W zakresie zawieszenia postępowania egzekucyjnego organ egzekucyjny związany jest treścią art. 56 par. 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji Dz.U. 1991 nr 16 poz. 161 ze zm./, zawierającą enumeratywnie wymienione przesłanki zawieszenia postępowania. Argumentacja skarżącego przedsiębiorstwa o ewentualnym zaspokojeniu wierzycieli poza postępowaniem egzekucyjnym

Dłużnik staje się niewypłacalny w wyższym stopniu (art. 527 § 2 k.c.), jeżeli nie spełnia wymagalnego świadczenia pieniężnego, a za posiadaną gotówkę kupuje nieruchomość, której w konkretnych okolicznościach nie można sprzedać za cenę zapłaconą przez tego dłużnika.

1. Nawet w sytuacji wystąpienia okoliczności gospodarczo lub społecznie uzasadnionych, tj. gdy mogłoby to zagrozić zdolności gospodarczej zakładu lub egzystencji podatnika, organ podatkowy nie jest bezwzględnie zobowiązany zaniechać poboru podatku czy zastosować innego typu ulg. 2. Sytuacja materialna skarżącego jest trudna, nie jest jednak szczególna i odmienna od licznej rzeszy podatników, którzy

Jeżeli zwrotne poświadczenie odbioru pisma, zawierające informacje o czynnościach doręczającego, nie zostało wypełnione, doręczenia nie można uważać za dokonane w trybie art. 44 Kpa.

Art. 105 par. 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji Dz.U. 1991 nr 16 poz. 161 ze zm./, wprowadzając dwie podstawowe formy sprzedaży zajętych ruchomości: sprzedaż licytacyjną oraz sprzedaż jednostkom prowadzącym działalność handlową lub komisową, pozostawia wybór jednej z nich decyzji organu egzekucyjnego.

Art. 29 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ nie uzależnia prawa do odsetek od poprawności formalnej ani materialnej złożonego zeznania podatkowego, zaś trzymiesięczny termin przysługuje organowi podatkowemu właśnie w celu zweryfikowania zeznań i ewentualnego skorygowania nieprawidłowości.

Ekwiwalent pieniężny za pranie i reperację odzieży wykonywanej przez pracowników we własnym zakresie powinien być ustalony w kwotach realnych uwzględniający nakład pracy na ten cel oraz aktualne koszty /energii, wody, środków piorących itp./.

Osobom, których interesu prawnego dotyczy wynik postępowania sądowego, uczestniczącym w postępowaniu na prawach strony /art. 41 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym - Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ zwrot kosztów zastępstwa procesowego nie przysługuje bez względu na wynik postępowania sądowego /art. 55 ust. 1 powyższej ustawy/.

Skoro organy podatkowe charakter prawny przekazywanych kwot z tytułu refundacji za leki podatnikowi traktują jako "refundację", to nie można przyjąć, aby w rozumieniu art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ tego rodzaju kwoty uznać za przychód w rozumieniu tego przepisu. Oznacza to, iż otrzymywane przez podatnika

Skarżące przedsiębiorstwo było koncesjonowanym przewoźnikiem drogowym oraz posiadało dowody stwierdzające wykonanie usług przewozu międzynarodowego. Spełniało więc zarówno podmiotowe, jak i przedmiotowe warunki niezbędne, w świetle powołanych przepisów rozporządzenia z dnia 12 maja 1993 r. w sprawie opodatkowania podatkiem od towarów i usług eksportu i importu niektórych usług /Dz.U. nr 39 poz. 175

Złożenie przez właściciela pojazdu dowodu rejestracyjnego do depozytu kierownika urzędu rejonowego, rządowej administracji ogólnej /par. 8 ust. 1 rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 14 kwietnia 1993 r. w sprawie rejestracji, ewidencji i oznaczania pojazdów - Dz.U. nr 37 poz. 164 ze zm./ świadczy jedynie o czasowym wycofaniu pojazdu z ruchu, co nie zwalnia właściciela pojazdu

Indosatariusz, będący posiadaczem weksla, przedstawia go do zapłaty głównemu dłużnikowi wekslowemu (trasatowi lub przy wekslu własnym - wystawcy), a nie indosantowi; tego ostatniego zawiadamia jedynie o niezapłaceniu weksla przez głównego dłużnika wekslowego (art. 38 i 45 Prawa wekslowego).

Zmienność poglądów prawnych wyrażonych w decyzjach organów administracji w odniesieniu do tego samego adresata, wydanych na tle takich samych stanów faktycznych, ze wskazaniem tej samej podstawy prawnej decyzji i bez bliższego uzasadnienia takiej zmiany, stanowi niewątpliwie naruszenie art. 8 Kpa.

Rada gminy /miasta/ nie ma upoważnienia ustawowego do podjęcia uchwały zawierającej przepisy powszechnie obowiązujące ustalające zasady korzystania z ulicy /art. 30 ust. 2 pkt 6 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym - Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74 ze zm./.