1. Pojęcie tzw. "władztwa planistycznego gminy" /które nie jest pojęciem normatywnym aczkolwiek w potocznym i powszechnym znaczeniu rozumiane jest jako prawo legalnej ingerencji w sferę wykonywania prawa własności/ nie jest władztwem absolutnym czy też nieograniczonym, nie podlegającym żadnej kontroli. Inaczej rzecz ujmując przyznanie gminie tzw. władztwa planistycznego nie może oznaczać dopuszczalności

Stanowisku organu wyższego stopnia, wydawanemu w trybie art. 37 Kpa, należy nadać formę postanowienia.

Minimalne odległości sieci gazowych od obiektów terenowych, zapewniające bezpieczeństwo ludzi i mienia oraz warunki, jakie powinny być zachowane w stosunku do obiektów terenowych określają stosownie do par. 5 rozporządzenia Ministra Górnictwa z dnia 18 sierpnia 1978 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać sieci gazowe /Dz.U. nr 21 poz. 94/ normy branżowe BN-71-8976-31 i BN-80-8976

W sprawie dotyczącej obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, wykazany w fakturach wystawionych przez spółkę z tytułu czynszu najmu lokalu, istotne znaczenie miało przeznaczenie lokalu, nie zaś osoba wynajmującego. W związku z tym, że usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawienia nieruchomości o charakterze mieszkalnym stanowiących majątek własny, zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy z

Wadliwą jest ta decyzja, która przyznaje stronie uprawnienie mimo braku ustawowych podstaw do jego przyznania.

1. Organ ma ustawowy obowiązek zajęcia stanowiska wobec zgłoszenia zamierzenia inwestycyjnego w terminie 30 dni, ale do dalszych jego czynności aż do ostatecznego rozstrzygnięcia stosuje się już przepisy Kpa, w tym dotyczące terminów załatwiania spraw. Inwestor ma możliwość wpływu na jak najszybsze ostateczne załatwienie sprawy poprzez instytucje zażalenia z art. 37 Kpa i w dalszej kolejności instytucję

Niepowołanie w podstawie prawnej postanowienia wszczynającego z urzędu postępowanie podatkowe przepisu art. 165 par. 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ lecz tylko art. 165 świadczy o braku w podstawie prawnej, którego nie można zakwalifikować do innych oczywistych omyłek podlegających sprostowaniu na podstawie art. 215 w zw. z art. 219 Ordynacji

Obowiązek uiszczania opłaty za zajęcie pasa drogowego /art. 40 ust. 4 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych - Dz.U. nr 14 poz. 60 ze zm./ ma charakter publicznoprawny i podlega egzekucji administracyjnej.

1. Stosunek pracy kierowników jednostek organizacyjnych powstaje i podlega rozwiązaniu na podstawie uchwały zarządu. Do kompetencji wójta w stosunku do tych osób należą pozostałe czynności w sprawach z zakresu prawa pracy, stosownie do art. 4 pkt 4 ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o pracownikach samorządowych /Dz.U. nr 21 poz. 124 ze zm./. 2. Rada gminy może podejmować uchwały obowiązujące wyłącznie

Warunek wyposażenia lokalu, w którym spożywany ma być alkohol, w toaletę, udostępnianą konsumentom nieodpłatnie, z wejściem usytuowanym wewnątrz lokalu, jest zatem powiązany z zadaniami organów jednostek samorządu terytorialnego, wynikającymi z ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi /Dz.U. nr 35 poz. 230 ze zm./. Z tego względu zastrzeżenie

Ponowne ubieganie się o wydanie świadectwa kwalifikacji potwierdzającego spełnienie wymagań do kierowania taksówką osobową /art. 89 ust. 1 pkt 1 w związku z ust. 2 i ust. 3 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym - Dz.U. nr 98 poz. 602 ze zm./ nie zwalnia od wymogu poddania się sprawdzeniu znajomości topografii miejscowości na użytek danego postępowania.

1. Naruszenie przez podatnika obowiązku wynikającego z art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ powoduje, że traci on prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony przy zakupie towarów, ale tylko w stosunku do tej części obrotu, która podlega ewidencjonowaniu przy zastosowaniu kas rejestrujących - a

Błędne księgowanie dokonane przez spółdzielnię nie rodziło obowiązku w podatku dochodowym od osób prawnych o tyle, że ustalając te błędy organ podatkowy ma obowiązek ich skorygowania i poprawnego określenia wysokości należnego podatku.

Zgodnie z art. 191 ust. 1 ustawy z dnia 16 lipca 1998 r. - Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw /Dz.U. nr 95 poz. 602 ze zm./ od uchwały rady o wygaśnięciu mandatu radnego z przyczyn, o których mowa w art. 190 ust. 1 pkt 3 Ordynacji wyborczej, zainteresowanemu przysługuje odwołanie do właściwego sądu wojewódzkiego w terminie 7 dni od dnia jej doręczenia. W tym zakresie

Obowiązek zapewnienia pracownikom posiłków i napojów profilaktycznych dotyczy tylko tych pracowników wykonujących pracę związaną z wysiłkiem fizycznym, którzy są zatrudnieni na stanowiskach określonych w trybie par. 5 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów /Dz.U. nr 60 poz. 279/, jako dające prawo do takich świadczeń.

Prawidłowo dokonane zastępcze doręczenie jest równoważne w skutkach z doręczeniem, gdzie dokument doręczany rzeczywiście trafia do rąk adresata tak, aby ten mógł się z nim zapoznać. Doręczenie zastępcze jest klasyczną fikcją niewątpliwie mającą rację bytu z punktu widzenia sprawności obrotu. Jednakże fikcja ta jest tylko o tyle zasadna, że u jej podstawy spoczywa założenie, iż - co do zasady - adresat

Decyzje organów podatkowych znajdują oparcie w powołanych w nich przepisach prawa cenowego: art. 20 ust. 1, 2, 5 ustawy z dnia 26 lutego 1982 r. o cenach /Dz.U. 1988 nr 27 poz. 195 ze zm./ oraz wydanego na podstawie art. 13 ust. 2 pkt 1 tej ustawy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 21 listopada 1997 r. w sprawie ustalania taryf dla ciepła /Dz.U. nr 143 poz. 959 ze zm./. Zgodnie z art. 20 ust.

W myśl art. 247 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ przesłanką stwierdzenia nieważności decyzji podatkowej jest jej wydanie w sprawie już poprzednio rozstrzygniętej inną decyzją ostateczną. Chodzi tu o sytuację w której rozstrzygnięto dwa razy tę samą sprawę.