Brak podania, w postaci niezałączenia pełnomocnictwa, usunięty został w terminie prawem przewidzianym i w sytuacji tej nie ma znaczenia, jaką datą pełnomocnictwo zostało oznaczone /mogłoby nie posiadać daty/. Istotne jest tylko, czy pełnomocnictwo w rzeczywistości udzielone zostało dla sprawy, do akt której zostało dołączone, i jaki jest jego zakres. Jeśli więc organ miał w tym przedmiocie wątpliwości

1. Garaże i parkingi w osiedlach mieszkaniowych są częścią tych osiedli jako urządzenia komunikacji wewnętrznej, związane z zaspokojeniem potrzeb mieszkańców, wobec czego ich usytuowanie w osiedlu nie jest sprzeczne z planowanym przeznaczeniem terenu na cele budownictwa mieszkaniowego /Por. wyrok NSA z dnia 8 marca 1985 r. II SA 602-613/84 - ONSA 1985 Nr 1 poz. 13/. 2. Fakt, że inwestorem w procesie

Inwestor, który prowadził roboty budowlane lub wybudował obiekt budowlany na podstawie ostatecznej decyzji o pozwoleniu na budowę, która to decyzja została następnie uchylona /wyeliminowana z obrotu prawnego/, nie może być traktowany, jako osoba dopuszczająca się samowoli budowlanej, a także jako osoba, która prowadzi roboty budowlane bez pozwolenia na budowę.

Przewidziana w końcowej części art. 139 Kpa możliwość odstąpienia od zawartego w tym przepisie zakazu reformationis in peius ma charakter wyjątkowy i stanowi odstępstwo od generalnej zasady niepogarszania sytuacji prawnej odwołującej się strony. Skorzystanie przez organ z tej instytucji winno ograniczać się do absolutnie wyjątkowych sytuacji. Rozstrzygając sprawę na niekorzyść odwołującego się, organ

Jeżeli przedmiotem importu był pojazd w stanie rozmontowanym, to stosownie do obowiązującej taryfy celnej należy zastosować stawki przewidziane dla kompletnego pojazdu, a nie dla części samochodowych, i to niezależnie od tego, ilu importerów dokonywało sprowadzenia tego towaru.

Korekta wartości celnej i należnego cła może nastąpić wyłącznie w przypadku, gdy braki jakościowe w towarze zostały stwierdzone w czasie odprawy celnej w obecności funkcjonariusza celnego.

Organy administracyjne nie mogą bez wyraźnego wniosku zainteresowanego przywrócić terminu do dokonania określonej czynności.

Obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług z tytułu świadczenia w kraju usługi najmu, dzierżawy lub usług o podobnym charakterze powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności /par. 3 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 12 maja 1993 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz

Doręczenie decyzji dokonane w siedzibie Dyrektora Zarządu Zakładu jest skuteczne w świetle przepisu art. 45 Kpa, bowiem Zakład odpowiada definicji "podmiotu dokonującego obrotu towarowego z zagranicą" zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./.

Jeżeli właściwy organ administracji prowadzi po otrzymaniu wyroku sądu administracyjnego postępowanie i kończy je wydaniem decyzji administracyjnej, sąd nie może wobec tego organu zastosować grzywny przewidzianej w art. 31 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./, a wniosek strony domagający się wymierzenia grzywny w takich okolicznościach jest

1. Dopuszczalna jest skarga do sądu administracyjnego na bezczynność organu administracji w sprawie o odszkodowanie orzekane na podstawie art. 160 Kpa na rzecz strony, która poniosła szkodę na skutek wydania decyzji z naruszeniem art. 156 par. 1 Kpa. 2. Uzależnienie rozstrzygnięcia decyzją administracyjną sprawy o odszkodowanie z tytułu wydania decyzji z rażącym naruszeniem prawa lub z naruszeniem

Art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./, dotyczy przedawnienia prawa do wydania decyzji ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego. W 1992 r. zobowiązania osób fizycznych w podatku obrotowym, jak i w podatku dochodowym, powstawały z mocy samego prawa, a w przypadku niewykonania obowiązków przez podatnika, organy podatkowe miały

Dopuszczalne jest uściślenie oznaczenia strony przez sąd drugiej instancji w trybie art. 350 k.p.c.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. "c" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ w brzmieniu obowiązującym w 1994 r., podstawę obliczenia podatku stanowi dochód po odliczeniu kwot wydatków poniesionych w roku podatkowym na cele mieszkaniowe podatnika przeznaczonych na wkład budowlany lub mieszkaniowy do spółdzielni mieszkaniowej wniesiony

Dla bytu przestępstwa z art. 176 kk – przypisanego oskarżonemu – wystarczające było uczestniczenie w filmowaniu małoletnich, którzy zostali skłonieni do obnażania się i onanizowania. Taka postać czynu lubieżnego powinna być uznana za drastyczną i potraktowana jako okoliczność obciążająca.

Sformułowanie "o niedopuszczalności odwołania, ponieważ odwołanie wniesione zostało z uchybieniem terminu do jego wniesienia" w sentencji orzeczenia jest błędne, gdyż inne są przyczyny orzekania o niedopuszczalności odwołania /przyczyny podmiotowe i przedmiotowe/, a inne przy orzekaniu o uchybieniu terminu do wniesienia odwołania.

Jeśli podatnik uiścił podatek nienależnie to nadpłata powstała już w momencie uiszczenia.

Stosownie do uregulowania zawartego w art. 29 ust. 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./, w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 16 grudnia 1993 r. o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania i niektórych innych ustaw /Dz.U. nr 134 poz. 646/, za datę powstania nadpłaty uważa się, w przypadku stwierdzenia nieważności decyzji - datę

Ustalenie, czy występują podstawy wznowienia postępowania wymienione w art. 145 par. 1 Kpa, może nastąpić wyłącznie w postępowaniu rozpoznawczym, a to zgodnie z treścią art. 149 par. 2 Kpa.

1. Przepisy zawarte w ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej /Dz.U. 1997 nr 110 poz. 721 ze zm./ stanowią lex specialis w stosunku do przepisów znajdujących się w ustawie z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej /Dz.U. 1997 nr 9 poz. 43 ze zm./, a zatem wyłączają stosowanie tych ostatnich co do wykonywania przez gminę zadań o charakterze