Decyzja o wywłaszczeniu bądź zwrocie części nieruchomości zastępuje decyzję o jej podziale, o jakim mowa w art. 10 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./.

W sprawach uregulowanych w ustawie z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./ nie ma zastosowania przepis art. 18 ust. 2 pkt 9 lit. "a" ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./.

Członkowie rady nadzorczej gminnego zakładu opieki zdrowotnej, określeni w art. 45 ust. 1 pkt 2 lit. "b" ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej /Dz.U. nr 91 poz. 408 ze zm./, wywodzić się muszą z grona radnych.

1. Ustawa z dnia 24 marca 1920 r. o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców /Dz.U. 1933 nr 24 poz. 202 ze zm./ nie wymienia przesłanek udzielenia zezwoleń, co oznacza że organ orzekający działa na zasadzie uznania administracyjnego. Dotyczy to również banku jako wierzyciela hipotecznego. 2. Środkiem odwoławczym w rozumieniu art. 34 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym

1. Tylko niewłaściwa, niejasna lub nieporadna redakcja przepisu statutowego nie jest i nie może być równoznaczna ze sprzecznością z prawem tegoż przepisu w rozumieniu art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./. 2. Niedopuszczalna jest ingerencja nadzorcza po upływie jednego roku od daty podjęcia uchwały wcześniejszej w przypadku powtórzenia

Policjant, służący w którymkolwiek z urzędów podległych komendantowi głównemu, wojewódzkiemu, rejonowemu czy komisariatu Policji, jest zatrudniony w administracji rządowej, zatem dotyczy go zakaz przewidziany w art. 27 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./.

Stroną postępowania administracyjnego w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji oprócz osób, które uczestniczyły w pierwotnym postępowaniu w charakterze stron mogą być i inne osoby, które żądając stwierdzenia nieważności decyzji wykażą swój interes prawny lub obowiązek.

Zastosowanie przepisu art. 11 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania /Dz.U. nr 21 poz. 86 ze zm./ wymaga wykazania, iż podatnik, którego dotyczy postępowanie, wykonywał świadczenia na rzecz innego podatnika na warunkach rażąco korzystniejszych i odbiegających od ogólnie stosowanych norm w czasie

Jeżeli wierzyciel /Skarb Państwa/ przed ogłoszeniem upadłości uzyskał zastaw między innymi na ruchomościach, to może nie tylko prowadzić egzekucję wszczętą przed ogłoszeniem upadłości, lecz może po ogłoszeniu upadłości wszcząć egzekucję z przedmiotu, na którym służy mu zabezpieczenie.

Sejmik samorządowy może prowadzić mediacje jedynie w sprawach spornych między różnymi gminami, a nie między organami konkretnej gminy /art. 77 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym - Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./, natomiast uprawnienia przewidzianego w art. 77 ust. 1 pkt 4 tej ustawy do zwoływania nadzwyczajnej sesji rady gminy nie można egzekwować, gdy taka sesja nie

Postanowienia uchwały rady gminy, zakazujące handlu ulicznego i bazarowego na prywatnych posesjach i w innych miejscach /poza zlokalizowanym przez gminę targowiskiem/ uznać należy za wkraczające w zakres uregulowany ustawowo, a tym samym sprzeczne z art. 40 ust. 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./.

Art. 55 ust. 7 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Polsce /Dz.U. nr 29 poz. 154 ze zm./ ma charakter lex specialis. Oznacza to, że w obecnym stanie prawnym nadal istnieje możliwość odliczania przez osoby prawne od dochodu przed opodatkowaniem darowizn na cele charytatywno-opiekuńcze.

Darowizny na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą, o których mowa w art. 55 ust. 7 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Polsce /Dz.U. nr 29 poz. 54 ze zm./, a także w art. 40 ustawy z dnia 4 lipca 1991 r. o stosunku Państwa do Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego /Dz.U. nr 66 poz. 287/ nie podlegają ograniczeniom zawartym w art. 26 ust. 1

Komisja Rejestracji Środków Farmakologicznych i Materiałów Medycznych może uznać za wystarczające w całości lub w części wyniki badań laboratoryjnych i klinicznych przedstawione przez wytwórcę lub importera. Do komisji należy też ocena czy materiał dołączony do wniosku jest wystarczający do podjęcia decyzji pozytywnej lub negatywnej.

Jeżeli organ podatkowy ustala podstawę opodatkowania - mimo pominięcia ksiąg podatkowych - na podstawie dowodów i materiałów przedłożonych przez podatnika /faktur, rachunków, stanów remanentowych, zeznań podatnika/ i przyjmuje je w rezultacie za podstawę ustalenia rozmiaru zobowiązań podatkowych, wtedy nie stosuje instytucji "szacunku", a decyzję wydaje bez potrzeby sięgania do art. 11 ustawy z dnia

Od stycznia 1992 r. nie ma prawnych możliwości wzruszenia decyzji uwłaszczeniowych.

Zasada wymiaru podatku leśnego określona w art. 64 i art. 65 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach /Dz.U. nr 101 poz. 444 ze zm./ ma zastosowanie do lasów, dla których sporządzono plan urządzenia lasów. Istniejący plan urządzenia lasów dla celów wymiaru podatku leśnego, aktualizowany na dzień 1 stycznia każdego roku podatkowego, jest w takiej postaci podstawą wymiaru tego podatku do czasu sporządzenia

Po uchyleniu decyzji przez organ II instancji i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania, organ I instancji nie może pozostawić sprawy bez rozpoznania, gdyż na tym etapie nie ocenia już podania /wniosku/ od strony formalnej /art. 64 par. 2 Kpa/ ale rozstrzyga sprawę merytorycznie.

Księga przychodów i rozchodów nie odzwierciedlająca rzeczywistego obrotu, na skutek nie zaksięgowania w niej dwóch rachunków dotyczących wykonywanych usług, stanowi o jej nierzetelności i nie może być uznana jako dowód w postępowaniu podatkowym. Konsekwencją tego jest stosownie do art. 169 par. 2 Kpa nie uznanie jako dowodu w postępowaniu podatkowym i ustalenie stosownie do art. 11 ustawy z dnia 19

Wadliwa decyzja wymiarowa za konkretny rok podatkowy ze względu na walor ostateczności nie może mieć znaczenia dla określenia /ustalenia/ wymiaru w następnym okresie. Jedynie bowiem ten okres, na który opiewa decyzja ostateczna jest objęty domniemaniem prawidłowości dokonanego wymiaru i to tak długo jak długo taka decyzja pozostaje w obrocie prawnym /nie została w sposób przewidziany prawem uchylona

Konstrukcja normy art. 22 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ uzasadnia stwierdzenie, że w istocie sądowa kontrola zgodności z prawem decyzji zapadłych w tego rodzaju sprawach sprowadza się do badania poprawności postępowania dowodowo-wyjaśniającego i jego oceny. W każdej zatem sytuacji, gdy organy rozstrzygające sprawę rozważyły powołane