Podwyższenie kapitału spółki przez wniesienie wkładu niepieniężnego może nastąpić - w myśl art. 255 par. 1 Kh - jedynie przez zmianę aktu założycielskiego, czyli w drodze uchwały spisanej w formie aktu notarialnego i jej rejestracji, gdyż przed jej zarejestrowaniem zmiana umowy spółki nie ma skutków prawnych /art. 254 par. 1, 2 i 5 Kh/.

Uchwała organu gminy, wyrażająca negatywna opinię o pracy dyrektora szkoły podstawowej prowadzonej przez gminę, wydana w zakresie spraw finansowych i administracyjnych na podstawie art. 34a ust. 1 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty /Dz.U. nr 95 poz. 425 ze zm./, jest sprzeczna z prawem, a przez to nieważna.

Par. 35 ust. 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 8 grudnia 1994 r. w sprawie wykonania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 133 poz. 688 ze zm./ nie określa terminu, w którym dokonuje się obniżenia kwoty podatku należnego. Obowiązują w tym zakresie przepisy art. 19 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym

Wniesienie właściwego środka odwoławczego jest równoznaczne z wzięciem udziału w postępowaniu w rozumieniu art. 510 § 1 k.p.c. Dokonujący takiej czynności staje się uczestnikiem postępowania, chyba że sąd orzekający odmówi dopuszczenia go w tym charakterze do toczącego się postępowania.

Stosownie do treści art. 46a ust. 2 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./, w wypadku gdy osoba posiadająca towary przywiezione lub nadesłane z zagranicy, w toku czynności kontrolnych nie przedstawi dowodów odprawy celnej lub dowodu zakupu towaru, to należy uważać, że towary te nie były poddane kontroli celnej.

Przepis par. 35 ust. 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 8 grudnia 1994 r. w sprawie wykonania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 133 poz. 688 ze zm./ nie określa terminu, w którym dokonuje się obniżenia kwoty podatku należnego. Termin ten określa art. 19 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym

1. Skoro art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ nie różnicuje sprzedaży, to w celu obliczenia podatku należnego winno się dokonywać podziału całej sprzedaży w proporcjach wynikających z udokumentowanych zakupów w miesiącu, w którym dokonano zakupu. Za takim stanowiskiem przemawia oparcie uproszczonej metody

Zadaniem organu odwoławczego nie jest jedynie kontrola prawidłowości dokonanych przez organ I instancji ustaleń, lecz rozpoznanie sprawy w pełnym jej zakresie, z uwzględnieniem wszystkich, również wysuniętych dopiero na etapie postępowania odwoławczego, zarzutów. Dopełnienie przez organ administracji tego obowiązku nakazują wymagania uczciwego procesu /sprawiedliwości proceduralnej/, znajdujące swoje

1. Tereny poeksploatacyjne kopalń przed zakończeniem ich rekultywacji są terenami związanymi z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./. 2. Zakończenie procesu rekultywacji gruntów nie następuje wskutek protokołu odbioru prac rekultywacyjnych, ale w wyniku wydania decyzji administracyjnej, po

Wejście w życie przepisu art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. zmieniającej ustawę o zmianie ustawy o samorządzie terytorialnym oraz niektórych innych ustaw /Dz.U. nr 89 poz. 401/, to jest 8 sierpnia 1996 roku, powoduje, że zrzeczenie się mandatu przez radnego, które nastąpiło w warunkach określonych w art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 29 września 1995 r. o zmianie ustawy o samorządzie terytorialnym

Artykuł 45 ust. 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ jest samoistną podstawą do wydania decyzji deklaratoryjnej przez organ podatkowy, korygującej wysokość podatku wykazanego przez podatnika w zeznaniu podatkowym.

Z brzmienia przepisu art. 14 ust. 3 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ nie wynika, że ustawodawca zezwala na zmniejszenie podatku należnego o kwoty podatku naliczonego wynikające z dokumentów celnych.

Decyzję o odmowie wznowienia postępowania wydaje się wtedy, gdy we wstępnej fazie postępowania wznowieniowego można jednoznacznie stwierdzić, że nie istnieją podstawy wznowienia. Innymi słowy, decyzja taka może być wydana wtedy, gdy w podaniu o wznowienie postępowania w żaden sposób nie wskazuje się podstawy wznowienia przewidzianej art. 145 par. 1 Kpa. Jeżeli natomiast są jakiekolwiek wątpliwości

1. Unormowania art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 31 maja 1996 r. o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Radzieckich /Dz.U. nr 87 poz. 395/ niewątpliwie były pochodną możliwości finansowych Państwa i nie można wykluczyć zmiany przyjętych rozwiązań w przyszłości. Stąd też wolą racjonalnego ustawodawcy

Po nowelizacji nowego Prawa budowlanego /ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. - Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ dokonanej ustawą z dnia 5 lipca 1996 r. o zmianie ustawy - Prawo budowlane /Dz.U. nr 100 poz. 465/, w stosunku do obiektów co do których wszczęte zostało postępowanie administracyjne przed dniem 1 stycznia 1995 r. mają zastosowanie przepisy dotychczasowe a więc przepisy ustawy z dnia 24 października

Zgodnie z podstawową zasadą państwa prawnego lex retro non agit, nie można stosować wprowadzonych później ostrzejszych przepisów do stanów faktycznych zaistniałych wcześniej. Powyższa zasada ma w pełni zastosowanie do postępowania w sprawach podatkowych. Jedynie w określonych sytuacjach dopuszcza się możliwość zastosowania przepisów późniejszych, obowiązujących w chwili wydawania decyzji, jednakże

Ustawa z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./ ani przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 lipca 1991 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. nr 72 poz. 311 ze zm./ nie dają upoważnienia organowi administracyjnemu do rozstrzygania w drodze postępowania

1. Przewidziane w art. 14 ust. 1 pkt 39 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ zwolnienie od cła środków trwałych, przywiezionych z zagranicy może mieć miejsce tylko wówczas, gdy w sposób ścisły spełnione zostaną wszystkie przesłanki tego zwolnienia określone w tym przepisie. 2. Wynajęcie podmiotowej konstrukcji innemu podmiotowi przed upływem trzech lat od

Decyzja nie zawierająca podpisu z podaniem imienia i nazwiska oraz stanowiska służbowego osoby upoważnionej do jej wydania jest nieważna z mocy art. 156 par. 1 pkt 7 Kpa. Braku takiej decyzji nie można uzupełnić po jej doręczeniu stronie.

W sytuacji, gdy określonym podatkiem obciążono nie tego podatnika, którego obciążyć należało lub też gdy nie obciążono tym zobowiązaniem wszystkich podmiotów, które tym podatkiem powinny być obciążone, organ odwoławczy powinien uchylić decyzję organu I instancji i przekazać mu sprawę do ponownego rozpatrzenia /art. 138 par. 2 Kpa/.

Jeżeli po zrealizowaniu inwestycji drogowej, pod którą prowadzone jest postępowanie o wywłaszczenie nieruchomości, zjazd z drogi publicznej jest przewidywany w odległości 1,5 km od zajazdu prowadzonego przez stronę skarżącą, to nie budzi wątpliwości, że nie jest realne, aby udało mu się zachować choćby część dotychczasowej liczby klientów, co spowoduje konieczność zaprzestania prowadzenia dotychczasowej

Bezrobotnemu, który przed wpisem do rejestru bezrobotnych w urzędzie pracy zatrudniony był za granicą w zagranicznym przedsiębiorstwie nie przysługuje prawo do podwyższonego zasiłku dla bezrobotnych, przewidzianego w art. 24 ust. 5 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /Dz.U. 1995 nr 1 poz. 1 ze zm./ niezależnie od przyczyn rozwiązania przez zakład pracy umowy

Zgodnie z przepisem art. 36 par. 2 Kro, każdy z małżonków może wykonywać samodzielnie zarząd majątkiem wspólnym. Do dokonania czynności przekraczającej zakres zwykłego zarządu potrzebna jest zgoda drugiego małżonka wyrażona w formie wymaganej dla danej czynności prawnej. Wynajęcie przez jednego ze współmałżonków, części lokalu członkom najbliższej rodziny należy zakwalifikować jako czynność zwykłego