Jeżeli w świetle art. 32 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ wystawienie paragonu podmiotowi gospodarczemu jest niedopuszczalne, to organ podatkowy może przyjąć domniemanie faktyczne, iż paragon wystawiono osobie fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej.

Z przywileju podatkowego określonego w art. 12 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym /Dz.U. 1993 nr 94 poz. 431 ze zm./ nie może korzystać osoba, która nabyła grunty na utworzenie nowego gospodarstwa na podstawie umowy przeniesienia własności innej niż umowa sprzedaży wymieniona w powyższym przepisie oraz w ust. 2 tego artykułu.

W przypadku wątpliwości dotyczących właściwości miejscowej organów podatkowych, rozstrzygnięcie tego zagadnienia jest podstawowym i wstępnym problemem sporu.

Art. 448 k.c. w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 23 sierpnia 1996 r. o zmianie ustawy - Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 114, poz. 542) nie ma zastosowania do zobowiązań powstałych wskutek naruszenia dobra osobistego przed dniem 28 grudnia 1996 r.

Przy ocenie, w toku postępowania podatkowego, czy dany wydatek jest kosztem uzyskania przychodów, zastosowanie znajduje art. 191 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./. Powyższe wyznacza granice kontroli legalności zapadłych w tym względzie rozstrzygnięć, która nie może naruszać zasady swobodnej oceny dowodów.

Niedopuszczalnym jest pominięcie w decyzji określającej wysokość opłaty skarbowej jednej z osób odpowiedzialnych solidarnie za to zobowiązania podatkowe.

1. Zgodnie z utrwalonym już w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego poglądem możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej uzależniona jest między innymi od osiągnięcia przychodu, istnienia bezpośredniego związku przyczynowego między tym wydatkiem a uzyskanym przychodem oraz od właściwego udokumentowania tego wydatku

Zainstalowana na zewnątrz budynku szafka zabezpieczająca kurek główny przyłącza gazowego jest elementem wyposażenia gazociągu i obowiązek utrzymania jej w należytym stanie technicznym obciąża dostawcę gazu.

Wniosek o przeprowadzenie referendum gminnego, o którym mowa w art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 11 października 1991 r. o referendum gminnym, musi zawierać pytania referendum odpowiadające istocie sprawy, co do której wypowiedzieli się mieszkańcy gminy, udzielając poparcia inicjatywie jej rozstrzygnięcia w drodze referendum.

Działanie sprawcy polegające na jednej albo wielu następujących bezpośrednio po sobie wypowiedziach, zawierających zniewagi i groźby bezprawne, skierowane pod adresem funkcjonariusza publicznego, wyczerpujące znamiona ustawowe przestępstw określonych w art. 235 i 236 d. kk (odpowiednio w art. 224 § 2 i art. 226 § 1 kk z 1997 r.), stanowi jedno przestępstwo kwalifikowane z tych przepisów, pozostających

1. Wznowienie postępowania jest instytucją procesową stwarzającą prawną możliwość ponownego rozpoznania i rozstrzygnięcia sprawy administracyjnej zakończonej decyzją ostateczną, jeżeli postępowanie, w którym ona zapadła, było dotknięte kwalifikowaną wadliwością procesową wyliczoną wyczerpująco w przepisach prawa procesowego. 2. Opłaty licencyjne są elementem wartości celnej towaru wówczas, gdy: - istnieje

Zawarte w art. 38 pkt 3 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych (jedn. tekst: Dz.U. z 1993 r. Nr 108, poz. 486 ze zm.) upoważnienie dla Ministra Finansów do wprowadzenia w drodze rozporządzenia tam określonych obowiązków dla osób zobowiązanych do prowadzenia ksiąg, zamiast ich określenia w przepisach cytowanej ustawy o zobowiązaniach podatkowych, nie uzasadnia skazania z art.

Warunkiem skuteczności odwołania oświadczenia o wystąpienie ze służby w Policji jest wymóg ustawowy, by doszło ono jednocześnie z tym oświadczeniem lub wcześniej.

Materiał dowodowy, którym dysponowały organy celne wydając zaskarżoną decyzję nie dawały podstaw do przyjęcia, że w rozpoznawanej sprawie występowały łącznie przesłanki z art. 145 par. 1 pkt 5 Kpa. Takimi nowymi dowodami czy też okolicznościami faktycznymi nie może być fakt, że z części sprowadzonych przez dwóch oddzielnych importerów, po dopuszczeniu tego towaru do obrotu na polski obszar celny i

1. Decyzja kasacyjna powodująca przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji nie może być podjęta w sytuacjach innych niż te, które zostały określone w art. 138 par. 2 Kpa. Kompetencje kasacyjne organu odwoławczego są wyjątkiem od zasady merytorycznego rozstrzygnięcia sprawy przez ten organ. Tak więc niedopuszczalna jest wykładnia rozszerzająca art. 138 par. 2 Kpa. Konieczność

Reguła 2/a/ ORINS nie może być stosowana łącznie wobec dwóch lub więcej podmiotów dokonujących obrotu towarowego z zagranicą, odrębnie na własny rachunek i we własnym imieniu, towarem stanowiącym jedynie element całości, choćby części, którymi dysponuje każdy z tych podmiotów, miały razem charakter komplementarny, pozwalający pod względem technicznym zmontować cały wyrób, bowiem część całości, z istoty

Położenie przez ustawodawcę akcentu na profesjonalny charakter tajnego nauczania oznacza zdaniem Sądu, że omawiany przepis ma zastosowanie do osób, które posiadały kwalifikacje zawodowe nauczyciela, gdyż tylko takie osoby mogły w sposób profesjonalny prowadzić tajne nauczanie dzieci i młodzieży.

Wysokość zwrotu różnicy podatku naliczonego nad podatkiem należnym może wynikać wyłącznie z deklaracji podatkowej albo z decyzji organu podatkowego wydanej na podstawie art. 10 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./.

Nie można było uznać za dokument warunkujący zwolnienie od cła na podstawie art. 14 ust. 1 pkt 39 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /t.j. Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ wypisu z rejestru handlowego. Dla uzyskania zwolnienia od cła rzeczy stanowiących przedmiot aportu jest natomiast niezbędne przedłożenie w postępowaniu celnym odpisu uchwały podjętej przez zgromadzenie wspólników spółki

1. Treść jak i możliwe do jednoznacznego wyinterpretowania ratio legis art. 38 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ wskazują, że rozstrzygnięcie na podstawie tego przepisu jest sposobem załatwienia sprawy administracyjnej w formie decyzji organu administracji państwowej kończącego i uzasadniającego proces przeprowadzonej przezeń samokontroli