Przepisy dotyczące ulg podatkowych muszą być interpretowane ściśle, a wszelkie odliczenia należycie udokumentowane. Ciężar dowodu w tym przypadku spoczywa zawsze na podatniku.

1. Aby uznać jakiś wydatek za koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione dwa warunki: celem powinno być osiągnięcie przychodów i wydatek nie może znajdować się na liście zawartej w art. 23 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./, stanowiącej katalog wydatków i odpisów, które nie mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów.

Wprowadzenie do obrotu towarów opatrzonych znakiem towarowym bez uprzedniej zgody uprawnionego, stanowi naruszenie prawa do tego znaku. Podobnie, naruszeniem tego prawa jest nieuiszczenie opłaty za prawo korzystania z tego znaku.

Przepisy art. 17 w zw. z art. 26 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ przewidują jedynie możliwość uwzględnienia skargi na bezczynność przez zobowiązanie organu do wydania decyzji, nie przewidują natomiast możliwości zobowiązania organu do wydania decyzji określonej treści. Kwestionowanie trafności decyzji w postępowaniu wszczętym skargą na

Okoliczność, iż obecnie skarżący nie posiada niezbędnych środków utrzymania i jest osobą niezdolną do samodzielnej egzystencji nie mogła być wystarczającym kryterium do przyznania mu świadczenia w drodze wyjątku. Wszystkie przesłanki, o jakich mowa w art. 83 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych /Dz.U. nr 162 poz. 1118 ze zm./ powinny być

Wykazanie, że sąd drugiej instancji naruszył art. 233 § 1 k.p.c. oraz że mogło to mieć istotny wpływ na wynik sprawy, nie może być zastąpione odmienną interpretacją strony co do dowodów zebranych w sprawie, jeśli równocześnie nie wykaże się, iż ocena przyjęta przez sąd drugiej instancji za podstawę rozstrzygnięcia, przekracza granicę swobodnej oceny dowodów.

Wykazanie, że sąd drugiej instancji naruszył art. 233 § 1 k.p.c. oraz że mogło to mieć istotny wpływ na wynik sprawy, nie może być zastąpione odmienną interpretacją strony co do dowodów zebranych w sprawie, jeśli równocześnie nie wykaże się, iż ocena przyjęta przez sąd drugiej instancji za podstawę rozstrzygnięcia, przekracza granicę swobodnej oceny dowodów.

Zwolnienie, o którym mowa w poz. 4 załącznika nr 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 10 listopada 1995 r. w sprawie podatku akcyzowego /Dz.U. nr 135 poz. 663 ze zm./, miało charakter przedmiotowy. Tylko zatem w przypadku sprzedaży samochodów osobowych przez producenta o cenie niższej niż równowartość 7.500 ECU ciążący na tym podmiocie z mocy prawa /art. 35 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku

Za koszty uzyskania przychodu ze sprzedaży akcji otrzymanych w drodze darowizny mogą być uznane jedynie wydatki poniesione przez podatnika przy umowie sprzedaży.

1. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością posiada osobowość prawną /art. 171 par. 1 kodeksu handlowego - rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 27 czerwca 1934 r. - Dz.U. nr 57 poz. 502 ze zm./. Zatem zgodnie z art. 29 Kpa podmiot ten może być stroną postępowania administracyjnego. 2. Uprawnienie do reprezentowania spółki z ograniczoną odpowiedzialnością nie nadaje zarządowi takiej spółki

1. Poprzez podejmowane w kolejnych latach przez Zgromadzenie Wspólników Spółki uchwały o przeznaczeniu - wbrew przepisom kodeksu handlowego i postanowieniom umowy spółki - wypracowanego w roku poprzednim zysku w całości na bieżące finansowanie działalności produkcyjnej Spółki, wspólnicy w istocie udzielali Spółce nieoprocentowanego kredytu z przypadających im do podziału kwot zysku. Dzięki takiemu

Zasadność naruszenia art. 814 § 2 kc uwarunkowana jest wykazaniem, że w świetle przepisów kodeksu cywilnego o zawarciu umowy ubezpieczenia – zakład ubezpieczeń ponosił odpowiedzialność jeszcze przed zapłaceniem składki.

Ustawa z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./ nie zawiera treści pozwalającej na zastosowanie art. 254 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./.

Decyzja wydana na podstawie art. 40 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 98 poz. 414 ze zm./ zastępuje nowemu inwestorowi decyzję wydaną na podstawie art. 28 ust. 1 cyt. ustawy. Oznacza to, że ten inwestor może rozpocząć roboty budowlane po uzyskaniu decyzji w trybie art. 40. Rozpoczęcie tych prac przed wydaniem takiej decyzji, traktować należy jako samowolę budowlaną, do której

Nie jest rzeczą polskich organów celnych dociekać przyczyn wadliwości dołączonego do sprawy świadectwa EUR.1, jak również ustalanie wysokości szkody jakie ewentualnie poniósł podmiot dokonujący obrotu towarowego z zagranicą, w wyniku niewłaściwego postępowania eksportera słowackiego, bowiem nie mieści to się w stosunku celnoprawnym, jaki łączy polski organ celny z podmiotem dokonującym obrotu towarowego

Ustawowe sformułowanie "posiadającemu (...) lokal mieszkalny", zawarte w art. 99 pkt 2 ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej /Dz.U. nr 78 poz. 462 ze zm./, należy interpretować jako każdą forma posiadania, a więc także posiadania zależnego /a więc także wynikającego z najmu/.

Artykuł 69 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ uprawnia organ administracyjny do podjęcia natychmiastowych działań niezbędnych do usunięcia zagrożenia bezpieczeństwa dla ludzi lub mienia, ale prawo to nie obejmuje nakazu rozbiórki obiektu budowlanego.

Podstawą prawną kwalifikowania wydatku na wytworzenie przyłącza kablowego do zasilania zakładu w energię elektryczną powinien być przepis art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./; sporny wydatek jest w rozumieniu tego przepisu kosztem uzyskania przychodów.

Zakaz łączenia funkcji radnego powiatu z zatrudnieniem na stanowisku kierownika powiatowej jednostki organizacyjnej obejmuje również zatrudnienie na innej podstawie niż stosunek pracy /np. na podstawie kontraktu menadżerskiego/.

1. Niedopuszczalność wznowienia postępowania z przyczyn podmiotowych zachodzi wówczas, gdy żądanie wszczęcia postępowania nie pochodzi od strony /lub jej następcy prawnego/, bądź też od strony nie mającej zdolności do czynności prawnych, działającej bez przedstawiciela ustawowego. 2. Niedopuszczalność wznowienia postępowania z przyczyn przedmiotowych będzie miała miejsce, gdy żądanie dotyczy sprawy

1. W sytuacji gdy transport towaru importowanego z zagranicy na terenie od granicy RP do miejsca przeznaczenia w kraju wykonywany jest przez podatnika, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm. tj. osobę fizyczną mającą miejsce zamieszkania lub pobytu za granicą lub osobę prawną lub jednostkę