1. Wprawdzie art. 62 Kpa mówi tylko o możliwości prowadzenia jednego postępowania dotyczącego więcej niż jednej strony, jeśli spełnione są warunki w nim określone, ale tym bardziej można i należy prowadzić jedno postępowanie dotyczące tej samej strony, jeżeli te warunki również są spełnione. 2. Termin jednego miesiąca, o jakim mowa w art. 145a par. 2 Kpa, należy liczyć od dnia ogłoszenia wyroku Trybunału

1. Samochód, który nie był dopuszczony do ruchu nie mógł służyć do użytku i nie podlega zwolnieniu od cła. 2. Przy wznowieniu postępowania w okolicznościach wskazanych w art. 145 par. 1 pkt 5 Kpa nie jest istotne czy ujawnione nowe okoliczności nie były znane organowi prowadzącemu pierwotne postępowanie w wyniku zaniedbań czy innych powodów.

Samo zgłoszenie do odprawy celnej części przez dwa podmioty z którego trzeci podmiot montuje samochód tzw. "składak", nie stanowi wprowadzenia w błąd organu celnego i nie oznacza, iż miał on podstawę do wymiaru cła za kompletny samochód.

Funkcjonariusz policji nie ma interesu prawnego w domaganiu się corocznie wydania zaświadczenia przez właściwego komendanta policji potwierdzającego fakty pełnienia służby w warunkach szczególnych zagrażających życiu i zdrowiu o jakich mowa par. 4 pkt 1-4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 lutego 1995 r. w sprawie szczegółowych warunków podwyższania emerytur funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony

Obowiązek przeprowadzenia wstępnych badań lekarskich i wstępnego przeszkolenia w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy istnieje także w razie ponownego po przerwie zatrudnienia tej samej osoby na tym samym stanowisku co poprzednio. Nie uchyla obowiązku przeprowadzenia badań lekarskich przedstawienie przez pracownika wyników badań przeprowadzonych dla innych celów niż podjęcie pracy.

Skierowanie decyzji w przedmiocie wymiaru cła do obu importerów i łączne obciążenie ich należnościami celnymi za samochód złożony z zaimportowanych części nie jest uzasadnione, stanowi bowiem przypisanie dwóch importerów do jednego "składaka" sprowadzonego z zagranicy.

Dla uznania w postępowaniu celnym towarów przywiezionych z zagranicy przez podmiot zagraniczny i będących środkami trwałymi, za stanowiące przedmiot wkładu niepieniężnego przeznaczonego na podwyższenie kapitału akcyjnego nie jest konieczne zarejestrowanie zmiany statutu spółki akcyjnej.

Zebrany w sprawie materiał procesowy wskazuje natomiast, że sprowadzone przez skarżącego wieszaki metalowe stanowią w istocie wyposażenie dla pomieszczenia handlowego w postaci montowanych na metalowych listwach półek, na których lokowane /eksponowane/ są różne artykuły handlowe, zwłaszcza nowe wyroby nie znane klientom importera. W świetle przedstawionej charakterystyki wieszaków metalowych oraz ich

Przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 stycznia 1995 r. w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a także aktualizacji wyceny środków trwałych /Dz.U. nr 7 poz. 34/ nie przewidują możliwości określenia wartości początkowej środka nabytego przez podatnika na podstawie opinii biegłego.

Okres dwóch pierwszych lat nauki w Wojskowej Akademii Technicznej nie może być też traktowany jako fakt realizacji konstytucyjnego obowiązku obrony Ojczyzny, skoro kwestia ta nie została w ten sposób uregulowana w ustawie /art. 85 ust. 2 Konstytucji RP/ a poza tym mimo powszechnego obowiązku zasadniczej służby wojskowej, nie wszyscy obywatele podlegający temu obowiązkowi są powoływani do odbywania

Prześladowaniami według wykładni Wysokiego Komisarza ds. Uchodźców są "działania polegające na zagrożeniu bezpieczeństwa osobistego ze względu na rasę, religię, narodowość (...)" jedynie wtedy, gdy związane są z działaniami władz kraju pochodzenia - tzn. jeśli są świadomie przez te władze tolerowane, bądź jeśli władze odmawiają lub nie są w stanie zapewnić zainteresowanemu skutecznej ochrony.

Wolne od cła są więc towary w postaci wzorów, modeli, próbek i materiałów przywożone z zagranicy i służące do akwizycji, reklamy i promocji, nie posiadające wartości handlowej. Dotyczy to więc tylko takich towarów, które są wyraźnie reklamowe czy też promocyjne, których celem w kategoriach obiektywnych jest tylko reklama, promocja i zachęcanie do zakupu.

Ciężar dowodu co do wykazania istnienia związku przyczynowego między konkretnym wydatkiem a uzyskanym przychodem obciąża podatnika. Z takich okoliczności sprawy jak brak konkretnej tematyki przeprowadzonych szkoleń, brak jakichkolwiek materiałów związanych z poruszanymi w trakcie tych szkoleń zagadnieniami czy wreszcie fakt, że ich uczestnicy nie mogli podać zarówno miejsca, jak i daty tych szkoleń

Nie podlegają opłacie skarbowej czynności cywilnoprawne w postaci umowy sprzedaży towarów zawierane przez podatników, o których mowa w art. 5 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./. Oznacza to, że wyłączona od opłaty skarbowej jest również sprzedaż towarów używanych, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5 tej ustawy dokonywana

1. Jeżeli ustawodawca nakazuje podatnikom grupować przychody i koszty ich uzyskania w celu ustalenia dochodu z poszczególnych źródeł przychodów, limit wydatków na reprezentację i reklamę prowadzoną w sposób niepubliczny określony w art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /t.j. Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./, które mogą być zaliczone do kosztów

1. W sytuacji równoległego prowadzenia postępowania o wydanie wizy pobytowej i postępowania o wydalenie z terytorium RP zasady rzetelnego i uwzględniającego interes cudzoziemca postępowania wymagały, aby rozstrzygnięcia zapadłe w postępowaniu deportacyjnym nie czyniły faktycznie bezprzedmiotowym postępowania w sprawie o wydanie wizy pobytowej. 2. Przyjęcie odmiennego poglądu pozbawiłoby skarżącego

W 1995 r. w podatku dochodowym od osób fizycznych kosztem uzyskania przychodów przy sprzedaży akcji /udziałów/ pokrytych w formie wkładu niepieniężnego były wydatki poniesione na ich nabycie tzn. wydatki poniesione na nabycie składników majątkowych /praw/ stanowiących następnie przedmiot wkładu niepieniężnego /art. 23 ust. 1 pkt 38 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych

Samochód osobowy - używany przez zobowiązanego, zaliczonego do pierwszej grupy inwalidztwa z powodu stwardnienia rozsianego i umożliwiający mu wykonywanie pracy zawodowej - jest wyłączony spod egzekucji administracyjnej na podstawie par. 3 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 grudnia 1985 r. w sprawie wykonania ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /Dz.U. 1986 nr 1 poz.

Instytucja zaniechania poboru podatku przewidziana w art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ dotyczyła zobowiązań podatkowych, które już powstały, ale nie minął ich termin płatności.

Dla celów podatkowych nie jest istotne w jaki sposób w zakresie cywilnoprawnym strony ustalą swoje wzajemne rozliczenia. Istotne natomiast znaczenie ma faktyczne zużycie materiałów dla zrealizowania określonej inwestycji i uzyskanego z tego tytułu przychodu, gdyż na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ zasadą

Z całokształtu unormowania zawartego w ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /t.j. Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ wynika, że decyzje dotyczące tego podatku za 1994 rok, wydane w oparciu o przepis art. 45 ust. 6 tej ustawy, mają charakter decyzji określających.

Unormowanie z art. 38 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ stanowi samodzielną podstawę prawną dla organu administracyjnego, którego działanie zaskarżono do Sądu, do wzruszenia ostatecznej decyzji administracyjnej. Takie wzruszenie decyzji ostatecznej w tym trybie może nastąpić jedynie w razie wniesienia skargi do Sądu administracyjnego

Podstawy odpowiedzialności funkcjonariuszy Straży Granicznej za szkody wyrządzone w mieniu, które zostało im powierzone, są unormowane w art. 5 ust. 2 dekretu z dnia 5 października 1955 r. o odpowiedzialności żołnierzy za szkody wyrządzone jednostce wojskowej /Dz.U. nr 40 poz. 247 ze zm./. Funkcjonariusz odpowiada za każdą szkodę we wskazanym mieniu, jeżeli nie udowodni, że szkoda wynikła wskutek okoliczności