Przepis art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ dotyczący określenia momentu powstania obowiązku podatkowego w razie dokonania darowizny towaru, nie oznacza, że obowiązek ten powstaje na skutek samego złożenia oświadczenia woli przez strony umowy darowizny; z istoty podatku od towarów i usług, w którym podstawę

Aczkolwiek regulacja art. 53 par. 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ nie wyklucza wprost możliwości rozstrzygania przez organ podatkowy o wysokości odsetek za zwłokę w decyzji odrębnej od decyzji określającej zaległość podatkową, to jednakże za uzasadnioną uznać należy tezę, że uzależnienie naliczania przez organ podatkowy wysokości odsetek za zwłokę

1. Realizacja obiektu budowlanego jakim jest kabina telefoniczna winna być poprzedzona uzyskaniem pozwolenia na budowę. 2. Jakkolwiek wyliczenie obiektów małej architektury w art. 3 pkt 4 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /t.j. Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126/ nie jest wyczerpujące, wymienione przykłady takich obiektów wskazują, że nie można do nich zaliczyć kabiny telefonicznej. Kabina telefoniczna

Sprawę właściwości organów w kwestii orzekania o wznowieniu robót budowlanych przesądziła ustawa z dnia 24 lipca 1998 r. o zmianie niektórych ustaw określających kompetencje organów administracji publicznej w związku z reformą ustrojową państwa /Dz.U. nr 106 poz. 668/, która weszła w życie z dniem 1 stycznia 1999 r., przekazująca sprawy nadzoru budowlanego, do których należy m.in. wydawanie decyzji

Odpowiedzialność administracyjna towarzystwa emerytalnego określona w art. 156 ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych /Dz.U. nr 139 poz. 934 ze zm./ nie jest pod względem przesłanek tożsama z odpowiedzialnością uregulowaną w art. 204 ust. 7. Przepis art. 204 ust. 6 ustawy o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych nie może być wykorzystywany

1. Porównanie przepisów art. 3 par. 1 pkt 2 i art. 209 par. 1 pkt 1 i par. 2 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny /Dz.U. nr 23 poz. 117 ze zm./ z przepisami art. 4 ust. 1 i art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ uzasadnia ocenę, że w odniesieniu do cła pojęcie "dług celny" użyte w art. 265[2] Kodeksu celnego jest odpowiednikiem wcześniejszego

Stanowisko reprezentowane przez organy celne w sposób ewidentny narusza przepis art. 30 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ a w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego zaznacza się jednolity pogląd o bezwzględnym w zasadzie, obowiązku respektowania poglądu prawnego wyrażonego w orzeczeniu Sądu zarówno przez organ jak i przez sąd.

Art. 5 ust. 1 ustawy uznaje za praktyki monopolistyczne takie nadużywanie pozycji dominującej na rynku, jak m.in. „sprzedaż towarów w sposób powodujący uprzywilejowanie niektórych przedsiębiorców lub innych podmiotów' (pkt 3) oraz „narzucanie uciążliwych warunków umów, przynoszących przedsiębiorcy narzucającemu te warunki nieuzasadnione korzyści' (pkt 6). Możliwość przyjęcia istnienia praktyki monopolistycznej

W wypadku uchylenia po dniu 16 października 2001 r, po rozpoznaniu kasacji, prawomocnego wyroku wydanego przez sąd rejonowy w sprawie o wykroczenie w trybie art. 508 § 3 k.p.k., jeśli zachodzi potrzeba prowadzenia dalszego postępowania, Sąd Najwyższy uchyla także orzeczenie kolegium do spraw wykroczeń i przekazuje sprawę sądowi rejonowemu do rozpoznania jej w pierwszej instancji.

Status uprawnionego przewoźnika drogowego uzyskuje osoba, która zawarła umowę przewozu międzynarodowego wykonywanego samochodem, na który otrzymała koncesję uprawniającą do świadczenia usług. Samo posiadanie dokumentów wymienionych w par. 5 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 12 maja 1993 r. w sprawie opodatkowania podatkiem od towarów i usług eksportu i importu niektórych usług /Dz.U

Skoro objęte postępowaniem pozwolenie na budowę dotyczy robót budowlanych polegających na adaptacji /przebudowie/ części poddasza w budynku mieszkalnym wielorodzinnym na pomieszczenia mieszkalne, to dla ich wykonania nie było wymagane wcześniejsze uzyskanie decyzji w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu. Taka inwestycja nie powoduje, bowiem zmiany sposobu zagospodarowania

O zakwalifikowaniu danego aktu prawnego jako decyzji nie decyduje nazwa występująca w przepisie prawnym czy w nagłówku pisma, lecz wyłącznie jego treść i wynikający z niej merytoryczny charakter aktu. Tożsamość sprawy zachodzi także wtedy, gdy w prawa i obowiązki strony wejdą jej następcy prawni, gdy są to prawa zbywalne i dziedziczne.

Nie ma powodu aby ocenę oddziaływania na środowisko traktować inaczej niż jako jeden /choć w sposób szczególnie uregulowany/ z dowodów w toku postępowania administracyjnego. Niedopuszczalne jest bezkrytyczne przyjmowanie wniosków wynikających z tego rodzaju oceny. Przy takim bowiem założeniu należałoby uznać, że to nie organ administracji publicznej, ale rzeczoznawca sporządzający ocenę faktycznie

Za uzasadnioną przeszkodę do załatwienia sprawy w terminie ustawowym nie może być uznany fakt zwłoki organu niższego stopnia w przeprowadzeniu uzupełniającego postępowania dowodowego. W sytuacji strukturalnej jedności organów administracji publicznej, bezczynność lub zwłoka jednego z ogniw struktury administracyjnej organów administracji publicznej, przyczyniająca się do nie załatwienia sprawy w terminie

Budowa ogrodzenia, nie wymagającego pozwolenia na budowę bądź zgłoszenia, której rezultatem jest zakłócenie korzystania z nieruchomości sąsiedniej ponad przeciętną miarę /tzw. immisja negatywna/, winna być traktowana jako spór sąsiedzki, rozstrzygany na podstawie przepisów prawa cywilnego /140-144 Kc/ w postępowaniu przed sądami powszechnymi.