Podmiotami praw i obowiązków w stosunkach, w których występuje spółka cywilna, są wspólnicy. Przysługuje im zatem status strony zarówno w postępowaniu administracyjnym, jak sądowoadministracyjnym.

Pojęcie naruszenia ustawy z dnia 29 marca 1963 r. o cudzoziemcach /t.j. Dz.U. 1992 nr 7 poz. 30 ze zm./ nie może zostać ograniczone tylko do posiadania wizy. Stosownie do art. 11 ust. 4 tej ustawy cudzoziemiec podlega obowiązkowi meldunkowemu.

Kwestie związane ze zwolnieniem ze służby policjantów zostały uregulowane wyłącznie w ustawie z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji /Dz.U. nr 30 poz. 179 ze zm./ i przepisy Kodeksu pracy nie mają nawet pomocniczego zastosowania.

Pojęcia "dyskryminacja" i "prześladowanie" nie są tożsame. W wielu społeczeństwach występują większe lub mniejsze różnice w traktowaniu różnych grup społecznych. Osoby gorzej traktowane w rezultacie tych różnic niekoniecznie są ofiarami prześladowania /vide punkt 54 podręcznika Biura Wysokiego Komisarza do Spraw Uchodźców; zasady i tryb ustalania statusu uchodźcy, Genewa 1992 r./.

"Telefoniczna informacja" nie może być podstawą ustalenia siedziby podmiotu prawa handlowego. Informacja dotycząca siedziby spółki winna być uzyskana z Sądu prowadzącego rejestr spółki.

Możliwość zastosowania przepisu par. 54 ust. 4 pkt 4 lit. "c" rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 1995 r. w sprawie wykonania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 154 poz. 797 ze zm./ nie jest uzależniona od uprzedniego prawomocnego orzeczenia sądu powszechnego w przedmiocie nieważności czynności cywilnoprawnej, której dokonanie zostało potwierdzone

W myśl unormowania określonego w art. 25 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego /Dz.U. nr 17 poz. 75 ze zm./ pozbawia się uprawnień kombatanckich osoby, które na mocy dotychczasowych przepisów uzyskały uprawnienia wyłącznie z tytułu działalności w latach 1944-56 w charakterze "uczestników walk o

1. Z uwagi na brak prowadzenia ewidencji oraz dokonania odpowiedniej rejestracji dla celów podatku od towarów i usług, a także udokumentowanie zakupów rachunkami uproszczonymi spółka nie miała prawa do odliczenia podatku naliczonego, przewidzianego w art. 19 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./. 2. Urząd skarbowy, po rozpatrzeniu

1. Nie można utożsamiać pojęcia grupy towarów Taryfy Celnej z indywidualną nazwą danego towaru. Klasyfikacja taryfowa danego produktu do odpowiedniego kodu PCN nie może być dokonywana jedynie w oparciu o nazwę tego produktu, bez uwzględnienia parametrów fizykochemicznych. 2. Podział w Taryfie Celnej na oleje "lekkie", "średnie" i "ciężkie" nie wiąże się bezpośrednio z nazwą konkretnego produktu.

Udzielenie licencji, także na prawo korzystania ze znaku towarowego, z jednej strony nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż nie jest sprzedażą towarów w rozumieniu art. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, z drugiej zaś strony nie stanowi "usługi", gdyż przedmiotem umowy jest korzystanie z prawa.

Przewidziana w art. 130 ust. 4 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo wodne /Dz.U. nr 38 poz. 230 ze zm./ kara ma charakter fakultatywny a nie obligatoryjny jak w przypadku wprowadzania do wód lub ziemi ścieków. Podstawą wymierzenia kary jest pobór wody w ilości większej niż ustalona w pozwoleniu wodnoprawnym. Nie ma podstaw do wymierzania określonej w tym przepisie kary za pobór wody bez pozwolenia

Rozstrzygnięcie zagadnienia prejudycjalnego w trybie art. 100 par. 3 Kpa z powodu niewystąpienia przez stronę na podstawie art. 100 par. 1 Kpa o rozstrzygnięcie zagadnienia wstępnego nie jest możliwe, gdy zagadnienie to jest już przedmiotem rozpoznania w postępowaniu toczącym się przed właściwym dla jego rozstrzygnięcia organem lub sądem, co czyni zbędnym wystąpienie strony o wszczęcie postępowania

W świetle art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o gospodarce finansowej przedsiębiorstw państwowych /Dz.U. 1992 nr 6 poz. 27 ze zm./, przy określaniu wpłat z zysku przedsiębiorstw państwowych możliwe jest odliczenie podatku dochodowego zapłaconego w kraju źródła przez samodzielny zakład działający za granicą, jeżeli dochód osiągany przez ten zakład w kraju źródła jest wliczany do dochodu

Nieważna jest umowa dzierżawy obwodu łowieckiego zawarta z naruszeniem prawa pierwszeństwa dotychczasowego dzierżawcy, przewidzianego w art. 29 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1995 r. – Prawo łowieckie (Dz. U. 1995 r. Nr 147 poz. 713).

Wartość wynikająca z ujawnionej faktury dodatkowej w rzeczywistości "stanowi koszt związany z towarem" i jest elementem wartości celnej, gdy faktura poza ogólną sumą należności nie wskazuje szczegółowo ich tytułów, w szczególności tytułów o takim charakterze, który wykluczałby zasadność wliczenia należności do wartości celnej towaru.

Przepis par. 63 pkt 13 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 9 grudnia 1994 r. w sprawie opłaty skarbowej /Dz.U. nr 136 poz. 705/ powinien być odczytywany w powiązaniu z art. 18 ust. 2 ustawy z dnia 22 marca 1991 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi i funduszach powierniczych /Dz.U. nr 35 poz. 155 ze zm./ z którego wynika, że za podmiot prowadzący przedsiębiorstwo maklerskie może

1. Poszerzanie zakresu przedmiotowego umów zawartych przed dniem 2 marca 1993 r. w drodze kolejno zawieranych aneksów nie mogło przekreślać sensu regulacji zawartej w par. 40a ust. 1 pkt 1 lit. "a" rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 12 maja 1993 r. w sprawie podatku od towarów i usług /Dz.U. nr 39 poz. 176 ze zm./. Regulacja ta miała charakter przedmiotowy, dotyczyła usług świadczonych na podstawie

1. Ponieważ w postępowaniu administracyjnym również obowiązuje zasada, że ciężar dowodu spoczywa na tym, kto z określonego faktu wyprowadza skutki prawne, do podatnika należy wykazanie związku przyczynowo-skutkowego między poniesionym nakładem /kosztem/, a uzyskanym przychodem. 2. Organ prowadzący postępowanie musi dążyć do ustalenia prawdy materialnej i według swej wiedzy, doświadczenia oraz wewnętrznego