Skoro ustawodawca uznał za konieczne wprowadzenie elementu podmiotowego w art. 14a ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, zatem należało uznać, że świadomie dopuścił do rozróżnienia pozycji podatkowej podatników podatku akcyzowego od pozostałych podatników sprzedających wyroby akcyzowe, rozciągając przywilej na grupę sprzedawców

Zgodnie z art. 249 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ organ podatkowy odmawia stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej, jeżeli żądanie, stało wniesione po upływie roku od jej doręczenia.

Nadpłaty podatku dochodowego powstałe przed dniem 1.01.1994 r. podlegały zwrotowi jedynie do końca 1996 r. Zwrot nadpłaty na wniosek złożony w 1997 r. stanowiłby nieuzasadnione uszczuplenie publicznych środków finansowych.

1. Zgodnie z par. 54 ust. 4 pkt 1 lit. "a" oraz pkt 5 lit. "c" rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 grudnia 1997 r. w sprawie wykonania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym /Dz.U. nr 156 poz. 1024 ze zm./, faktury wystawione przez podmiot nieistniejący lub nieuprawniony do wystawiania faktur, a także faktury potwierdzające czynności, do których mają zastosowanie

1. Na gruncie ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ przez wyroby akcyzowe rozumie się towary wymienione w zał. nr 6 do ustawy i to niezależnie od tego czy ich sprzedaż podlega opodatkowaniu podatkiem akcyzowym, czy też podlega zwolnieniu od tego podatku. 2. Sprzedaż olejów do układów hamulcowych oraz olejów sprężarkowych

Wymóg "uzasadnionych przypadków" oznacza, że odstępstwa od ustawowej zasady stabilizacji pełnienia funkcji dyrektora szkoły muszą być uzasadnione. Aby wymóg uzasadnienia był spełniony musi ono być zindywidualizowane, odnosić się do konkretnej osoby, rzetelne, poparte wnikliwą argumentacją, wskazujące na rozważenie różnych okoliczności przemawiających za odstępstwem od ogólnej zasady powierzania stanowiska

Wszczęcie administracyjnego postępowania egzekucyjnego wobec dłużników Skarbu Państwa jest ustawowym obowiązkiem urzędu skarbowego, a zatem wierzyciel nie może kierować się własnym uznaniem, czy wszcząć egzekucję.

1. Swoboda rady gminy /w Mieście Stołecznym Warszawie - Rady Warszawy/, wynikająca z art. 18 ust. 3 ustawy z dnia 26 lutego 1982 r. o cenach /Dz.U. 1988 nr 27 poz. 195 ze zm./ dotyczy tylko kwestii ustalania cen urzędowych za usługi przewozowe gminnego transportu zbiorowego oraz o za przewozy taksówkami. 2. Konsekwencją podjęcia decyzji o wprowadzeniu cen urzędowych za przewozy taksówkami jest konieczność

Skoro ustawodawca uznał za konieczne wprowadzenie elementu podmiotowego /art. 14a ust. 7 pkt 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym - Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, to świadomie dopuścił do rozróżnienia pozycji podatkowej podatników podatku akcyzowego od pozostałych podatników sprzedających wyroby akcyzowe, rozciągając przywilej na grupę sprzedawców dokonujących

Skoro ustawodawca w dwu wymienionych w art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ przypadkach nie określił innego sposobu ustalenia podstawy opodatkowania w imporcie usług, oznacza to, że w tych przypadkach nie opodatkowuje się importu usług.

Przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego, dotyczące stwierdzenia nieważności decyzji nie mają odpowiedniego zastosowania w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym w administracji.

Ustawa z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./, której przepisy stanowiły podstawę do wydania ostatecznej decyzji, o której zmianę wnioskowała strona, nie zawiera konstrukcji podatkowej, pozwalającej na zastosowanie art. 254 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./.

1. Gdy obliczenie i pobranie podatku następowało za pośrednictwem płatnika, a podatnik kwestionował obliczenie podatku, zwrot nadpłaconego lub nienależnie pobranego podatku mógł nastąpić na podstawie art. 29 ustawy o zobowiązaniach podatkowych tylko na mocy wcześniej wydanej na podstawie art. 175 Kpa decyzji w przedmiocie obliczenia tego podatku bądź braku obowiązku podatkowego. Na podstawie art. 29

W sprawie zwrotu policjantowi kosztów dojazdu o jakich mowa w art. 93 ust. 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji /Dz.U. nr 30 poz. 179 ze zm./ organ obowiązany nie wydaje decyzji administracyjnej. Zwrot tych kosztów jest czynnością materialno-techniczną zaskarżalną do sądu administracyjnego w trybie art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U.

Niedopuszczalne jest, aby przy unormowaniu praw i obowiązków członka spółdzielni w ustawie z dnia 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze /Dz.U. 1995 nr 54 poz. 288 ze zm./ i w wydanym na jej podstawie statucie, ochrona jego praw realizowana była w oparciu o przepisy ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89. poz. 414 ze zm./.

Postępowanie dowodowe nie konstytuuje przedmiotu, którego dowodzi; stopień i poprawność udowodnienia przedmiotu dowodzenia nie mogą wywierać żadnego wpływu na wykładnię stosowanego /do niego/ przepisu prawa materialnego.

Nie można podzielić stanowiska organów, że podatnik, który wprawdzie poniósł faktycznie koszty, lecz nie posiada dowodów potwierdzających ich poniesienie, nie będzie miał prawa zaliczyć tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów. Należy przy tym zwrócić uwagę, że przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1993 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ w zakresie kosztów

Warunkiem do dokonania odliczenia podatkowego jest nabycie lokalu mieszkalnego w nowo wybudowanym budynku mieszkalnym od inwestora prowadzącego działalność gospodarczą w zakresie budownictwa mieszkalnego.

Termin zwolnienia policjanta, który od decyzji o zwolnieniu ze służby się odwołał może być wyznaczony po dacie wydanej decyzji odwoławczej.

Ustęp 2 art. 20 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ ogranicza zakres uprawnienia do obniżenia podatku wynikającego z art. 19 w odniesieniu do podatników, którzy dokonują sprzedaży opodatkowanej i zwolnionej od podatku /o których mowa w ust. 1 tego artykułu/ i odnosi się wyłącznie do podatników tam wymienionych. Wyjątki