Zgoda pracownika szczególnego nadzoru podatkowego na zdjęcie zabezpieczeń urzędowych z pomieszczeń, w których przechowywano spirytus, nie stanowi dostatecznego potwierdzenia tego, że organy podatkowe nie mają zastrzeżeń co do celu na jaki ma zostać zużyty spirytus. Szczególny nadzór podatkowy, uregulowany rozporządzeniem z dnia 18 lutego 1994 r. w sprawie szczególnego nadzoru podatkowego oraz zasad

Naczelny Sąd Administracyjny nie może przywrócić stronie terminu do wniesienia odwołania od decyzji organu I instancji, albowiem kompetencja taka przysługuje organowi odwoławczemu /art. 59 par. 2 Kpa/, którego ewentualne postanowienie o odmowie przywrócenia terminu podlega zaskarżeniu do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

W sformułowaniach "zorganizowanej" i "stanowiącej wyodrębniony organizacyjnie zakład /oddział/" art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, zawarte jest wymaganie, aby będąca przedmiotem sprzedaży część przedsiębiorstwa była u sprzedawcy zorganizowana i stanowiła wyodrębniony organizacyjnie zakład /oddział/

Brak jest podstaw do przyjęcia, że pojęcie odszkodowania, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 12 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ obejmuje także otrzymane obok niego odsetki za opóźnienie w spełnieniu świadczenia.

Uzupełnienie decyzji następuje w formie decyzji, odmowa uzupełnienia rozstrzygnięcia w formie postanowienia - niezależnie jednak od prawnej formy rozstrzygnięcia złożenie tego typu wniosku wstrzymuje określony w art. 129 par. 2 Kpa termin do wniesienia odwołania.

Przepis art. 30 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ ma charakter bezwzględnie obowiązujący, wobec czego ani organ administracji publicznej, ani Naczelny Sąd Administracyjny orzekając ponownie w tej samej sprawie nie mogą pominąć oceny prawnej wyrażonej wcześniej w orzeczeniu Sądu, gdyż ocena ta wiąże je w sprawie. Związanie wynikające z tego

Podmiot gospodarczy może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów koszty związane z obsługą prawną i usługami księgowymi, jeśli mają one związek z działalnością gospodarczą i osiągnięciem przez ten podmiot bliżej skonkretyzowanego przychodu.

Wartości masy upadłości przeznaczone na zaspokojenie wierzycieli w postępowaniu upadłościowym nie są zwolnionymi od podatku funduszami celowymi wymienionymi w art. 6 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./.

1. W świetle regulacji prawnej obowiązującej w 1994 r. uznanie odpisów na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych za koszt uzyskania przychodu nie było uwarunkowane przekazaniem ich na odrębny rachunek bankowy. 2. Zakupione przez podmioty prowadzące działalność gospodarczą przedmioty majątkowe nietrwałe stanowiące koszt uzyskania przychodu podlegają ewidencji zgodnie z art. 34 ustawy z dnia 29 września

1. Zapłacona przez spółkę kwota 90 mln st. zł na rzecz właściciela sklepu jako zwrot kosztów remontu słusznie nie została uznana za koszt uzyskania przychodu spółki w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./. Wspólnicy spółki cywilnej nie byli właścicielami ani najemcami tego sklepu. Sklep był własnością spółdzielni

Jednym z elementów decyzji jest jej uzasadnienie faktyczne i prawne. Powinno ono zawierać wskazanie okoliczności faktycznych i prawnych, którymi organ kierował się przy podejmowaniu decyzji. W szczególności winno ono zawierać ocenę zebranego w postępowaniu materiału dowodowego, dokonaną przez organ wykładnię stosowanych przepisów oraz ocenę przyjętego stanu faktycznego w świetle obowiązującego prawa

Organ skarbowy nie ma podstawy prawnej do wydania decyzji administracyjnej o odmowie zwrotu nienależnego świadczenia spełnionego poza stosunkiem prawnopodatkowym.

Jest faktem notoryjnie znanym, że np. rowy melioracyjne oddziałują nie tylko na nieruchomości położone na brzegach tych rowów, a więc graniczące z nimi, lecz także na grunty dalej położone. Tak więc, każdy grunt, na który oddziałuje lub może oddziaływać określona inwestycja wodna - jest gruntem "sąsiednim" w rozumieniu art. 50 ust. 1 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo wodne /Dz.U. nr 38

Jeżeli wierzyciel, po ukończeniu postępowania upadłościowego na skutek zawarcia układu, dochodzi od dłużnika wierzytelności wynikającej ze zdarzenia sprzed ogłoszenia upadłości, sąd powinien zbadać, czy zdarzenie to uzasadnia dochodzoną wierzytelność, a jeśli tak, jaką treść nadał jej układ. Zasądzenie dochodzonej wierzytelności może nastąpić jedynie w zakresie wynikającym z układu.