1. Wartość celna towaru, nawet gdy jest sporna, nie jest sprawą w rozumieniu art. 1 par. 1 pkt 1 i art. 104 Kpa, wyrażającą określony administracyjny stosunek prawny jako źródło praw i obowiązków. Sprawą administracyjną w rozumieniu art. 1 par. 1 pkt 1 Kpa jest natomiast wymiar cła, stanowiącego przedmiot zobowiązania celnego importera i dlatego tylko w decyzji orzekającej o wymiarze cła wartość celna

1. W sprawach o roszczenia majątkowe poprzedniego właściciela oraz Skarbu Państwa lub gminy - powstałe w związku ze zwrotem wywłaszczonej nieruchomości - droga sądowa jest niedopuszczalna. 2. Użyte w art. 77 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej pojęcie droga sądowa oznacza drogę sądową sensu largo, obejmującą postępowanie przed jakimkolwiek sądem przewidzianym w art. 175 Konstytucji. Uzasadnienie

1. Ponowne zwrócenie się do zakładowej organizacji związkowej jest konieczne, jeżeli wskutek upływu czasu lub zmiany okoliczności faktycznych w chwili dokonywania wypowiedzenia umowy o pracę przyczyna podana wcześniej tej organizacji (art. 38 § 1 KP) przestała istnieć, w tym zwłaszcza jeżeli odpadła konieczność dokonywania zwolnień z przyczyn organizacyjnych, które pierwotnie wskazywane były jako uzasadniające

"Klauzula" organu egzekucyjnego o skierowaniu tytułu do egzekucji administracyjnej nie stanowi swoistej "klauzuli wykonalności", lecz stwierdzenie, że tytuł wykonawczy został prawidłowo wystawiony i nadaje się do wykonania.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ w przypadku gdy między kupującym a sprzedającym istnieje związek, o którym mowa w ust. 2 organ podatkowy określa wysokość obrotu na podstawie przeciętnych cen stosowanych w danej miejscowości lub na danym rynku w dniu wykonania świadczenia, pomniejszonych

Powództwo o ustalenie (art. 189 KPC) nie może skutecznie zmierzać do ustalenia faktów nie mających prawotwórczego charakteru.

Uzyskanie przez pracodawcę wiadomości o okoliczności uzasadniającej rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika (art. 52 § 2 KP) następuje w momencie, w którym o zachowaniu pracownika dowiaduje się osoba lub organ zarządzający jednostką organizacyjną pracodawcy albo inna wyznaczona do tego osoba, uprawniona do rozwiązania umowy o pracę (art. 31 § 1 KP).

1. Samo tylko stwierdzenie, że liczba przydzielonych nauczycielom godzin lekcyjnych przekracza pensum dydaktyczne nie przesądza o możliwości dalszego zatrudnienia nauczyciela w szkole po zmianach organizacyjnych określonych w art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela (Dz.U. Nr 3, poz. 19 ze zm.). 2. W ocenie możliwości dalszego zatrudnienia nauczyciela, po wprowadzeniu zmian

Odmowa wykonywania poleceń wydawanych na podstawie i w granicach określonych w art. 100 § 2 KP nie mieści się w pojęciu dopuszczalnej krytyki działań pracodawcy. Przekroczenie przez pracownika dopuszczalnych granic krytyki poczynań pracodawcy, określającego cele i metody ich osiągania w ramach prowadzonej przez niego działalności, może stanowić uzasadnienie wypowiedzenia umowy o pracę na czas nie określony

Przepis art. 145 par. 1 pkt 5 Kpa może mieć zastosowanie, gdy spełnione są łącznie trzy przesłanki. Po pierwsze, ujawnione okoliczności faktyczne lub dowody, istotne dla sprawy, są nowe. Drugą przesłanką jest istnienie "nowych okoliczności faktycznych", "nowych dowodów" w dniu wydania decyzji ostatecznej. Trzecią przesłanką jest, że "nowe okoliczności faktyczne", "nowe dowody", nie były znane organowi

Zgodnie z treścią art. 23 ust. 1 pkt 48 ustawy z dnia dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416/ nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku utraty lub likwidacji samochodów oraz kosztów ich remontów powypadkowych, jeżeli samochody nie były objęte ubezpieczeniem dobrowolnym. Tym samym ustawodawca w sposób szczególny uzależnił

Niezależnie od sformułowania art. 28 ustawy z dnia 28 kwietnia 1991 r. o kontroli skarbowej /Dz.U. nr 100 poz. 442 ze zm./, nie ma żadnych podstaw do przyjmowania, iż wynik kontroli mający moc decyzji z tego powodu, że strona nie złożyła wniosku o skierowanie sprawy na drogę postępowania podatkowego, ma charakter decyzji ustalającej zobowiązanie podatkowe.

W przypadku, gdy postępowanie w sprawie wymiaru cła jest zgodnie z przepisami ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U.1994 nr 71 poz. 312 ze zm./, wykluczone - na organie celnym nie ciąży obowiązek ustalania podstawy opodatkowania, gdyż organ ten nie jest przecież zarazem organem podatkowym.

Art. 9 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ wyklucza możliwość zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad podatkiem należnym po wykreśleniu podatnika z rejestru. W świetle powyższego podnoszona przez stronę skarżącą okoliczność, że w istocie na skutek zmian organizacyjnych osoby prawnej dotychczasowy podatnik /zakład osoby

Organ odwoławczy w przypadku, gdy strona nie wniosła obowiązującej opłaty skarbowej należnej od odwołania zobowiązany jest do oceny, czy zwrot odwołania w trybie art. 261 par. 2 Kpa nie narusza ważnego interesu strony /art. 261 par. 4 pkt 1 Kpa/. Z uwagi na charakter pisma stanowiącego odwołanie, z reguły skorzystanie z instytucji zwrotu może doprowadzić do naruszenia takiego interesu.

Działanie podmiotu gospodarczego, polegające na wykonaniu podstawowych nawet czynności w postaci połączenia dwu paliw, w wyniku czego powstaje trzecie paliwo o innych, niż paliwa składowe parametrach, nosi charakter produkcji. Podmiot gospodarczy zaś, przeprowadzający opisany proces produkcyjny, musi być uznany za producenta w rozumieniu powołanego przepisu art. 35 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993

Działanie podmiotu gospodarczego, polegające na wykonaniu podstawowych nawet czynności w postaci połączenia dwu paliw, w wyniku czego powstaje trzecie paliwo o innych, niż paliwa składowe parametrach, nosi charakter produkcji. Podmiot gospodarczy zaś, przeprowadzający opisany proces produkcyjny, musi być uznany za producenta w rozumieniu powołanego przepisu art. 35 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993