Porozumienie wprowadzające „Pakiet zabezpieczenia spraw socjalno-bytowych, pracowniczych i związkowych” zawarty pomiędzy organizacjami związków zawodowych pracowników spółki akcyjnej Skarbu Państwa a konsorcjum nabywców akcji tej spółki, określający na rzecz pracowników świadczenia nie przewidziane w układzie zbiorowym pracy i nie stanowiące jego integralnej części, nie jest źródłem prawa pracy w rozumieniu

Wystawienie dwóch faktur potwierdzających tę samą sprzedaż uniemożliwia skorzystanie z odliczenia wynikającego z art. 19 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./. Byłoby ono dopuszczalne tylko wówczas, gdyby nowa faktura była oznaczona słowem "duplikat" i zawierała nową datę, czyli tę, w której faktycznie ją wystawiono. Druga

Obowiązujący miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego może być podstawą do wniesienia sprzeciwu, o jakim mowa w art. 30 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./.

Właściciel nieruchomości, który nabył jej własność na podstawie umowy sprzedaży zawartej po wybudowaniu urządzenia infrastruktury technicznej, nie jest obowiązany do uiszczenia opłaty adiacenckiej z tytułu wzrostu wartości nieruchomości w związku z wybudowaniem tego urządzenia /art. 144 i art. 145 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami - Dz.U. 2000 nr 46 poz. 543/.

Zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /t.j. Dz.U. 1999 nr 15 poz. 139 ze zm./, każde naruszenie przepisów art. 18 tej ustawy powoduje nieważność uchwały rady gminy w całości lub części. Kolejność czynności przewidziana w art. 18 ust. 2 pkt 5 i 6 ww. ustawy oznacza, iż zarząd gminy powinien zawiadomić podmioty wskazane w pkt 5 art. 18 o terminie wyłożenia

Zgłoszenie, o którym mowa w art. 54 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ stanowi o zakończeniu budowy i użytkowaniu obiektu budowlanego a przez obiekt budowlany należy - zgodnie z art. 3 pkt 1 lit. "a" Prawa budowlanego rozumieć budynek wraz z instalacjami i urządzeniami. Nie jest zatem możliwe wniesienie sprzeciwu co do przystąpienia do użytkowania samego budynku

Brak do dnia 24 grudnia 1997 r. uregulowania prawnego, z którego wprost wynikałby zakaz wydania pozwolenia na budowę w sytuacji, gdy na danym terenie znajduje się obiekt budowlany, w stosunku do którego orzeczono o nakazie rozbiórki, nie oznaczał możliwości wydawania przez uprawniony organ rozstrzygnięć na podstawie art. 28 ust. 1 i 2, art. 32-36 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U

Organ upoważniony do wydania rozporządzenia nie może przekazać swoich kompetencji w tym zakresie innemu organowi. Konstytucja zabrania tworzenia tzw. upoważnień "kaskadowych" do wydania aktu wykonawczego, zaś samym upoważnieniom ustawowym stawia wysokie wymagania co do precyzji, z jaką powinny określać cechy aktu wykonawczego.

Przepis art. 103 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ nie ma zastosowania w sytuacji, gdy budowa została podjęta po dniu 1 stycznia 1995 r., także wówczas, gdy podstawą rozpoczęcia budowy była ostateczna decyzja o pozwoleniu na budowę wydana przed dniem 1 stycznia 1995 r., której nieważność stwierdzono w postępowaniu wszczętym po dniu 1 stycznia 1995

W sytuacji gdy stwierdza się nadwyżkę sprowadzonego towaru, zastosowanie przepisu art. 276 par. 2 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny /Dz.U. nr 23 poz. 117 ze zm./ jest w pełni uzasadnione. Odmienne stanowisko należy zająć w przypadku stwierdzenia niedoboru, a to w związku z tym, że Skarb Państwa nie ponosi żadnej szkody z uwagi na brak uszczuplenia należności budżetowych. W tej sytuacji

W art. 40 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ ustawodawca rozdzielił prawo do dysponowania nieruchomością od zgody osoby na rzecz której została wydana decyzja o pozwoleniu na budowę. I jedna i druga przesłanka winna być spełniona, a z przepisu nie wynika, aby wykazanie się przez osobę przejmującą pozwolenie na budowę prawem do dysponowania nieruchomością zwalniało

1. Odpowiedź na skargę nie może być traktowana jako uzupełnienie uzasadnienia decyzji. 2. Podczas rozpatrywania wniosku o umorzeniu całości zaległości podatkowych /lub samych odsetek/ w oparciu art. 67 par. 1 i par. 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, organ orzekający, tak jak i organ odwoławczy, mają obowiązek wzięcia pod uwagę sytuację podatnika

Przepis par. 9 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 17 marca 1998 r. w sprawie opłat drogowych /Dz.U. nr 40 poz. 230 ze zm./ rażąco narusza zasadę proporcjonalności wynikająca z art. 2 Konstytucji RP. Opłata podwyższona przyjęta w powołanym przepisie rozporządzenia powinna być narzędziem ochrony stanu nawierzchni drogowej, jednakże należy stwierdzić, że wymierzanie opłat podwyższonych bez uwzględnienia

Decyzja w sprawie umorzenia zaległości podatkowych jest decyzją uznaniową tzn. pozostawiającą organom podatkowym możliwość wyboru konsekwencji prawnych. W myśl tego przepisu w przypadkach uzasadnionych ważnym interesem podatnika lub interesem publicznym organ podatkowy na wniosek podatnika, może umorzyć w całości lub w części zaległości podatkowe lub odsetki za zwłokę.

Warunkiem ustalenia kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ jest kumulatywne spełnienie następujących przesłanek: - faktyczne poniesienie kosztów uzyskania przychodów zarówno ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu oraz z innych źródeł, - brak wyodrębnienia kosztów uzyskania

Przepis art. 54 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ stanowiąc o możliwości zgłoszenia sprzeciwu, nie określa z jakich powodów może on nastąpić, jednakże o jego zasadności decydują określone przesłanki a w tym np. naruszenie warunków określonych w pozwoleniu na budowę względnie wydanie decyzji nakazującej dokonania określonych zmian lub przeróbek na podstawie

1. Wniesienie zażalenia w trybie art. 37 par. 1 Kpa jest wyłącznie warunkiem formalnym wystąpienia przez osobę zainteresowaną ze skargą do sądu administracyjnego na bezczynność organu /art. 17 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym - Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ i nie może być traktowane jako odrębne i samodzielne postępowanie administracyjne. 2. Stanowisko organu wyższego

Zasadny jest zarzut sprowadzający się do kwestionowania legalności prowadzenia postępowania w sprawie udzielenia pozwolenia na użytkowanie mimo nieostateczności decyzji o pozwoleniu na budowę.