - obecnie t.j. Dz.U. 2000 nr 71 poz. 838 z zm./, drogą publiczną jest droga zaliczona na podstawie tej ustawy do jednej z kategorii dróg, z której może korzystać każdy zgodnie z jej przeznaczeniem, z ograniczeniami i wyjątkami określonymi w tej ustawie lub innych przepisach szczególnych. Dopiero

Jeżeli właściciel jednej z sąsiadujących działek samowolnie zrealizował obiekt budowlany całkowicie pomijając prawa właścicielskie sąsiada do korzystania z jego nieruchomości, to ta okoliczność musi, być rozważona przez organ administracji orzekający w przedmiocie likwidacji takiej samowoli budowlanej.

Podpisanie w trakcie zwolnienia lekarskiego dokumentów finansowych nie może być traktowane jako prowadzenie działalności gospodarczej powodujące utratę prawa do zasiłku chorobowego (art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1974 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, jednolity tekst: Dz.U. z 1983 r. Nr 30, poz. 143 ze zm.).

Organ administracji nie jest władny do ustalenia wysokości rekompensaty z tytułu korzystania z cudzej nieruchomości. Dochodzenie odszkodowania na zasadach określonych w kodeksie cywilnym, o którym mowa w art. 47 ust. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /t.j. Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./, możliwe jest wyłącznie przed sądem powszechnym /art. 2 par. 1 Kpc/.

Generalnie nakazy określone w art. 66 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ mogą dotyczyć usunięcia nieprawidłowości samego obiektu, co w konkretnym przypadku nie wyklucza nałożenia obowiązku wykonania określonych robót również w lokalu lub lokalach. Chodzi tu jednak o takie roboty, które mają na celu utrzymanie w należytym stanie obiektu budowlanego jako całości

Legalizacja samowoli nie może stawiać, decydującego się na nią, w lepszej sytuacji niż obywatela starającego się wznieść obiekt zgodnie z pozwoleniem. Konieczne jest więc wyjaśnienie, w jakim stopniu odstąpienie od udzielonego pozwolenia na budowę - ma wpływ na sąsiednią nieruchomość w całym aspekcie ochrony uzasadnionego interesu osoby trzeciej.

Zarówno ujęcie przez sprzedawcę kopii faktury w ewidencji, jak i zapłata wynikającego z niej podatku, aby mogły wywołać pozytywne skutki dla nabywcy w zakresie prawa do odliczenia, muszą nastąpić nie później niż w przeddzień kontroli przeprowadzonej u nabywcy.

Zmiana od dnia 1 stycznia 1998 r. art. 84 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska (jednolity tekst: Dz.U. z 1994 r. Nr 49, poz. 196 ze zm.), dokonana ustawą z dnia 29 sierpnia 1997 r. o zmianie ustawy o ochronie i kształtowaniu środowiska oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. Nr 133, poz. 885) nie spowodowała utraty roszczeń o wykup lub zamianę nieruchomości

O ile nakazy z art. 62 i art. 66 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./, adresowane są do właściciela bądź zarządcy obiektu budowlanego, przepis art. 69 przewiduje działanie samego organu za właściciela obiektu /zarządcę/, z tym iż rozstrzygnięcie o zastosowaniu środków zabezpieczających nastąpić winno również w formie decyzji administracyjnej, zgodnie z zasadą

Postanowienie wydane w trybie art. 81c ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ dotyczy tylko tej osoby, która może być uznana za uczestnika procesu budowlanego, a więc inwestora, właściciela lub zarządcy obiektu budowlanego. Postępowanie takie nie toczy się z udziałem innych osób.

1. Chodzenie po pasach dla pieszych, które przeznaczone są dla przejścia przez jezdnię, a nie do spacerowania i chodzenia po nich, wyczerpuje w pełni znamiona czynu określonego w art. 90 k.w. 2. Uchylenie w trybie kasacji wyroku w sprawie o wykroczenie powoduje - z uwagi na szczególne unormowanie zawarte w § 2 art. 45 k.w., nieznane prawu karnemu - odżycie na nowo biegu terminu przedawnienia wykroczenia

Art. 12 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ dotyczy również biegu terminu płatności podatku, który podatnik jest obowiązany sam obliczyć i wpłacić zgodnie z art. 47 par. 3 Ordynacji podatkowej.

Instytucja procesowa zawieszenia postępowania nie oznacza, że organ administracji właściwy do rozpoznania sprawy może uchylić się od jej rozstrzygnięcia w oczekiwaniu na rozstrzygnięcie innego organu lub sądu.