Postępowanie toczące się na podstawie przepisów - Prawa budowlanego nie rozstrzyga w ogóle sporów dotyczących prawa własności obiektów czy ich części.

1. Przepis art. 38 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ stanowi samoistna i wyjątkową podstawę prawną do weryfikacji przez organ administracji publicznej rozstrzygnięcia, które zostało zaskarżone do NSA. Wydana na podstawie art. 38 ust. 2 cyt. ustawy o NSA decyzja, nie jest decyzją pierwszoinstancyjną lecz ostateczną, która podlega zaskarżeniu

Instytucja nadpłaty jest samodzielną i odrębną konstrukcją prawa podatkowego i podlega terminowi przedawnienia odnoszącemu się tylko do tej instytucji.

W ustawie Ordynacja podatkowa /jak i we wcześniejszej ustawie o zobowiązaniach podatkowych/ nie ma przepisu, który stanowiłby podstawę do żądania od organu podatkowego odsetek za opóźniony zwrot nienależnie zapłaconej przez podatnika kwoty odsetek za zwłokę w zapłacie podatku. W sprawach podatkowych nie stosuje się bowiem przepisów kodeksu cywilnego, który przewiduje taką możliwość w odniesieniu do

Podniesienie w kasacji zarzutu naruszenia art. 8 KP wymaga jednoczesnego wskazania okoliczności uzasadniających twierdzenie o niezgodności czynienia użytku z prawa z zasadami współżycia społecznego lub jego społeczno-gospodarczym przeznaczeniem.

Do obowiązków brygadzisty z reguły nie należy ciągłe nadzorowanie wszystkich pracowników brygady, aby nie dokonywali kradzieży na szkodę pracodawcy.

Zawinione (z winy umyślnej lub rażącego niedbalstwa) niewykonanie przez pracownika zgodnego z prawem polecenia poddania się kontrolnym badaniom lekarskim, jako naruszające obowiązek wykonania polecenia dotyczącego pracy (art. 100 i art. 211 pkt 5 KP), może stanowić podstawę niezwłocznego rozwiązania umowy o pracę na podstawie art. 52 § 1 pkt 1 KP.

Odmowa podporządkowania się poleceniom pracodawcy dotyczącym organizacji i sposobu wykonywania umówionego rodzaju pracy stanowi uzasadnioną przyczynę wypowiedzenia pracownikowi umowy o pracę.

1. W art. 48 ust. 4 pkt 4 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska /Dz.U. 1994 nr 49 poz. 196 ze zm./ ustawodawca traktuje równorzędnie legitymację do dysponowania danym terenem wynikającą z prawa własności i z użytkowania wieczystego. Ratio legis tego przepisu jest takie, że nie wymaga on zezwolenia na wycięcie drzew, których wiek nie przekracza 30 lat usuwanych z terenu

1. Przeprowadzenie rozprawy apelacyjnej, poprzedzającej bezpośrednio wydanie wyroku, w innym (wcześniejszym) terminie niż oznaczony w zawiadomieniu skierowanym do stron (pełnomocników), pozbawia strony możności obrony swych praw i powoduje nieważność postępowania (art. 379 pkt 5 k.p.c.). 2. Nieważność postępowania Sąd Najwyższy bierze pod rozwagę z urzędu, a więc niezależnie od tego, czy skarżący postawił

Zachowanie pracownika stanowiące reakcję na naruszenie przez praco-dawcę sposobu wprowadzenia nowych norm pracy (art. 83 § 4 KP), które ze względu na stopień winy nie może być ocenione jako ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych, nie stanowi przyczyny uzasadniającej rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia w trybie art. 52 § 1 pkt 1 KP.

To, że pozwoleniem na budowę budynku letniskowego dysponował poprzedni jego właściciel nie zwalnia nowego właściciela od obowiązku uzyskania pozwolenia na budowę przy przeniesieniu tego budynku w inne miejsce.

1. Jeżeli obiekt budowlany odpowiada wymogom techniczno-budowlanym i normom, to brak jest podstaw do zarzutu, iż narusza on uzasadnione interesy osób trzecich. 2. Stosownie do art. 43 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawa budowlanego /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./ oraz art. 61 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane - Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ właściciel lub zarządca obiektu budowlanego

Roboty budowlane przy budowie placów postojowych można rozpocząć jedynie na podstawie ostatecznej decyzji o pozwoleniu na budowę.

Sąd administracyjny nie orzeka w oparciu o zasady słuszności czy współżycia społecznego, o ile nie zawiera ich treść konkretnej normy prawa materialnego.

Naruszenie art. 30 § 4 KP ma miejsce wówczas, gdy pracodawca nie wskazuje w ogóle przyczyny wypowiedzenia, bądź gdy wskazana przez niego przyczyna jest niedostatecznie konkretna, a przez to niezrozumiała dla pracownika.