Przepis art. 40 ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /t.j. Dz.U. 1999 nr 15 poz. 139 ze zm./ zobowiązuje organ właściwy do orzekania w sprawach dotyczących warunków zabudowy i zagospodarowania terenu do uzgadniania projektu decyzji, między innymi, z organami ochrony środowiska. Przedstawiony do uzgodnienia projekt decyzji może zyskać akceptację /uzgodnienie/ bądź

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że wzmiankę we wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy o uchybieniu terminu oraz jego przyczynach należy potraktować jako wniosek o przywrócenie terminu.

1. Termin z art. 22 ust. 3 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego /Dz.U. 1997 nr 142 poz. 950 ze zm./ jest terminem prawa materialnego co wyłącza jego przywrócenie na zasadzie art. 58 par. 1 Kpa. 2. Jeżeli strona przedstawia okoliczności, które jej zdaniem przemawiają za nieuwzględnieniem upływu terminu prawa

Przepisy regulujące podsłuch procesowy i podsłuch operacyjny, uznawane powszechnie za okoliczności wyłączające bezprawność podsłuchu, należy traktować jako istotną wskazówkę przy ocenie wyłączenia bezprawności w innych wypadkach podsłuchu, ponieważ świadczą one o tym, w jakich sytuacjach sam ustawodawca dopuszcza możliwość wyłączenia tajemnicy komunikowania się.

Przepis art. 66 ustawy ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ nie przewiduje określenia terminu, w którym nakazany remont podlegałby wykonaniu.

Karę pieniężną za przekroczenie dopuszczalnej emisji ze źródła wymierza się także wtedy, gdy nie została przekroczona dopuszczalna emisja z emitora.

Nadużywanie art. 138 par. 2 Kpa prowadzi do zbędnej zwłoki postępowania.

Agencja celna jako przedstawiciel osoby w świetle art. 256 par. 1 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny /Dz.U. nr 23 poz. 117 ze zm./ uprawniona jest do składania wniosku o wznowienie postępowania od decyzji wydanej przez organ celny w pierwszej instancji.

Wspólnotom mieszkaniowym przysługuje zdolność procesowa w postępowaniu przed Naczelnym Sądem Administracyjnym.

Nagroda to wyróżnienie materialne lub moralne, którego zasady wynikają z regulaminu konkursu. Zakup samochodu za niższą cenę za wygraną w konkursie jest zatem nagrodą, a nie rabatem. Należy od niej zapłacić podatek dochodowy.

Przepisy art. 31 i art. 56 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ nie stanowią podstawy prawnej do wymierzenia organowi grzywny w sytuacji, gdy organ ten, po wydaniu wyroku przez sąd administracyjny nie zastosuje się /w sposób zawiniony lub nie zawiniony/ do wskazań i oceny zawartej w wyroku.

1. Organy Państwowej Inspekcji Pracy mają charakter organów władzy publicznej w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej /Dz.U. nr 112 poz. 1198/, obowiązanych do udostępnienia informacji publicznej o wytworzonej przez te organy i znajdującej się w ich posiadaniu dokumentacji przebiegu i efektów kontroli, wystąpień, stanowisk oraz wniosków

Wniesienie odwołania od informacji, wydanej na podstawie art. 14 par. 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, która nie jest decyzją organu podatkowego jest w świetle art. 220 par. 1 tej ustawy niedopuszczalne.

1. Postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności nie może przeradzać się w postępowanie o charakterze merytorycznym, co oznacza, że minister finansów nie może badać na nowo zasadności stanowiska zajętego przez izbę skarbową. 2. Pojęcie rażącego naruszenia prawa nie ma ściśle określonego znaczenia /art. 247 par. 1 pkt 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926

Do zbadania przez organ egzekucyjny z urzędu dopuszczalności egzekucji, stosownie do art. 29 par. 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /Dz.U. 1991 nr 36 poz. 161 ze zm./ niezbędna jest wiedza o decyzjach, mocą których obowiązek został ustalony.

Ogólnodostępność dróg tzw. wewnętrznych /w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych - Dz.U. nr 14 poz. 60 ze zm./ nadaje im charakter miejsc publicznych, o których mowa w art. 30 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./, wzniesienie ogrodzenia od strony których to miejsc - w świetle zapisu art. 30 ust. 1 pkt

Przepis par. 42 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 1999 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 103 poz. 1245 ze zm./ został wydany bez wyraźnego upoważnienia ustawowego, co stanowi naruszenie art. 92 Konstytucji RP.

"Jednorodzajowość" towarów, o której mowa w ustawie o znakach towarowych, nie może być interpretowana jako ich "identyczność". O jednorodzajowości towarów decyduje przede wszystkim to, czy nabywcy mogą sądzić, że towary wytwarzane są przez to samo przedsiębiorstwo, a jednym z istotnych kryteriów określenia przynależności towarów do jednego rodzaju są warunki zbytu towarów.

Oznaczenie geograficzne może być zarejestrowane jako znak towarowy, jeżeli w rezultacie długotrwałego używania przez jedną firmę uzyskał, tak zwaną wtórną zdolność odróżniającą jako znak towarowy.

Na potrzeby przyznania świadczenia w trybie wyjątku, na podstawie art. 83 ust. 1 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych /Dz.U. nr 162 poz. 1118 ze zm./, całkowita niezdolność do pracy, co wymaga podkreślenia, powinna być orzeczona wyłącznie przez lekarza orzecznika ZUS, nie zaś innego lekarza.

Użyte w art. 7 ust. 1 dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy /Dz.U. nr 50 poz. 279 ze zm./ określenie "będący w posiadaniu gruntu" odnosi się do prawnych następców właściciela. Właściciel gruntu nie miał obowiązku udowodnienia, iż był w posiadaniu gruntu.

1. Wygaśnięcie decyzji o zabezpieczeniu stosownie do art. 33 par. 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ nie uzasadnia umorzenia postępowania odwoławczego w sprawie zabezpieczenia zobowiązania podatkowego jako bezprzedmiotowego na podstawie art. 233 par. 1 pkt 3 w związku z art. 208 par. 1 tej ustawy. Przyjęcie bezprzedmiotowości postępowania odwoławczego