Zakładowe porozumienie płacowe (zakładowy układ zbiorowy pracy) rozwiązane przez pracodawcę w drodze wypowiedzenia obowiązuje w dalszym ciągu, chyba że związek zawodowy oświadczy, iż nie zamierza zawrzeć nowego porozumienia (art. 8 ust. 1 pkt 5 oraz ust. 5 i 6 ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. o zasadach tworzenia zakładowych systemów wynagradzania, jednolity tekst: Dz.U. z 1990 r. Nr 69, poz. 407;

Niedostosowanie wymiaru zadań pracowników w ramach prowizyjnego systemu wynagradzania do norm czasu pracy stanowi naruszenie art. 1298 § 1 KP.

Nie jest możliwe stosowanie innych stawek podatku VAT na ten sam towar przez jego producenta, a innej przez nabywcę do dalszej sprzedaży.

1. Okoliczność, że stosunek prawny zawiera elementy obce stosunkowi pracy, jak na przykład konieczność „odpracowania” urlopu, przemawia przeciwko uznaniu pracowniczego charakteru zatrudnienia. 2. Obowiązek prowadzenia z urzędu postępowania dowodowego (art. 4771 § 11 KPC) nie oznacza, że sąd musi ustalić istnienie stosunku pracy.

W sprawie, w której powód dochodził odszkodowania na podstawie art. 56 § 1 KP nie ma podstaw do orzeczenia ustalającego, że rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia nastąpiło z naruszeniem przepisów o rozwiązywaniu umów o pracę.

Wynagrodzenie ryczałtowe za wykonywanie przez lekarza-nauczyciela akademickiego zadań należących do pracownika publicznego zakładu opieki zdrowotnej nie może być niezależne od zwiększenia przydzielonych zadań.

Nieuzasadnione jest wypowiedzenie umowy o pracę motywowane wyłącznie powinowactwem pracownika z udziałowcami spółki oddanej przymusowemu zarządowi.

W stanie prawnym obowiązującym w 1995 r. wystawienie na nazwisko jednego z małżonków dokumentu stwierdzającego poniesienie wydatków na cele wymienione w art. 26 ust. 1 pkt 7b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./, nie pozbawiało drugiego małżonka, spełniającego określone w tym przepisie wymogi, prawa do dokonania stosownego odliczenia

Przewidziana w art. 54 par. 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /Dz.U. 1991 nr 36 poz. 161 ze zm./ skarga na czynności egzekucyjne organu egzekucyjnego i egzekutora nie zastępuje żądania wyłączenia spod egzekucji, o którym mowa w art. 38 par. 1 tej ustawy.

Zwolnieniu nie podlegają rzeczy, które dopiero w kraju mogą takim celom służyć, ale takie, z których dotychczas osoba przesiedlająca się korzystała w sposób wyżej określony. Inaczej mówiąc, nie każda rzecz przywieziona przez osobę przesiedlającą się podlega zwolnieniu od cła.

Ustalony przez radę gminy regulamin targowiska może zawierać zakazy sprzedaży niektórych towarów, w tym materiałów pirotechnicznych.

Zgodnie z dyspozycją art. 151 par. 1 pkt 2 Kpa organ celny po przeprowadzeniu postępowania określonego w art. 149 par. 2 Kpa wydając decyzję, w której uchyla decyzję dotychczasową, gdy stwierdzi istnienie podstaw do jej uchylenia na podstawie art. 145 par. 1 Kpa i wydaje nową decyzję rozstrzygającą o istocie sprawy. Nie spełnia tego wymogu decyzja uchylająca jedynie decyzję dotychczasową. Przekazanie

Art. 46 w związku z art. 42 ust. 3 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne /Dz.U. nr 30 poz. 163 ze zm./ odnosi się tylko do samodzielnych funkcji w dziedzinie geodezji i kartografii, a więc tylko do takich działań uprawnionego geodety można wydać zakaz wykonywania samodzielnych funkcji, od roku do 5 lat.

Ogłoszenie upadłości nie ma i nie może mieć wpływu na obowiązki tego podmiotu uiszczania świadczeń publicznoprawnych, podatkowych a w tym także ponoszenia opłat związanych z gospodarczym korzystaniem ze środowiska, jeżeli podmiot ten, po ogłoszeniu upadłości, nadal prowadzi działalność gospodarczą. Ogłoszenie upadłości nie może być traktowane jako uprzywilejowanie tego podmiotu czy wyłączenia z obowiązku

Zobowiązanie powoda przez sąd apelacyjny do złożenia określonego wyliczenia nie prowadzi do powstania „dowodu” zebranego w postępowaniu apelacyjnym.

Sprzedaż budynków była zwolniona od opłaty skarbowej pomimo równoległego jej zwolnienia od podatku VAT jako towaru używanego na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 5 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./.

Wiarygodność faktury obejmuje nie tylko autentyczność, ale także wiarygodność podanej na tym dokumencie ceny transakcyjnej. W przypadku zakwestionowania wiarygodności dokumentów transakcyjnych, zgodnie z art. 28 i art. 29 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /t.j. Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ za wartość celną przyjmuje się wartość transakcyjną identycznego lub podobnego towaru wprowadzonego

Faktura handlowa pozwala zidentyfikować towar, potwierdza wykonanie dostawy, określa cenę i stanowi podstawę do otrzymania zapłaty za towar. Nie jest możliwe wielokrotne wystawienie faktury dotyczącej tej samej dostawy. W fakturze przedstawionej jako korygująca nie ma żadnej adnotacji dotyczącej faktury pierwotnej. Faktura "korygująca" w rzeczywistości nie koryguje faktury załączonej do dokumentu SAD

Zgodnie z postanowieniem art. 26 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ podatek od towarów i usług ma charakter podatku miesięcznego, co nakłada na organ podatkowy obowiązek wydawania odrębnych decyzji podatkowych w odniesieniu do określenia bądź ustalenia podatku za poszczególne miesiące, przy czym decyzje te winny odpowiadać

Organy celne prawidłowo uzasadniły niewykorzystanie opinii biegłego okolicznością, że została ona sporządzona po odprawie celnej. Skoro towar celny pozostawał już poza kontrolą celną, to brak było pewności, że został przedstawiony do badania przez rzeczoznawcę w stanie nie zmienionym w stosunku do stanu z dnia odprawy celnej.

Stwierdzony ex post udział w charakterze obrońcy na rozprawie przed Sądem Wojewódzkim jako sądem pierwszej instancji osoby nieuprawnionej do obrony według przepisów o ustroju adwokatury, nie stwarza bezwzględnej przyczyny odwoławczej określonej w art. 388 pkt 6 d. k.p.k., jeżeli równocześnie na rozprawie oskarżony korzystał z pomocy innego obrońcy.