W sprawach uregulowanych w ustawie z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./ nie ma zastosowania przepis art. 18 ust. 2 pkt 9 lit. "a" ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./.

Obowiązkiem gminy jest zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych członków wspólnoty samorządowej. Za członka wspólnoty samorządowej uznaje się każdego mieszkańca gminy, bez względu na okres zameldowania w danej gminie.

Członkowie rady nadzorczej gminnego zakładu opieki zdrowotnej, określeni w art. 45 ust. 1 pkt 2 lit. "b" ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej /Dz.U. nr 91 poz. 408 ze zm./, wywodzić się muszą z grona radnych.

1. Tylko niewłaściwa, niejasna lub nieporadna redakcja przepisu statutowego nie jest i nie może być równoznaczna ze sprzecznością z prawem tegoż przepisu w rozumieniu art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./. 2. Niedopuszczalna jest ingerencja nadzorcza po upływie jednego roku od daty podjęcia uchwały wcześniejszej w przypadku powtórzenia

1. Ustawa z dnia 24 marca 1920 r. o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców /Dz.U. 1933 nr 24 poz. 202 ze zm./ nie wymienia przesłanek udzielenia zezwoleń, co oznacza że organ orzekający działa na zasadzie uznania administracyjnego. Dotyczy to również banku jako wierzyciela hipotecznego. 2. Środkiem odwoławczym w rozumieniu art. 34 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym

Policjant, służący w którymkolwiek z urzędów podległych komendantowi głównemu, wojewódzkiemu, rejonowemu czy komisariatu Policji, jest zatrudniony w administracji rządowej, zatem dotyczy go zakaz przewidziany w art. 27 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./.

Stroną postępowania administracyjnego w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji oprócz osób, które uczestniczyły w pierwotnym postępowaniu w charakterze stron mogą być i inne osoby, które żądając stwierdzenia nieważności decyzji wykażą swój interes prawny lub obowiązek.

Zastosowanie przepisu art. 11 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania /Dz.U. nr 21 poz. 86 ze zm./ wymaga wykazania, iż podatnik, którego dotyczy postępowanie, wykonywał świadczenia na rzecz innego podatnika na warunkach rażąco korzystniejszych i odbiegających od ogólnie stosowanych norm w czasie

Jeżeli wierzyciel /Skarb Państwa/ przed ogłoszeniem upadłości uzyskał zastaw między innymi na ruchomościach, to może nie tylko prowadzić egzekucję wszczętą przed ogłoszeniem upadłości, lecz może po ogłoszeniu upadłości wszcząć egzekucję z przedmiotu, na którym służy mu zabezpieczenie.

Sejmik samorządowy może prowadzić mediacje jedynie w sprawach spornych między różnymi gminami, a nie między organami konkretnej gminy /art. 77 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym - Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./, natomiast uprawnienia przewidzianego w art. 77 ust. 1 pkt 4 tej ustawy do zwoływania nadzwyczajnej sesji rady gminy nie można egzekwować, gdy taka sesja nie

Art. 55 ust. 7 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Polsce /Dz.U. nr 29 poz. 154 ze zm./ ma charakter lex specialis. Oznacza to, że w obecnym stanie prawnym nadal istnieje możliwość odliczania przez osoby prawne od dochodu przed opodatkowaniem darowizn na cele charytatywno-opiekuńcze.

Postanowienia uchwały rady gminy, zakazujące handlu ulicznego i bazarowego na prywatnych posesjach i w innych miejscach /poza zlokalizowanym przez gminę targowiskiem/ uznać należy za wkraczające w zakres uregulowany ustawowo, a tym samym sprzeczne z art. 40 ust. 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./.

Darowizny na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą, o których mowa w art. 55 ust. 7 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Polsce /Dz.U. nr 29 poz. 54 ze zm./, a także w art. 40 ustawy z dnia 4 lipca 1991 r. o stosunku Państwa do Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego /Dz.U. nr 66 poz. 287/ nie podlegają ograniczeniom zawartym w art. 26 ust. 1

Komisja Rejestracji Środków Farmakologicznych i Materiałów Medycznych może uznać za wystarczające w całości lub w części wyniki badań laboratoryjnych i klinicznych przedstawione przez wytwórcę lub importera. Do komisji należy też ocena czy materiał dołączony do wniosku jest wystarczający do podjęcia decyzji pozytywnej lub negatywnej.

Jeżeli organ podatkowy ustala podstawę opodatkowania - mimo pominięcia ksiąg podatkowych - na podstawie dowodów i materiałów przedłożonych przez podatnika /faktur, rachunków, stanów remanentowych, zeznań podatnika/ i przyjmuje je w rezultacie za podstawę ustalenia rozmiaru zobowiązań podatkowych, wtedy nie stosuje instytucji "szacunku", a decyzję wydaje bez potrzeby sięgania do art. 11 ustawy z dnia

Zasada wymiaru podatku leśnego określona w art. 64 i art. 65 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach /Dz.U. nr 101 poz. 444 ze zm./ ma zastosowanie do lasów, dla których sporządzono plan urządzenia lasów. Istniejący plan urządzenia lasów dla celów wymiaru podatku leśnego, aktualizowany na dzień 1 stycznia każdego roku podatkowego, jest w takiej postaci podstawą wymiaru tego podatku do czasu sporządzenia

Od stycznia 1992 r. nie ma prawnych możliwości wzruszenia decyzji uwłaszczeniowych.

Wadliwa decyzja wymiarowa za konkretny rok podatkowy ze względu na walor ostateczności nie może mieć znaczenia dla określenia /ustalenia/ wymiaru w następnym okresie. Jedynie bowiem ten okres, na który opiewa decyzja ostateczna jest objęty domniemaniem prawidłowości dokonanego wymiaru i to tak długo jak długo taka decyzja pozostaje w obrocie prawnym /nie została w sposób przewidziany prawem uchylona

Uchwała Komisji Odwoławczej, rozpatrującej odwołanie kandydata na I rok studiów w szkole wyższej, nie stanowi rozstrzygnięcia w indywidualnej sprawie, w rozumieniu przepisów kodeksu postępowania administracyjnego, lecz wyraża jedynie stanowisko tej komisji, co do zasadności odwołania. Organem rozstrzygającym sprawę i wydającym decyzję ostateczną z zachowaniem reguł przewidzianych w art. 138 Kpa jest

Księga przychodów i rozchodów nie odzwierciedlająca rzeczywistego obrotu, na skutek nie zaksięgowania w niej dwóch rachunków dotyczących wykonywanych usług, stanowi o jej nierzetelności i nie może być uznana jako dowód w postępowaniu podatkowym. Konsekwencją tego jest stosownie do art. 169 par. 2 Kpa nie uznanie jako dowodu w postępowaniu podatkowym i ustalenie stosownie do art. 11 ustawy z dnia 19

Konstrukcja normy art. 22 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ uzasadnia stwierdzenie, że w istocie sądowa kontrola zgodności z prawem decyzji zapadłych w tego rodzaju sprawach sprowadza się do badania poprawności postępowania dowodowo-wyjaśniającego i jego oceny. W każdej zatem sytuacji, gdy organy rozstrzygające sprawę rozważyły powołane