Orzeczenia
Paragraf 46 ust. 1 pkt 2 lit."d" rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 8 grudnia 1994 r. w sprawie wykonania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 133 poz. 688 ze zm./ nie ma zastosowania do otrzymanych przez podatnika zaliczek na poczet wykonania usługi budowlanej lub budowlano-montażowej, jeżeli zaliczki te nie są związane z wykonaniem przez podatnika
Przez pojęcie terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ rozumieć należy polski obszar celny, a więc obszar nie tylko wyznaczony granicą państwową, lecz i granicą celną w rozumieniu art. 2 pkt 5 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz.
1. Artykuł 6 ust. 8 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ posługuje się pojęciem "pobrano połowę ceny", a nie pojęciem "pobrano połowę zapłaty". Rozróżnienie tych pojęć ma istotne znaczenie, zapłata jest bowiem pojęciem ściśle związanym z wykonaniem usługi. 2. Szczególny obowiązek podatkowy przewidziany w par. 46 ust. 1 pkt
Wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych są dochody przedsiębiorstwa mającego siedzibę w Polsce ze źródeł przychodów znajdujących się w RFN uzyskane także za pośrednictwem położonego tam zakładu innego przedsiębiorstwa, jeżeli na podstawie decyzji niemieckiego organu podatkowego uiściło ono jeden z podatków wymienionych w art. 2 ust. 3 pkt 2 umowy między Polską Rzecząpospolitą i Republiką Federalną
1. Z przepisu art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ nie wynika, aby zobowiązanie podatkowe wygasło przez jego zapłatę dokonaną wyłącznie przez podatnika. Zapłaty może bowiem dokonać także osoba trzecia, o ile uczyni to dobrowolnie za podatnika, względnie czując się następcą prawnym, wskazując zobowiązanie, z tytułu którego następuje
Przydzielenie następnego lokalu emerytowanemu funkcjonariuszowi Policji, na skutek zamiany na lokal o mniejszej powierzchni /jeden pokój z przynależnościami/ nie mogło obejmować osoby byłej jego żony.
Rozstrzygnięcie o przyznaniu bądź odmowie przyznania określonej gminie dotacji z budżetu państwa z tytułu udzielonych przez nią ulg i zwolnień w podatkach ustawowych, bez względu na to, jaką nada mu się nazwę, stanowi decyzję w rozumieniu przepisów kodeksu postępowania administracyjnego.
Ani w czasie obowiązywania ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./, ani pod rządem ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa - Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, nie ma cienia wątpliwości co do tego, że płatnik przekazuje organowi podatkowemu cudze /podatnika/ pieniądze niejako "w imieniu" podatnika. Dlatego też legitymację do kwestionowania
Zarządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 30 września 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad przydziału, opróżniania i norm zaludnienia lokali mieszkalnych oraz tymczasowych kwater przeznaczonych dla policjantów /M.P. nr 76 poz. 707/ wykracza w treści par. 11 poza upoważnienie ustawowe i w tym zakresie jest sprzeczne z ustawą, na podstawie której zostało wydane.
W latach 1993-1996 za podstawę opodatkowania budowli podatkiem od nieruchomości przyjmowano ich wartość początkową brutto ustaloną na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 marca 1992 r. w sprawie składników majątkowych uznawanych za środki trwałe oraz wartości niematerialnych i prawnych, zasad i stawek ich amortyzacji oraz trybu i terminów aktualizacji wyceny środków trwałych. /Dz.U.
Do podatnika należy wykazanie, iż stanowi część jego majątku przedmiot, na który czyni wydatki. Istnieje możliwość zaliczenia w koszty wydatków poczynionych na samochody osobowe nie stanowiące składników majątkowych podatnika, lecz po dopełnieniu obowiązków wynikających z art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./.
Zgoda pracownika szczególnego nadzoru podatkowego na zdjęcie zabezpieczeń urzędowych z pomieszczeń, w których przechowywano spirytus, nie stanowi dostatecznego potwierdzenia tego, że organy podatkowe nie mają zastrzeżeń co do celu na jaki ma zostać zużyty spirytus. Szczególny nadzór podatkowy, uregulowany rozporządzeniem z dnia 18 lutego 1994 r. w sprawie szczególnego nadzoru podatkowego oraz zasad
Podmiot gospodarczy może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów koszty związane z obsługą prawną i usługami księgowymi, jeśli mają one związek z działalnością gospodarczą i osiągnięciem przez ten podmiot bliżej skonkretyzowanego przychodu.
Wartości masy upadłości przeznaczone na zaspokojenie wierzycieli w postępowaniu upadłościowym nie są zwolnionymi od podatku funduszami celowymi wymienionymi w art. 6 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./.
Uzupełnienie decyzji następuje w formie decyzji, odmowa uzupełnienia rozstrzygnięcia w formie postanowienia - niezależnie jednak od prawnej formy rozstrzygnięcia złożenie tego typu wniosku wstrzymuje określony w art. 129 par. 2 Kpa termin do wniesienia odwołania.
Brak jest podstaw do przyjęcia, że pojęcie odszkodowania, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 12 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ obejmuje także otrzymane obok niego odsetki za opóźnienie w spełnieniu świadczenia.
Naczelny Sąd Administracyjny nie może przywrócić stronie terminu do wniesienia odwołania od decyzji organu I instancji, albowiem kompetencja taka przysługuje organowi odwoławczemu /art. 59 par. 2 Kpa/, którego ewentualne postanowienie o odmowie przywrócenia terminu podlega zaskarżeniu do Naczelnego Sądu Administracyjnego.
W sformułowaniach "zorganizowanej" i "stanowiącej wyodrębniony organizacyjnie zakład /oddział/" art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, zawarte jest wymaganie, aby będąca przedmiotem sprzedaży część przedsiębiorstwa była u sprzedawcy zorganizowana i stanowiła wyodrębniony organizacyjnie zakład /oddział/
1. W świetle regulacji prawnej obowiązującej w 1994 r. uznanie odpisów na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych za koszt uzyskania przychodu nie było uwarunkowane przekazaniem ich na odrębny rachunek bankowy. 2. Zakupione przez podmioty prowadzące działalność gospodarczą przedmioty majątkowe nietrwałe stanowiące koszt uzyskania przychodu podlegają ewidencji zgodnie z art. 34 ustawy z dnia 29 września
Jednym z elementów decyzji jest jej uzasadnienie faktyczne i prawne. Powinno ono zawierać wskazanie okoliczności faktycznych i prawnych, którymi organ kierował się przy podejmowaniu decyzji. W szczególności winno ono zawierać ocenę zebranego w postępowaniu materiału dowodowego, dokonaną przez organ wykładnię stosowanych przepisów oraz ocenę przyjętego stanu faktycznego w świetle obowiązującego prawa
1. Zapłacona przez spółkę kwota 90 mln st. zł na rzecz właściciela sklepu jako zwrot kosztów remontu słusznie nie została uznana za koszt uzyskania przychodu spółki w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./. Wspólnicy spółki cywilnej nie byli właścicielami ani najemcami tego sklepu. Sklep był własnością spółdzielni