Z treści par. 7 ust. 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 1994 r. w sprawie karty podatkowej /Dz.U. nr 140 poz. 787/ wynika jednoznacznie, iż zastosowanie określonego w nim uregulowania może mieć miejsce wówczas, gdy podatnik prowadzi działalność w rozmiarach uzasadniających podwyższenie lub obniżenie stawki. Nie więc zamiar czy deklaracja złożona wcześniej przez podatnika stanowi podstawę

1. Podstawą niewadliwej decyzji administracyjnej w każdej sprawie może być tylko ocena zgromadzonego przez organ podatkowy pełnego materiału dowodowego /art. 80 Kpa w związku z art. 77 par. 1 Kpa/. Jeżeli zatem strona przedstawi, zdaniem organu, niepełny materiał dowodowy, organ ma obowiązek z własnej inicjatywy go uzupełnić. 2. Mając na uwadze postanowienia par. 10 ust. 3 w związku z ust. 2 pkt 3

Różne traktowanie w poszczególnych rejonach kraju podmiotów gospodarczych sprzedających w tym samym okresie takie same towary ewidentnie narusza wyrażoną w art. 8 Kpa zasadę pogłębiania zaufania obywateli do organów państwa oraz konstytucyjną zasadę równości i państwa prawnego.

Fakt, iż ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ lub inne przepisy podatkowe nie określają rodzaju wydatków, które można zaliczyć do kosztów reprezentacji i reklamy, nie świadczy o tym, iż każdy wydatek może być uznany za ten koszt. Charakter wydatków na koszt reprezentacji i reklamy winien być na tyle związany z prowadzoną działalnością

Nie jest zwrotem „dokonanych wpłat na udział” (art. 189 kh) wypłata wspólnikom kwot odpowiadających tej części wartości aportów, która, zgodnie z wolą wspólników wyrażoną w umowie, nie była przez nich przeznaczona na pokrycie obejmowanych udziałów.

Pojęcie lasów i gruntów leśnych "podzielonych faktycznie" przed dniem 1 września 1939 r. na parcele nie większe niż 25 ha oznacza - w rozumieniu art. 1 ust. 3 lit. b dekretu z dnia 12 grudnia 1944 r. o przejęciu niektórych lasów na własność Skarbu Państwa (Dz.U. Nr 15, poz. 82 ze zm.) - to samo, co stwierdzenie faktu ich podziału na takie areały.

W zaskarżonej decyzji nie wskazano, jakie konkretnie okoliczności faktyczne, istotne w świetle art. 31 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./, zostały ustalone, które z nich wzięte zostały pod uwagę przez organ odwoławczy jako uzasadniające częściowe umorzenie zaległości podatkowych, dlaczego organ uznał za uzasadnione umorzenie zaległości

Stosownie do art. 86 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska /Dz.U. nr 3 poz. 8 ze zm./ opłaty za wprowadzanie zanieczyszczeń do powietrza ponoszą jednostki organizacyjne. Ponoszenie tych opłat należy zatem do obowiązku zobiektywizowanego, wynikającego z samego faktu emisji zanieczyszczeń do powietrza przez daną jednostkę organizacyjną i kwestia zawinienia bądź braku

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. "b" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ od dochodu uzyskanego w roku podatkowym odlicza się poniesione przez podatnika w tym samym roku wydatki na budowę budynku mieszkalnego. Jeżeli natomiast podatnik poniósł wydatki w danym roku podatkowym na budowę domu i zaciągnął na ten cel w tym samym roku kredyt

Jeżeli w oświadczeniu pracodawcy o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia z powodu ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych zostały, jako jego podstawa prawna wskazane przepisy art. 52 § 1 pkt 1 i 2 KP, to oświadczenie musi wyjaśniać dlaczego zarzut naruszenia pracowniczych obowiązków jest równocześnie zarzutem popełnienia przestępstwa (art. 30 § 4 KP).

Przy ocenie ciężkiego naruszenia obowiązków pracowniczych (art. 52 § 1 KP) należy uwzględnić również, że działania dyrektora szpitala zmierzały do ochrony ważnego społecznie dobra, jakim jest zdrowie dzieci.

Spóźnioną wypłatę składników należnego wynagrodzenia za pracę pracownik może zarachować w pierwszej kolejności na zaspokojenie związanych z długiem pracodawcy zaległych odsetek (art. 451 § 1 zdanie 2 KC w związku z art. 300 KP).

Zmianą planu nauczania, uniemożliwiającą dalsze zatrudnianie nauczyciela w pełnym wymiarze zajęć (art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela, jednolity tekst: Dz.U. z 1997 r. Nr 56, poz. 357 ze zm.) jest także zmiana przydziału planowych godzin dydaktyczno-wychowawczych, uniemożliwiająca zatrudnienie w pełnym wymiarze w ramach wyuczonej specjalności zawodowej.

Przepis zakładowego układu zbiorowego pracy stanowiący, że wynagrodzenie będzie obliczane na podstawie stawki nie niższej od 50% najniższego wynagrodzenia pracowników zatrudnionych w pełnym wymiarze czasu pracy, uprawnia pracowników do dochodzenia roszczeń o wyrównanie wynagrodzeń, ale tylko wówczas, gdy podstawa ich obliczania została ustalona na niższym poziomie.

Wyrażenie „choroba zawodowa powstała w zatrudnieniu” z art. 49 ust. 3 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (jednolity tekst: Dz.U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze zm.) należy rozumieć jako wystąpienie w organizmie takich objawów charakterystycznych dla danej jednostki chorobowej, że ze względu na występujące jej symptomy, zmiany w organizmie

W ramach stosunku pracy pracodawca może powierzyć pracownikowi wykonywanie czynności określonych w umowie o pracę na rzecz innego podmiotu, co nie oznacza, że w skutek tego pracownik staje się pracownikiem owego podmiotu i że od niego należy mu się wynagrodzenie za pracę.

Oświadczenie pracodawcy co do skonkretyzowanej podwyżki wynagrodzenia za pracę jest w świetle powszechnie obowiązujących przepisów płacowych w państwowej sferze budżetowej ofertą zmiany treści stosunku pracy, którą pracownik przyjmuje zazwyczaj w dorozumiany sposób.

Obowiązujące od 1 stycznia 1994 r. brzmienie art. 29 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ oznacza, że oprocentowanie nadpłat przysługuje niezależnie od przyczyny powstania nadpłaty i nie jest związane wyłącznie z jej powstaniem na skutek uchylenia lub zmiany decyzji ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego, jak miało to miejsce przed

Udzielanie pomocy finansowej na rzecz wybranej grupy członków społeczności obcego państwa nie mieści się w zakresie zadań publicznych gmin.