Przepisy art. 9 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 6 marca 1981 r. o Państwowej Inspekcji Pracy /Dz.U. 1985 nr 54 poz. 276 ze zm./ nie dają podstaw do wydania nakazu przeprowadzenia postępowania powypadkowego.

W niniejszej sprawie organ administracji niewłaściwie zastosował art. 162 Kpa. Zaskarżona decyzja wydana, więc została bez podstawy prawnej i jest dotknięta wadą nieważności. Nie znajduje uzasadnienia w obowiązujących przepisach prawa wyrażony przez organ administracji, pogląd, iż decyzja o nakazaniu rozbiórki budynku stała się bezprzedmiotowa, gdyż inwestor wykonał nałożone na niego obowiązki wydane

Rzecznik Praw Obywatelskich korzysta z tych samych uprawnień co prokurator, ale realizuje inne zadania i wskazanie w skardze na samo naruszenie prawa przedmiotowego nie będzie wystarczające, jeżeli nie towarzyszy temu wskazanie na naruszenie praw i wolności obywatelskich.

Do wniesienia skargi na uchwałę rady gminy o wyborze przewodniczącego rady, nie legitymuje powołanie się na naruszenie interesu prawnego, polegającego na zagrożeniu dla demokracji lokalnej.

Nie wymienienie w rejestrze działalności gospodarczej wszystkich miejsc, w których dany podmiot prowadzi działalność, nie wyklucza możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów prowadzenia działalności w miejscach nie wymienionych w rejestrze, jeżeli podatnik wykaże innymi dowodami, że faktycznie działalność taka była w tych miejscach prowadzona

Uznanie, że wynajem i dzierżawa obiektów stanowiły działalność gospodarczą Gminy, a nie czerpanie pożytków z prawa własności tych rzeczy w rozumieniu art. 53 par. 2 Kc jest wątpliwe i nie znajduje potwierdzenia w ustalonych faktach ani nie zostało przekonywająco uzasadnione. Sam fakt ujęcia najmu i dzierżawy w klasyfikacji GUS nie przesądza o uznaniu tych czynności za działalność gospodarczą.

Przepis art. 211 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami /Dz.U. nr 115 poz. 741/ powtarza zasadę wprowadzoną w nie obowiązującym już, uchylonym art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. nr 79 poz. 464 ze zm./. W wydanych na tle przepisu art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 29 września 1990 r. orzeczeniach

1. Wystawienie przez zagraniczny podmiot faktury na kwotę wyższą nie przesądza, że jest ona wiarygodna i że importer zaniżył faktyczną cenę. Argumentacja oparta wyłącznie na tym, że skoro eksporter wystawił także fakturę na wyższą cenę, to automatycznie należy uznać, że odzwierciedla ona rzeczywistą cenę transakcyjną, ma charakter dowolny i narusza art. 80 Kpa. 2. Dla wszechstronnej oceny wiarygodności

Polskie Linie Lotnicze LOT muszą kontrolować jedynie paszporty i wizy, także krajów docelowych przy tranzycie przez Polskę. Nie mają obowiązku sprawdzania innych dokumentów, takich jak zaproszenia czy vouchery.

Wobec nie zachowania warunku wyodrębnienia kosztów transportu i ubezpieczenia na fakturze handlowej, przy braku innych przewidzianych prawem dokumentów potwierdzających ich poniesienie w sposób nie budzący wątpliwości, uzasadnione było naliczenie cła od całej wartości towaru uwidocznionej w ujawnionej fakturze.

Określenie przez radę gminy rodzaju urządzeń do gromadzenia odpadów nie może sięgać wskazania pojemników na odpady, produkowanych przez konkretnych producentów.

Obowiązek wykazania się niekaralnością za przestępstwa określone w art. 15 pkt 2 lit. "a" ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o warunkach wykonywania krajowego drogowego przewozu osób /Dz.U. nr 141 poz. 942/ jako warunku uzyskania zezwolenia dotyczy również osób, które przedmiotową działalność gospodarczą wykonywały także przed wejściem w życie cyt. ustawy na podstawie dotychczas obowiązujących przepisów

Jeśli importer uzgodnił z eksporterem ceny towaru ustalając, że koszty transportu i ubezpieczenia towaru do miejsca przeznaczenia towaru w kraju importera ponosi eksporter, ale nie ustalił jak będą kształtowały się te koszty na "zagraniczne" i "wewnątrz" kraju i nie wykazał jak faktycznie skalkulował te koszty eksporter, musi liczyć się z tym, że cała ustalona należność za towar stanowi wartość celną

Strona postępowania nie jest zwolniona od współudziału w realizacji obowiązków wynikających z art. 7 i art. 77 par. 1 Kodeksu postępowania administracyjnego.

Nie do przyjęcia jest pogląd, zgodnie z którym dodanie do konkretnej umowy wymienionej w art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./ dodatkowych elementów, które nie przekreślają jej charakteru jako jednej z czynności cywilnoprawnych wymienionych w tym przepisie, uwalniałoby strony takiej umowy od obowiązku uiszczenia opłaty skarbowej.

1. Na podstawie par. 54 ust. 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 1995 r. w sprawie wykonania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 154 poz. 797 ze zm./ urząd skarbowy właściwy dla nabywcy towaru lub usługi od zakładu pracy chronionej upoważniony został jedynie do potwierdzania istnienia lub nie istnienia wzajemnych należności i zobowiązań

Jeżeli strony umowy darowizny wyraźnie określiły w akcie notarialnym to, że wszelkie korzyści i ciężary przechodzą na obdarowanego, to powoływanie się w postępowaniu podatkowym na fakt dokonania przez niego nakładów na nieruchomość w czasie przed przejściem własności nie może wywołać skutków prawnych, o jakich mowa w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn /Dz.U